KARIBAL KO ANG DIYOS

PINAGBIGYANG INIT

CHAPTER 7

RIZZA’S POINT OF VIEW

“Paul, huwag muna… hindi pa ako handa…” Bahagya ko siyang naitulak. Natatakot ako kahit pa nandoon na yung kakaibang init ng katawan na aking nararamdaman.

Ngunit hindi siya nakinig. Hinila niya ako at niyakap. Kinuha niya ang kamay ko at dinala niya sa kanyang dibdib. Naramdaman ko ang init ng kanyang katawan. Ang umbok ng matigas niyang dibdib hanggang sa ramdam ko ang manipis na tumutubo niyang buhok sa may katigasan at kalambutan niyang tiyan papunta doon sa kanyang matigas na kargada. Tirik na tirik ang kanyang alaga. Makinis at may kalambutan ang ulo ngunit matigas ang mataba nitong katawan. Hindi man kahabaan pero palaban ang tigas ng kanyang ari.

Pigil ang aking paghinga. Yung inilalaban kong huwag sana muna ay tinupok ng kanyang ginagawang paghalik at pagdila sa aking tainga. Nakikiliti ako. Nasasarapan. Nanginginig sa kakaibang karanasan. Hindi ko alam kung paano ko siya sasabayan. Ni wala akong alam kung paano ko ba siya papantayan. Basta ang alam ko lang, pumikit, umungol. Hawakan ang kanya.

Ang init ng hubad niyang katawan na naidampi sa hubad ko ring katawan ang dahilan nang patuloy na pagtaas ng kagustuhan naming gawin ang isang bagay na hindi namin aakalaing magagawa na namin sa aking murang edad. Siya ay 19 na. Nasa tamang edad. Paano ako? Unang karanasan iyon sa akin at kahit tatanggi ako, mukhang hindi siya sa akin makikinig. Sumama ako sa lugar na wala sa amin makaririnig kung sakali mang ilalaban ko ang kagustuhan kong huwag na lang sana muna.

Nang hinihimas na niya ang akin ay napaungol ako. Magkaiba ang sinasabi ng aking katawan sa binubulong ng aking bibig. “Please, Paul. Huwag muna ngayon. Nakikiusap ako.”

“Anong huwag muna ngayon? Nandito na tayo. Yakap na kita. Hawak ko na ang p********e mo oh? Hindi ka ba nagtitiwala sa akin? Hindi ba mahal mo ako? Patunayan mo.” Naramdaman ko ang paghimas niya at ang marahang niyang ipinapasok na hintuturo niya sa aking lagusan.

“Oo tiwala ako sa’yo. Mahal kita pero ang bata ko pa para sa ganito.” Inilayo ko ang akin sa daliri niyang pilit niyang itinutusok sa pagitan ng aking mga hita ngunit malakas niya akong hinila. Kulong ako ng malalakas niyang mga bisig.

“Hindi ka na bata. Handa na ang katawan mo para rito. Please, pagbigyan mo naman ako. Gusto kong makaranas ng butas ng babae at hindi sa mabahong butas ng pangit na baklang pari.”

“Paano kung magbunga? Kung mabuntis ako? Kung masakit? Hindi pa natin kayang magpamilya, Paul.”

“Hindi ‘yan. Ako ang bahala. Huwag kang mag-aalala. Alam ko ang gagawin ko. Kapag puputok na, bubunutin ko.”

