WALANG PANININDIGAN
2176 Words
CHAPTER 10
“Paul, anong ginagawa mo?” naalimpungatan kong tanong.
Itinulak ko siyang ngunit mahigpit ang pagkakayakap niya sa akin. Nasa mismong dibdib ko na siya. Hawak-hawak na niya ang kanyang alaga para ipasok na niya iyon sa akin.
“Gusto ko na ngayon, please.” Nagsusumamo ang kanyang mga mata. Amoy ko ang amoy-alak niyang hininga. “Ngayon mo na ibigay sa akin. Gift mo na lang sa akin sa graduation ko ‘yan babe ko.” Hinuhubad na niya ang panty ko at ang butones ng blouse ko ay natatanggal na niya. nakaluwa na ang dibdib ko. Ganoon ako kapagod na hindi ko man lang siya namalayan. Nakalabas na rin ang kanyang ari at ramdam ko nang papasok na dapat iyon sa aking lagusan.
“Ano ba! Paul! Please! Katatapos lang natin kanina. Saka alam mo namang hindi ko kayang ibigay pa. Bata pa ako. Hindi ako pwedeng mabuntis Paul! Nakikiusap naman ako oh! Please!” pilit ko siyang itinutulak ngunit para siyang hayok na hayok na ayaw bumitiw.
“Ano ba ‘yan! Wala ka na ngang gift sa akin eh! Ibigay mo na ‘yan ngayong graduation ko. Sisiguraduhin ko sa’yong masasarapan ka.”
“Ayaw ko! Paul! Huwag mong sirain ang tiwala ko! Huwag please!”
“Tang-ina naman Rizza! Pati ba naman ‘yan ipagdadamog mo pa. Hindi naman ‘yan mauubos eh. Sige na. Libog na libog na ako oh! Sige na. Hindi ko na kaya eh! Hindi ko na kayang tiisin pa!” Muli niyang dinila-dilaan ang u***g kong nilalamas na niya.
“Ayaw ko nga! Ano ba! Sisigaw ako! Sasabihin kong hinahalay mo ako!”
Hinawakan niya ang dalawang kamay ko at pilit niyang idinidiin sa kama. “Subukan mo! Magagalit ako sa’yo.”
“Paul, nakikiusap ako, huwag!” Pilit akong kumawala. Kahit nakainom siya, hindi ko kayang higitan ang lakas niya. Pinilit kong galawin ang aking balakang para mailayo ko ang aking lagusan sa naghuhumindig niyang alaga na kung kakadyot lang siya kanina ng ubod ng lakas, paniguradong napasok na niya ako.
“Ano ba Paul! Lasing ka lang! Please. Huwag muna ngayon. Nakikiusap naman ako oh! Huwag mong gawin sa akin ito! Paulll!” naisigaw ko. Sa lakas ng tugtog sa baba habang nagbi-videoke sila, alam kong hindi ako naririnig.
“Ang arte mo naman. Nasundot ko na ‘yan. Nadila-dilaan. Ipapasok ko lang ito oh! Kahit hugutin ko rin kapag malapit na akong labasan, please.” Pakiusap niya. Ngunit hindi naman nadadala sa pakiusapan ang pagbibigay ng p********e.
“Kahit na! Oo tama ka! Nasundot mo na ito, nadila dilaan pero iba pa rin kung yung iyo na mismo ang ipapasok mo sa akin. Paano kung hindi mo mahugot bago ka labasan? Paano kung sa loob ka magpapaputok. Saka hindi pa talaga ako handa para ibigay ito sa kahit sinong lalaki. Please Paul! Nakikiusap ako! Lumabas ka na! Baka makita tayo ni Father. Iniwan mo pang bukas ang pintuan oh! Paul! Ano ba!” hindi ko na napigilan ang luha ko. Umiiyak ako. Nagmamakaawa. Alam ko kasing hindi ko kayang pantayan ang lakas niya.
Pero hindi siya nakinig. Hindi siya makuha sa pakiusapan. Dahil doon ay buong lakas kong sinipa ang pagitan ng kanyang hita. Alam kong tinamaan ang itlog niya.
