KARIBAL KO ANG DIYOS

ESPIGI DOS

CHAPTER 17

“May gusto ka ba sa aking sabihin?” tanong ko sa kanya kasi pati ako naguguluhan na talaga.

"Wala. Basta sana mangako ka na kung darating ang araw na may masaksihan ka na nagawa ko, isipin mo lagi na napipilitan akong gawin iyon dahil hindi tayo magkatulad ng estado ng buhay. Kailangan kong gawin iyon dahil may mga pangarap ako na iyon lamang ang tanging paraan na alam kong gawin para makamit lahat. Mahal na mahal kita bhie at gusto kong makasama sana kita habang-buhay. Gusto kong ikaw na sana. Oo mga bata pa tayo pero alam ko, ramdam kong mabuti kang tao."

"Di mo ba puwedeng sabihin iyon sa akin kung ano yung ginagawa mo?" naguguluhan kong tanong. Magkasama kami sa bahay pero bakit parang hindi ko pa siya lubos na kilala?

"Malalaman mo rin. Naniniwala kasi ako na walang sikretong hindi mabubunyag. Pero mangako kang hindi ka magagalit. Bibigyan mo ako ng pagkakataong magpaliwanag. Kakausapin mo ako kahit alam kong masakit. Makikinig ka sa akin kahit pakiramdam mo, hindi ko deserve na pakinggan.” Huminga siya nang malalim. Namumula na ang kanyang mga mata. Parang gusto na niyang umiyak. “Alam mo kung ano ang sobra kong ikinatatakot ngayon?”

“Ano?” tanong ko habang nakatitig ako sa napakapula niyang mga labi.

 “Yung baka tuluyan mo akong iwan. Yung hindi mo ako maintindihan at iyon na ang susi ng tuluyan nating pagkakalayo."

"Sabihin mo na muna kasi kung ano 'yun, para alam ko. Para mapaghandaan ko. Para kung mangyari man, hindi na ako mabibigla."

"Hindi pa kasi ngayon ang tamang panahon. Alam kong hindi mo pa kayang intindihin."

"Try me. Pagkakaalam ko, sa lahat ng naging klase ko, ako ang pinakamatalino.”

Huminga siya nang malalim. Tinitigan niya ako.

“Ano? Magsasabi ka ba o hindi?”

“Hindi muna. Pasensiya na.”

“Okey. Bahala ka na nga. Alam mo sayang ang moments bhie. Ligo tayo...parang ansarap ng tubig oh. Huwag mong sabihing pumunta lang tayo rito para magdramahan ha, he he."

"Sige, maligo tayo!"

"Sige. Walang kahit anong saplot ha?"

“Pwede ba ‘yon? Sa akin bawal. Alam mo namang babae ako eh. What if may biglang maligaw rito. Makikita lahat sa akin. Mabuti ikaw, lalaki ka.”

“Sige na nga. Tara na!”

Magkadaop-palad kaming lumusong sa malamig at malinis na tubig.

Iyon na ang pinakamasayang paliligo ko. Napakasaya lang namin. Lagi niya akong niyayakap at ganoon rin naman ako sa kanya. Paulit-ulit niyang sinasabi sa akin kung gaano niya ako kamahal. Napapagod na nga akong sumagot ng mahal rin kita o I love you too. Nagbabad kami sa tubig na parang malayang mga isdang lumangoy sa batis na walang kinatatakutang mga mangingisda. Yakapan kami ng yakapan. Napakarami naming mga pangako sa isa't isa. Kapag nagtapos kami ng college, magta-trabaho muna kami pero dapat magbabakasyon kami sa ibang bansa at iba pang mga magagandang pasyalan sa buong Pilipinas. Kapag 25 na siya at ako naman ay 23 o 24 na, saka kami magpapakasal para makarami ng anak. Dalawang lalaki, apat na babae. Pero dapat financially stable na kaming dalawa. Siya bilang accountant o teacher at ako naman bilang Engineer. Nawala na talaga sa plano ko ang pagpapari dahil sa kanya. Kalakip ng pangarap na iyon ay ang pangako. Isang pangako na inin-in ng tunay na nararamdaman namin sa isa't isa. Sumpa na kailangan naming dalawang ipaglaban anuman ang darating na pagsubok o problema. Oo, mga musmos na pangarap na akala naming ay ganoon lang din kadaling makamit. Musmos na pangarap na akala namin hindi titibagin ng matitinding pagsubok.