Bahala na nga lang. Wala rin lang naman akong magawa. Hinayaan ko na lang siya. Ang lahat sa akin at sa kaniyang mga ikinikilos sa gabing iyon na tanging ang nakasilip na buwan ang saksi sa aming ginagawa ay alam kong handa din niyang lasapin sa unang pagkakataon ang sarap na dagta ng pag-ibig. Ang kaniyang halik sa aking labi ay bumaba sa aking leeg na dahilan kung bakit ako sobrang nakikiliti. Napapansinghap ako para lang mapigilang tumawa. Muli niya akong tinignan. Sinikap kong ipakita sa kaniyang gusto ko ang ginagawa niya, kahit sa totoo ay nakikiliti talaga ako lalo na kapag nilaro-laro ng kaniyang dila ang aking u***g. Nilalamas niya iyon. Dinidilaan ng paikot-ikot. Ramdam kong ang sarap at kiliti. Napa-ungol na lang ako para maibsan ang nararamdaman ko. Nang dumapo ang kaniyang kamay sa akin ay noon na ako nakakaramdam nang hindi ko maipaliwanag na sensasyon lalo na nang ipinapasok na niyang muli ang kanyang hintuturo. Banayad. Pinaikot-ikot niya nang bahagya.

“Hindi muna kita papasukan ngayon kung natatakot ka. Kamay-kamay na muna tayo, okey?”

“Hay, salamat naman. Pero, pwede ba ‘yon?”

“Oo naman, maghahalikan tayo. Salsalin mo lang ang alaga ko tapos fingerin kita.”

“Paano?”

“Itaas-baba mo ito. Ganito lang,” tinuruan niya ang kamay ko kung paano laruin ang kanyang alaga. Madali kong nasundan. Madali lang din naman palang gawin iyon sa kanya.

“Papayag akong ganito lang tayo muna ngayon pero sa susunod, ibigay mo na sa akin ha? Papasukin na kita, okey?”

Tumango na lang ako pero hindi na mauulit pa ito. Nasukol lang niya ako.

At muling naglapat ang aming mga labi. Ang ginagawa niyang paghalik at pagdila sa aking dibdib at mura kong katawan ang siyang lalong parang naghehele sa akin sa kaulapan. Napapaungol ako sa sarap. Sobrang hindi ko maipaliwanag ang sarap ng aking pakiramdam. Napakagat ako sa aking labi habang pinag-igi kong salsalin din ang kanya. Gusto kong sabayan siya sa kaniyang ginagawa. Muling nagtagpo ang aming mga labi. Ang palad niya ay nasa akin at ang kamay ko naman ay nasa kanya. Parang nalalagutan kami pareho ng hininga sa ritmo at sarap na ginagawa ng aming mga palad. Mas nagiging mapusok ang aming halikan. Ibinangon ko ang ulo ko at nag-unan siya sa aking bisig. Nakatingin kami sa isa’t isa. Banaag sa mukha naming dalawa ang kaluwalhatian. Ang isang kamay niya ay abalang naghahaplos sa aking dibdib at ang isa naman ay sadyang nagbibigay ng kakaibang sarap habang iniikot-ikot pa niya ang daliri niya sa akin. Hanggang sa parang hindi na ako makahinga sa nararamdamang sarap. Sobrang bilis ng pintig ng aking puso na parang tanging pag-unat lang ng binti ang tangi kong magagawa para sabayan ang kakaibang sensasyon. Siya man din ay napapamura na sa hindi ko alam na kadahilanan. Napapakagat na siya sa aking labi. At nang lumabas ang malapot-lapot at mainit na na likido sa kanya ay tumalsik iyon hanggang sa dibdib niya. Naramdaman ko din ang pag-abot ko na rin ng rurok ng aking ligaya. Sabay naming naabot ang rurok ng kaligayahan sa alam naming paraan na hindi ako mabubuntis. Kuntento na muna kami sa ganoong paraan. Ang mahalaga ay ang pag-inog ng aming mundo sa isa’t isa at ang sabay naming pinagsaluhan ag kakaibang tugatog ng sarap na una naming naranasan. Iyon na ang hindi namin pagsasawaang sarap. Sarap na gusto kong ulit-ulitin.

“Huh! Grabe! Ang sarap na no’n. Paano na lang kaya kung ipasok ko sa’yo ang kargada ko! Paniguradong masikip pa ‘yan. Duduguin ka sa akin.”