“Array! Putang-ina! Huhhhhh! Arayyyyy!” namilipit siya. Umalis siya sa ibabaw ko. Nagpatalon-talon. Agad akong tumayo.
Lalabas na sana ako ng kuwarto nang bigla niyang hinawakan ako.
“Please, dito ka lang. Sorry. Sorry na babe ko.”
Tinignan ko siya. Nakikiusap na ang kanyang mga mata. “Sorry. Nakainom lang ako.” bulong niya.
Huminga ako nang malalim. Hinarap ko siya.
“Sorry rin kung nasaktan kita. Ikaw kasi eh! Namimilit ka. Pwede naman yung ginagawa natin huwag mo lang muna akong pasukan. Saka huwag dito, mahuli tayo ni Father.”
“Aalis na kami bukas. Bihira n akita mabisita kayo ko hinihingi ito sa’yo ngayon bilang graduation gift mo na rin sana sa akin.”
“Tayo naman eh. Maibibigay ko rin naman ito sa’yo sa tamang panahon.”
“Akala ko ba mahal mo ako? Bakit hindi ka sa akin nagtitiwala?”
“Mahal kita pero hindi pa ako handang ibigay ang gusto mo.”
“Paano? Gano’n na lang? Aalis ako rito na hindi mo ibibigay ‘yan?”
“Bakit? Hindi ka na ba babalik rito? Hindi na ba tayo magkikita uli?”
“Babalik, magkikita pa rin naman kaya nga dapat ibigay mo na kaysa sa iba mo pa maibigay.”
“Ganoong klaseng babae ba ako sa tingin mo?”
“Bakit hindi? Mabilis nga lang kitang naligawan eh. Hindi na nga ako nanligaw. Sinagot mo na agada ko. Nahalikan kita agad, nagpa-finger. Eh di ibig sabihin ganoon ka ring ligawan o ganoon ka ring kadaling makuha ng iba.”
Dahil sa narinig ko sa kanya. Nagpanting ang tainga ko. Agad ko siyang nasampal.
“Ganoon kababa ang tangin mo sa akin porke madali lang sa’yong makuha ako?”
“Maarte ka talaga ha! Hindi ka makuha sa pakiusapan ha? Hetong sa’yo!”
Binigwasan niya ako ng suntok sa sikmura. Dahil doon ay nanigas ang sikmura ko. Hirap akong huminga. Hindi ko alam na magagawa niya akong saktan. Wala sa hinagap ko na kaya niyang gawin iyon sa akin. Nakaramdam ako ng panghihina. Agad niya akong binuhat at pinahiga sa kama.
Muli akong nagwala kahit pa hirap pa rin sa akin ang huminga dahil sa paninigas ng aking sikmura. Ngunit muli niya akong binigwasan. Doon pa rin sa parteng iyon. Hindi ko na alam ang aking gagawin. Gusto kong sumigaw. Humingi nang tulong nang hinuhubaran niya ako pero natatakot ako. Iniisip ko pa rin siya. Baka siya makulong. Baka ako mapalayas. Andaming takot sa isip ko. Ang hirap ng magiging mahirap lalo na yung inaasahan kong kakanlong at magmamahal sa akin ay sinasaktan at ginagahasa pa ako.
Nakita kong biglang nagbago ang kanyang mukha. Yung maamo niyang mga mata ay biglang naging parang demonyo. Nanlilisik. Namumula.
“Magugustuhan mo ‘to. Ibigay mo na lang para hindi ka na masaktan pa.” bulong niya habang dinidilaan niya ang leeg ko.
Hindi na ako makagalaw. Tanging pagluha ang aking nagawa.
Biglang bumukas ang pintuan ng kuwarto kong hindi maayos ang pagkakapinid kanina. Nakita ko si Father Dimas. Bakas sa mukha niya ang hindi maipintang galit.
“Hayop kayo! Nga baboyyy! Hayooop!” sigaw niya. Hindi ko alam kung narinig nila iyon sa baba pero malakas ang videoke. Para na siyang nababaliw. Nakita kong may luha sa kanyang mga mata at alam kong masakit iyon sa kanya.