Hanggang sa bigla na lang bumuhos ang ambon. Hindi na kami umalis sa tubig. Doon  lang kami, naglalambingan. Nagbibiruan. Nagtatawanan. Pinag-uusapan ang mga susunod naming gagawin kapag graduate na kami ng High School. Fourth year na kasi siya at ako naman ay Third Year na. Hindi man kami sabay na makatapos ng High School pero magkasunod. Kaya ko siyang sundan. Hanggang sa nakita kong lumapit siya sa napakalaking bato na flat ang ibabaw niya. Parang pinasadyang mahabng bench.

Lumangoy ako. Sinundan ko siya.  Hinawakan ko ang kaniyang kamay na nakahawak no'n at ibinaba. Tumingin ako sa paligid. Hapon na at medyo madilim ang paligid dahil sa buhos ng ulan. Wala akong nakitang ibang naroon. Amin ang hapong iyon. Sarili namin ang mundo sa paraisong iyon.

Nagkatitigan kami. Nakita kong bumabakat ang malusog niyang dibdib sa kanyang manipis na panloob na sando. Humawak siya sa aking braso pataas hanggang sa aking balikat at tumigil iyon sa aking pisngi. Hinawakan ko siya sa likod niya saka ko biglang hinila para maglapat ang aming katawan. Bumaba ang palad ko mula sa likod niya hanggang sa kaniyang malambot na puwit. Kulog ang dinig ko sa lakas ng t***k ng aming mga puso, pakiramdam ko sumasabay sa ulan ang pagkidlat ng di namin mapigilang pagpupumiglas ng ilang beses nang hindi buo naming pagtatalik. Mga pagtatalik na hindi ko siya buong naaangkin. Gusto ko siyang pasukin pero alam kong hindi pa siya handa. Hindi niya pa kaya at wala ako sa posisyong pilitin siya. Ibigay niya iyon kung gusto niya, papasukin niya ako kung handa na siya. Siya lang ang tanging makapagsasabi no’n at hindi ako. Siya lang ang magdedesisyon kung kailan pwede na. Nang naglapat ang aming mga labi, pakiramdam ko tumigil ang ulan, lumiwanag ang mundo. Iyon ang sandaling hinihintay ko, sandaling masasabi kong... exceptional!

“Bago ko maibigay ito sa iba, naisip kong sa’yo na lang.” pabulong. Hindi ko alam kung umiiyak siya basta namumula ang mga mata niya.

“Ano? Hindi kita maintindihan? Anong ibibigay mo?”

Pinaghiwalay niya ang kanyang mga hita. Nabanaag ko ang hiwa niya sa puting panty shorts niya. Napalunok ako.

“Alam kong mali. Alam kong hindi tama pero gusto kong ikaw Rhon, ikaw ang sana makauna sa akin. Sa’yo ko ibibigay ang aking virginity. Nakikita kong ikaw lang ang deserving na dapat makauna sa akin.”

“Ano? Seryoso ka ba riyan?”

Tumango siya. Hindi ko alam kung napipilitan lang siya. Pero parang hindi ako makapaniwala na sa kanya mismo galing iyon.

“Ayaw mo ba?” tanong niya. Parang natatakot na nahihiya.

“Gusto. Siyemprem gustung-gusto.”

“Sige, sa’yo ko ibibigay pero mangako kang ikaw at ako lang hanggang sa huli. Na kahit anong mangyari, ako ang paniniwalaan mo. Sa akin ka makikinig at ipaglalaban mo ako kahit anong mangyari. Kasi Rhon, ikaw na lang ang pinagkakatiwalaan ko. 15 ka pa lang pero alam kong may paninindigan ka. Alam kong kaya mong pangatawanan ang sinasabi mo. Kaya sana, mangako ka sa akin, huwag mo akong sasaktan ha? Huwag mo akong iiwan kahit anong mangyari.”