“Huwag muna please. Kahit sana kapag 16 na ako. Hindi pa ako handa pero ang sarap. Ang sarap-sarap ng ginawa mo sa akin. Ibibigay ko sa’yo ang p********e ko pangako kapag handa na ako.”

“Sige. Gusto ko sa isang kama. Sa malamig at maliwanag na kuwarto natin iyon gagawin para kitang-kita kita kung paano ka masasarapan sa gagawin ko sa’yo. Kapag 16 ka na ha? Ako ang dapat makauna sa’yo.”

“Sige. Pangako, ikaw ang makakauna sa akin.”

“Tatandaan ko ‘yan.”

“Oo, walang iba, Paul. Ikaw lang.”

Hinaplos-haplos niya ang aking mukha. Sa dibdib niya ako nag-unan.

"Hindi ko alam kung tama ang ginagawa natin. Hindi pa kasi ito yung tamang panahon, ngunit gusto kong malaman mo, na kahit hindi pa ito ang tamang oras sa paningin ng iba. Na kasalanan ito, na kahit masyadong maaga para sa iilan, patuloy kong ipaglalaban ang kung ano sa alam ko ay tama para sa ating dalawa. Mahal na mahal kita. Sa kabila ng mga nagawa kong pagpatol kay Dimas, nagawa mo akong tanggapin at mahalin. Alam ko masakit sa’yo na nakikitang pag-uwi natin, sa kuwarto niya ako natutulog. Kami ang magkatabi sa kama pero tandan mo ha? Sa’yo lang ang puso ko. Ikaw ang pakakasalan ko. Ikaw ang pipiliin ko sa huli kapag handa na ako at okey na ang pamilya ko."

"Mahal din kita," pinagmasdan kong mabuti ang kaniyang mukha. "Masakit na kayo ni Father Dimas ang magkasama lagi sa bahay at pumapatol ka sa kanya dahil sa pera ngunit wala naman akong magagawa kasi mahal kita. Tanga na siguro ako. Nakakahiya sa mata ng tao kasi nasa paanan tayo ng Diyos ngunit immoral ang ating ginagawang tatlo. Kayo na dalawang lalaki at tayo na hindi naman kasal pa. Tatlo tayong magkasalo sa kumbento. Pero pagkakatiwalaan kita, Paul. Iisipin kong tayo ang para sa isa't isa. Na sa huli ako bilang babae pa rin ang iyong pipiliin. Na ako ang iyong paninindigan. Handa kong ipaglaban ang pagmamahal ko sa iyo, Paul kahit sa anong paraan. Kahit pa kay Father Dimas."

"Lahat naman, makasalanan. Sino ang haharap sa Diyos na walang bahid pagkakamali?” hinalikan niya ang noo ko. “Halika na muna, kain na muna tayo.”

“Sige. Gusto ko ‘yan. Gutom na rin naman ako.”

“Kaso mga chips lang ito at tinapay. May softdrink at may beer tayo. Okey ba sa’yo?”

“Hindi pa ako nakakainom ng beer pero sige, susubukan ko para sa’yo.”

“Nagutom din ako do'n ah! Sarap ano!" alam ko kung ano ang tinutumbok niyang masarap. Kinuha niya ang kamay ko at hinila niya ako. Sinuot niya ang kaniyang short na panloob niya at kinuha ko din ang aking mga damit.

Nang inihahanda niya ang aming pagkain ay palingon-lingon siya sa akin. Nakangiti din akong nakamasid lang sa kaniya. Kumikindat-kindat at naroon na naman ang matamis niyang ngiti. Tumingin ako sa buwan na kanina ay nagtago sa alapaap na para bang siya pa ang nahiya na pagmasdan kami sa nakaw naming sandali. Ngayon muling lumabas at nakatunghay na sa aming dalawa. Alam kaya ng buwan kung gaano mas buo na ang pakiramdam ko? Alam kaya niya na burado na ang takot? Na ngayon ay buo na ang aking saya? Mapapahiya ang pagkabilog niya sa pagkabuo na ng aking p********e ngayong lasap ko na ang sarap. Kinikilig kaya ang buwan sa amin? Basta ako, sobrang saya ko lang. Sobrang kinikilig sa pagmamahal na ipinaparamdam ni Paul sa akin.