Dahil doon ay nabitiwan ako ni Paul.
Kinuha ko na ang pagkakataong iyon para bumangon at lumayo sa kanya.
“Father, tulungan mo ako! Father, ginagahasa po ako ni Paul!” paghingi ko ng tulong.
Ngunit imbes na maniwala sa akin si Father Dimas ay sinampal niya ako. Ubod iyon ng lakas. Hindi pa siya nakuntento. Sinabunutan niya ako.
“Ahas ka! Alam kong inaahas mo ang dyowa ko kaya anong ginagahasa kang sinasabi mo? Inaakit mo siya! Inaagaw mo siya sa akin hayop ka!”
Inginudngod niya pa ako lalo sa sahig. Sa lakas niya ay para lang akong basahang ipinapampunas sa sahig. Natikman ko ang dugo ko. Parang matanggal ang anit ko sa sakit.
“Tama na ho! Tama na ho!” pagsusumamo ko. Nakataas na ang dalawa kong kamay. Hindi ko na alam kung kanino ako hihingi ng tulong. Sa boyfriend ko ba nagtangkang gahasain ako o sa paring noon pa man ay hindi na ako gusto? Wala akong mahingan ng tulong.
“Tulllonggggg! Tulungan ninyo ako!” sigaw ko.
“Tulong? Sinong tutulong sa’yo gaga? Nakaalis na sina kapitan. Magulang at kapatid na lang ni Paul ang nasa baba. Sa tingin mo kakampihan ka?” muli niya akong pinagsasampal. Hindi niya binibitiwan ang buhok ko.
“Paul, sabihin mo kay Father, hindi kita inakit. Sabihin mo ikaw ang nagpipilit ngayon. Ano ba? Patunayan mong mahal mo ako! Sabihin mo sa kanya na hindi kita inaahas, na hindi kita inaakit! Tulungan moa ko Paul! Please!” humahagulgol na ako.
“Gaga! Malandi ka! Mang-aagaw! Kaya dapat lang sa’yong saktan ng ganito!” muli akong sinuntok ng pari sa panga. Sa lakas no’n, pakiramdam ko, nadislocate ang panga ko. Tumama ang ulo ko sa gilid ng kahoy kong kama. Umagos ang dugo.
Walang ginagawa si Paul para tulungan ako. Hindi siya kumilos. Parang wala siyang nakikita. Parang tuod kagaya nang may ahas na pumulupot sa akin.
“Hindi ko ho siya inakit. Nagmamahalan po kami. May relasyon ho kami. Paul, sabihin mo, hindi kita inaakit. Magsalita ka naman! Magkaroon ka naman ng bayag please!”
“Totoo ba, Paul? May relasyon kayo ng babaeng ito?”
Tumango si Paul. “Mahal ko siya. Mahal na mahal ko siya.” bumalong ang luha niya at hindi ko alam kung nagda-drama siya. Kanina pa ako nasasaktan pero wala man lang siyang ginawa para sana tulungan ako.
“Hayop ka! Hayopppp ka!” sinampal ni Father Dimas si Paul.
Mabilis na hinawakan ni Paul ang kamay ni Father Dimas. Itinulak niya ito. Sinuntok sa panga. Sa lakas no’n ay napaupo ang pari.
“Hayop ka! Ikaw pa ang may ganang manakit ha!” tumayo siya para paghahampasin si Paul.
“Tumigil ka na ah! Makakatikim ka uli sa akin putang ina ka!”
“Ikaw pa ngayon ang galit? Ikaw pa ang mananakit eh niloko ninyo ako? Nag-aalaga pala ako ng dalawang ulupong! Mga hayop kayo!” muli sana akong sasampalin ni Father Dimas ngunit bago dumapo ang sampal niya sa mukha ko ay natadyakan ko na ang pagitan ng kanyang hita saka ko siya sinuntok din sa nguso ng ubod ng lakas.