“Pangako. Paninindigan kita. Hindi kita iiwan. Hindi kita bibiguin.”

“Salamat. Ikaw lang ang mahal ko. Ikaw ang gusto ko hanggang sa huli.” Humihikbi niyang sinabi at alam kong kanina pa siya umiiyak.

Lumapit siya sa akin. Hinalikan niya ako. Walang pagmamadaling naganap. Nakatingin ako sa kaniya habang tinutulungan ko siyang itaas ang kaniyang basang sandong panloob. Nakita ko ang malusog niyang dibdib. Nakapaganda ng hubog pati ang pinkish niyang u***g. Lalong nagpaganda rito ang patak ng tubig na umaagos. Kumikislap ang kaputian ng kanyang katawan. Umupo siya malaking batuhang iyon. Hinalikan ko siya sa kanyang libi pababa sa kanyang leeg at tumigil ang labi at dila ko sa kanyang malulusog na dibdib. Tumagal ako sa pinkish na korona ng kanyang pagkakabae. Doon ko naramdaman ang tuluyan ng pagwawala ng aking alaga. Ipinasok niya ang kamay niya sa loob ng aking boxer short. Nabigti na niya ang aking alaga. Kumikislot iyon. Nagwawala. Lumagpas ang pinkish nitong ulo sa garter ng aking boxer. Hinayaan ko siyang laruin iyon. Pagmasdan niya, dilaan o isubo niya okey lang sa akin pero sinalsal lang niya iyon. Tumayo ako sa harap niya habang nakaupo siya sa batong iyon. Bumaba ang kaniyang halik sa aking tiyan pababa hanggang sa nagtulungan na kaming ibaba ang aking boxer short. Muling dumantay ang mainit niyang labi sa aking puson pababa roon. Nasabununtan ko siya sa sarap ng kanyang pagsubo sa akin. Napapikit ako sa ginagawa niyang pagdila-dila sa ulo ng aking alaga na para bang expert na expert na talaga siya. Napapamura ako sa sarap ng kaniyang paghagod mula ulo hanggang sa pinakapuno. Hindi ko alam kung paano niya nagawang paabutin iyon sa kanyang lalamunan. Ang haba at ang taba no’n pero nakakaya niyang lulunin ng buum-buo. Napapakagat ako sa aking labi. Hinuhugot ng bawat sarap na iyon ang mga himaymay ng aking lakas. Ngunit ayaw ko nang ako lang ang nakakaramdam ng kaluwalhatian ng pag-ibig. Gusto kong sabay naming aabutin ang pedestal ng kaligayahan. Hinawakan ko ang pisngi niya. Hinugot ko ang akin sa kaniyang bibig ang aking naghuhumindig kong alaga at muli ko siyang hinalikan sa labi. Pinahiga ko siya sa batuhang iyon na parang bench. Maswerte lang at makinis ang batong iyon. Ako rin ang sumampa sa kaniyang hubad nang katawan. Nakahain. Nakapasarap papakin. Nag-aabang ang kanyang lagusan na aking papasukin. Habang pinaliliguan ko ng halik ang kaniyang nakakahuhumaling na katawan ay pinakikiramdaman ko na ang kanyang lagusan. Maingat kong ipinapasok ang aking hintuturo para paghandain sa pagpasok ng aking hari sa lagusan ng kanyang palasyo. Nang maipasok ko ang daliri ko ay saka ko rin ginawa ang ginawa niya sa akin kanina. Bumaba ang dila ko sa kanyang tagiliran, tiyan at mapuputing singit. Hanggang sa dahan-dahang pagpasok ng aking dila sa kanyang bukana. Pinilit kong huwag magmadali kahit pa gusto ko na siyang pasukin. Dahil unang pagkakataong gawin ko iyon ay hindi ko talaga kinakaya. Inilayo ko muli iyon sa aking labi at huminga nang malalim. Ramdam kong nagugustuhan niya ang ginagawa ko dahil sa higpit ng pagkakahawak niya sa aking braso at ang paulit-ulit niyang pagmumura sa gitna ng kaniyang di mapigilang pag-ungol kapang ipinapasok ko ng buum-buo ang pinatigas at mahaba kong dila.