"Rizza, babe ko!" tawag niya.

“Babe ko? Babe ko na ba ang tawagan natin?”

“Ayaw mo ba?”

“Gusto. Pero sana hindi tayo madulas sa harap ni Dimas.”

“Sana hindi pero kung sakali man na mahuli tayo, akong bahala. Pangako.

Ngumiti ako. "Sige. Sana maipagtanggol mo ako ha? Hindi mo naman ako pababayaan kung sakaling mahuli niya tayo, hindi ba?" masuyo kong tanong.

"I love you po. Kaya huwag kang mag-alala. Takot lang no’n sa akin." Sinabayan iyon ng isang kindat at ngiti.

"I love you more po. Sobrang saya ko kahit alam kong hindi pa kita pag-aari ng buo." Nilapitan ko siya. Niyakap ng mahigpit at hinalikan sa labi.

Pinagsaluhan namin ang dala niyang mga chips at tinapay habang nakaupo ako sa pagitan ng kaniyang hita at nakasandig ako sa kaniyang dibdib. Ipinatong niya ang jacket sa kaniyang likod. Ang init ng kaniyang katawan ang siyang nagsisilbing proteksiyon ko sa lamig kahit ako’y nakasando lang at siya naman ay hubad ng pang-itaas. Sinusubuan niya ako at sinusubuan ko din siya. Ramdam ko ang nakatutok na matigas at mataba niyang ari sa pagitan ng aking puwit! Inaamin ko, nakakalibog. Parang ang sarap ipasok na lang sa aking lagusan. Pero kailangan kong magtimpi. Kailangan kong tiisin kahit panay ang kadyot niya sa akin at ramdam ko ang pagdaan nito sa hiwa ng aking puwit.

"Ano, subukan mong uminom ng beer?" tanong niya.

"Hindi ba mapait ‘yan?”

“Mapait, beer nga e. Pero gusto mo ba? Ako nga kahit Gin tinitira ko na lalo na kapag magse-s*x kami ni Dimas para lang hindi ko na iniisip yung ginagawa niya at pinagagawa niya sa akin. Para kapag lasing ako, hindi ko na ramdam ang paghahalik niya sa labi ko at buong katawan. Nakakadiri Rizza, nakakainit ng ulo. Nakakapagod! Nakakasawa na pero pamilya ko ang nagtutulak sa akin. Pamilya ko ang pumipilit na gawin ko ito para sa akin at para sa kanila. Gusto kong kumawala pero paano?”

Huminga ako ng malalim. Wala akong maisip na sabihin sa kanya. Lalo na nakikita ko ang pamamasa ng gilid ng kanyang mga mata. “Sige na. Iinom na lang muna natin ‘yan. Beer lang naman e" Nacu-curious din ako sa lasa ng beer.

Nang nabuksan niya ang beer in can na alam kong kinuha pa niya sa ref ni Father ay iniabot niya sa akin.

"Ikaw na muna."

Itinungga niya iyon. Parang wala lang sa kanya. Nasasarapan pa nga siya eh.

“Oh, eto naman sa’yo. Uminom ka. Sabayan mo ako. Mapait pero masasanay ka rin sa lasa niya.”

Kinuha ko ang bagong bukas na inabot niya sa akin. Itinungga ko. Kailangan kong lunukin kahit hindi ko talaga gusto ang mapait nitong lasa. Kinaya kong ipakita sa kaniyang normal lang ang aking mukha. Ayaw kong ipakita sa kaniyang hindi ko nagustuhan iyon. Pero sobrang pait lang talaga.

“Halika nga, dito ka muna sa aking dibdib habang atin ang gabi.” Malambing niyang sinabi sa akin.