Nasaktan man ako ngunit sa wakas nakaganti. Nagulat rin naman ako na nagawa ko iyon pero punum-puno na ako. Lahat ng galit ko, nailabas ko. Kaya pinaghahampas ko siya. Pinagsisipa nang nakaupo na siya sa pamimilipit sa pagsipa ko sa itlog niya. Oo, mahirap ako. Maaring wala akong pamilya ngunit hindi ako mahinang babae. Hindi na ako pwedeng apiin. Hindi ako kailanman magiging kawawa. Malaki na ako para ipagtanggol ko ang sarili ko. Wala nang ibang gagawa iyon sa akin kundi ako na lang. Sarili ko na lang ang aasahan ko.
“Putang-ina ka!” sandali lang siyang namilipit. Sayang! Hindi ko siya tinamaan ng malakas sa itlog niya. “Sinaktan mo ako ha? Lumalaban ka na ngayon? Wala kang utang na loob! Pinapalamon kita! Pinapag-aral!” nilapitan na niya ako para sabunutan
Mabilis kong nakuha ang pamalo sa tabi ng kama ko.
“Sige, saktan mo ako!” inihampas ko iyon. Tinamaan siya sa balikat. Napaatras siya. nakita ko sa wakas ang takot sa kanyang mga mata. Akala niya siguro nananakot lang ako na hindi ko kayang ipalo sa kanya ang dos por dos na hawak ko. “Hindi ako magdadalawang-isip na patayin ka! Hayop kang pari ka! Bakla! Dapat sa’yo nire-report nang matigil na ang kahayupan mo! Dapat sa’yo tinatanggal sa pagkapari! Ang kapal ng mukha mong saktan ako! Lahat ng kinakain ko! Lahat ng ginagamit ko sa pag-aaral ko, pinagta-trabahuan ko iyon. Ginagawa mo akong alipin! Hindi mo ako sinasahuran kaya dapat lang na pakainin mo at pag-aralin pero hindi kailanman utang na loob iyon kasi pinagta-trabahuan ko ang lahat ng iyon! Ngayon, kung yang lalaking ‘yan ang dahilan para saktan moa ko, magsama kayo!” Inihampas ko sa kanya ang hawak kong dos por dos. Nanlilisik ang aking mga mata. Inilalabas ko ang galit ko sa kanya mula sa aking pagkabata.
Alam kong aatras siya bago ko maihampas uli sa kanya ang dos por dos.
Pati si Paul ay hinampas ko rin pero mabilis din siyang nakaiwas.
“Magsama kayo! Lumayas kayo sa kuwarto ko! Umallis kayo rito!” sigaw ko.
“Palalayasin kita!” dinuro ako ng baklang pari. “Ikaw ang lalayas ritong babae ka! Ingrata! Walang utang na loob. Ulupong! Ahas ka! Ahassss!” sigaw ni Father Dimas nang nasa labas na siya ngunit hindi ako nagpa-apekto.
“At sino ka para palayasin mo ako rito? Bahay mo ba ang kumbento? Paalis ka na bukas hindi ba? Ano pang kapangyarihan mo oras na umalis ka? Sino ka para palayasin ako sa kumbento kung saan ako lumaki at nagkaisip? Kung may lalayas rito, ikaw ‘yon! Kayo ‘yon mga hayop! Mga immoral!” sigaw ko. Kasabay ng paghampas ko sa kanila sa hawak kong dos por dos. Nag-unahan ang dalawang bumaba sa hagdanan. Pagkababa nila, mabilis kong isinara ang pintuan sa pangalawang palapag ng kumbento. Mabilis kong ikinandado iyon.Hindi ako lalabas hangga’t hindi sila makakaalis bukas. Bahala na pero hindi ako aalis.
Pumasok ako sa kuwarto ko.
Nanghihina akong umupo sa aking kama.
Binitiwan ko ang hawak kong pamalo.
Itunukod ko ang siko ko sa aking tuhod.
Itinakip ko sa mukha ko ang dalawa kong palad at humagulgol ako nang humagulgol.
Doon ko napansin na hindi talaga ako mapanindigan ni Paul. Hindi talaga wagas ang kanyang pagmamahal. Hindi siya ang lalaking akala ko talaga para na sa akin.
- Writer