Hindi kami nag-uusap. Ang mga patak ng ulan ang piping saksi sa ginagawa naming pagtuklas sa mundo. Walang kahit anong katagang namumutawi ng aming labi bukod sa pag-ungol at pagmumura dahil sa kaluwalhatian ng aming pag-iisa. Pumatong ako sa kaniya at dahan dahan, ingat na ingat kong ipinasok sa kanya ang aking p*********i. Nang tinanggap ng kanyang perlas ang ulo ng aking bandila ay napakagat siya sa aking balikat. Alam kong nasasaktan siya. Ako man ay sadyang nasisikipan din.

“Sandali lang, dahan-dahan lang kasi masakit. Masyadong malaki ang sa’yo kaya hayaan mong mag-relax ang akin. Basam-basa na ako pero ohhh! Fvck!”

“Ano, ulo pa lang ‘yan! Ipasok ko nang dahan-dahan ha?”

Tumango siya.

Nagkakatigan kami.

Nakita kong napakagat siya sa kanyang labi. Napapaluha siya.

Nang nakapasok ang ulo ay sandali kong inilabas. Ramdam ko yung dulas. Yung init. Yung sarap.

“Ano? Sigurado ka handa na?”

“Oo, handa na akong ibigay na lang sa’yo.”

“Eh, bakit ka umiiyak? Masakit ba?”

Muli kong ipinasok ang ulo ng aking kargada sa kanya.

“Masakit ba? Ha? Ohhh! Fvck!” pagmumura ko kasi mainit at masikip ang lagusan niya.

“Sakto lang.”

“Masarap ba ha? Masarap?” tanong ko nang nakahalati na ang aking ari at halos bumaon na ang kuko niya sa aking likod. Nakataas ang kanyang dalawang paa na nakapatong sa aking mga bisig kaya kita ko ang mukha niya, ang malusog niyang dibdib na kapag kinakadyot ko ay gumagalaw.

“Masarap di ba?”

“Oo pero ang sakit! Masakit na masarap. Ohhh ahhh! Tang-ina ahhhh!” Ungol niya.

Hanggang sa isinagad ko na sa kalooba-looban niya. Wala na kaming ibang iniisip no'n kundi ang paligayahin ang isa't isa. Ibigay ang nararapat. Walang dapat maiwan. Kailangang sabay naming marating ang rurok ng kaligayahan.

Ngunit hinila niya ako sa batok. Naglapat ang aming mga labi habang kumakadyot ako. labas-masok ang kargada ko sa kanyang masikip at mainit na lagusan. Kahit pa tumatanggi ang utak ko na magpaputok sa kanyang loob ngunit hindi ang init ng aking katawan. Sabik na sabik kaming naghalikan. Mapusok kaming pareho. Dahan-dahan kong ibinaba ang labi ko sa kanyang dibdib. Dinilaan ko iyon habang tinitira ko siya. Swabe yung sarap. Sobrang nakakapanghina ang kakaiba kong pinasukan.. Tumambad sa akin ang nag-uumigting sa galit na p*********i niyang ilang ulit kong nang pinapasabik.

Hanggang sa tinanggal ko na muna sa kanyang bukana. Lalabasan na kasi ako at ayaw ko pa. Gusto kong tagalan namin. Gusto kong sulitin ang oras na pinapasok ko siya. Dahan-dahang binuhat ko siya at ako naman ang umupo. Umibabaw siya sa akin pero walang puknat ang aming halikan. Nang nakahiga na ako sa batuhan at nakahain na ang sariwang kahubdan ko ay lalong nagwawala ang kaniyang pagnanasa. Dumampi ang dila niya sa u***g ko pababa sa tiyan at nanalagi ito sa kaselanan ko. Hindi ko mapigilan ang sarili kong hindi umungol. Nasasabunutan ko na siya sa sobrang sarap ng kanyang ginagawa.

Ang muling ginawang iyon ni Rizza sa akin ang dahilan kung bakit ako napakapit sa mga bato. Nakukuryente ako sa sarap at swabeng hagod nito mula sa aking puson papunta sa ulo ng aking alaga na dinidilaan niya.  Humahalinghing ako sa kakaibang ipinapalasap niya sa aking sarap. Dumiin ang pagkagat ko sa aking labi. Pinakikiramdamanan ko ang lahat ng ritmo. Hanggang sa tumigil si Rizza at hinawakan niya ang aking alaga.