“Hindi kaya tayo hinahanap n ani Father Dimas ngayon? Baka binalikan niya tayo sa sayawan.”

“Baka lasing na naman kamo. Ang hirap siyang pakisamahan.” Huminga siya nang malalim. “Kulang na lang itali niya ako sa loob ng kuwarto. Kulang na lang lagyan niya ng takip ang aking mga mata na parang kabayo. Ang hilig sa s*x. Sa tanda niyang iyon, nakakailang putok kaya ‘yon magdamag.”

“Eh di sabay kayo?”

“Hindi ah, siya lang. Habang sinusubo niya ako o hinahawakan niya ang b***t ko. Pero siya lang.”

Tumahimik ako. Masakit pala. Hindi na lang ako magtatanong. Wala naman din akong karapatan kasi sila naman talaga ang nauna.

“Mabuti nga nitong huling araw, napakiusapan kong bigyan niya ako ng konting laya. Yung sana hayaan niya muna ako o bigyan ka naman ng buhay. Paulit-ulit niyang sinasabi na pagbibigyan niya ako. Gawin ko ang gusto kong gawin bago kami aalis sa bayan na ito pero pagdating sa Tuguegarao, kailangan kong sundin ang lahat ng gusto niya. Binibigyan daw niya ako ng kalayaan ngayon huwag kong abusuhin dahil kung gagawa raw ako ng kalokohan, hindi ko magugustuhan ang kanyang gagawin.”

Huminga ako ng malalim. Niyakap ko ang bisig niya. Kinukutuban ako ng hindi maganda. Natatakot pa rin ako hanggang ngayon kay Father.

“Kinakabahan ka pa rin ba?” hinawakan niya ang baba ko. Hinalikan sa labi. “Huwag kang kabahan ha? Huwag kang matakot. Ako ang bahala sa’yo. Sagot kita.”

Tumango lang ako. Hinigpitan niya ang yakap niya sa akin. Nakadampi ang labi niya sa noo ko habang nakatingin kami sa maliwanag na buwan. Ang gabing iyon ang pinakamasayang gabi sa buhay ko. Hindi komportable ang higaan ngunit sapat na sa akin ang kaniyang mga bisig para magsilbing unan ko. Wala kaming mga kumot ngunit ang init ng kaniyang katawan na nakayakap sa akin ang nagsilbing proteksiyon ko. Ang palagian niyang paghalik sa aking labi ang parang nagbibigay sa akin ng lakas ng loob kahit medyo natatakot akong matulog sa gitna ng kagubatan. Paulit-ulit niyang sinasabi sa akin kung gaano niya ako kamahal kaya naman nawawala yung takot kay Father Dimas. Umaaa na kaya niya nga akong panindigan.

Nakatulog kami sa pagod. Nagising na lang ako nang naramdaman kong parang may malamig na bagay na dumaan sa aking katawan. Hanggang sa sumisikip ang malamig na iyon na nakapulupot na sa aking mga paa.

“Sawa! Paul! May malaking sawa!” sigaw ko.

Naalimpungan si Paul na nakatulog na rin.

Isang malaking sawa nga ang lalo pang pumulupot sa akin. Bilang laking Manila kahit matagal na si Paul sa probinsiya, hindi pa rin niya alam kung anong kanyang gagawin. Masakit na ang aking mga paang nililingkis ng ahas ay kailangan kong iligtas ang aking sarili. Umatras kasi si Paul. Siya ang inaasahan kong tutulong sa akin ngunit nakatayo lang siya. Hindi alam ang kanyang gagawin. Kailangan kong kumilos. Makaisip agad ng paraan kung paano ko mailigtas ang aking sarili sa kapahamakan.

Kinutuban ako. Kaya ba talaga akong iligtas at panindigan ang lalaking mamahalin ko at sasamahan habang-buhay? Kung sa ahas pa lang di na niya ako kayang iligtas, paano na lang kay Father Dimas? Pero sino ba sa amin ni Father Dimas ang ahas ngayon?