Inilayo niya bahagya ang kanyang mga labi na gusto kong siilin sana. Tinitigan ko siya sa kanyang mga mata. Sa muling pagkakataon, ibibigay niya muli ang kanyang lagusan sa akin

"Mahal kita, kaya hindi kita kayang una kong ibibigay ito sa’yo, kaya kahit nilalabanan ko ang sarili kong hindi na sana muna ibigay ito hangga’t hindi pa tayo ikinakasal, heto uli, gumagawa ng kasalanan. Kung kasalanan nga bang ipadama ang sobra kong nararamdaman para sa’yo.”

Napatitig ako sa kanya. “Huwag kang mag-alala. Wala kang pagsisihan. Hindi kita pababayaan kahit pa sabihing bata pa ako. Paninindigan kita, Rizza.” Sinuklay niya ang buhok ko. Hinaplos niya ang makinis at maputing kong pisngi saka niya ako muling pinupog ng halik ang malambot kong labi. Hanggang sa uminit ng uminit pa ang lahat. Nagsimulang na naman akong lumikot. Alam ko kung ano ang gusto niya lalo na nang marahan niyang pinipisil ang aking galit na galit nang kargada

"Gusto mo na ba?" malambing na tanong ko habang naghahalikan kami sa labi.

"Ikaw? Gusto mo na ba?”

“Nakahanda ka na ba talagang ibigay sa akin ang lahat lahat mo? Tinatanong kita kung gusto mo, ako ang dapat sagutin mo." Paanas kong sinabi iyon habang hinahalikan ko ang n****e niya.

"Siyempre, gusto ko na para sa’yo. Kung ito lang ang paraan para mapasaya rin kita, ibibigay ko ng buong puso sa’yo basta mangako kang ako ang una’t huli mo?"

“Alam mong ibigay mo man ito o hindi. Mahal kita. Hindi ko lang ipinapangako, isinusumpa kong ikaw lang at ako hanggang sa huli. Hindi kita bibitiwan, hindi kita iiwan.”

"So ayaw mo pa?” tanong niya sa akin. Ako pa talaga ang aayaw.

“Siyempre gusto. Bakit ako tatanggi e matagal ko nang pinangarap na maangkin ka. Matagal ko nang gusto na maging iisa tayong dalawa.”

"Sige, ipasok ko na ito?"

Huminga siya ng malalim. Hinawakan ko ang puno ng mahaba kong kargada.

Ngumiti siya.

Hinawakan niya ang maamo kong mukha.

Hinalikan niya muna ako bago ko dahan-dahang muling ipinasok ang ulo ng aking kargada. Humiga siya sa batuhan.

 Kinakabahan man ngunit kailangan kong ibigay ang best ko. Hindi lang basta s*x ang gagawin namin kundi kasama na rin dapat ang aking kaluluwa. Ramdam ko ang mainit at madulas niyang lagusan nang dahan-dahang pumasok ang malaking akin sa kanya. Naging banayad ang bawat ritmo. Parang alam na alam ko ang aking ginagawa at nakakatulong ang pagsagad ng aking alaga sa kanyang pagsabay sa aking pagkadyot. Parang hindi na siya nasasaktan. Hindi ko naman kailangan magmadali. Kailangan kong magpakatiyaga sa bawat indayog at ritmo. Kailangan kong maipalasap sa kanya ang kaibahan at sabay dapat kaming abutin ang rurok ng aming maluwalhating pag-iisa. Naiintinidhan ko ang bawat mahinang pag-mumura ni Rizza sa kakaibang sarap. Ang pagkagat niya sa aking labi hanggang sa dumiin ng dumiin at ramdam na naming dalawa ang sarap ng aming pinagsasaluhan. Simbilis ng pintig ng aming puso ang ritmo ng aming ginagawa. Singsidhi ng sarap ang ang indayog na aming inasaliw. Bumilis ang aking pagbayo at bumigat ang kaniyang paghugot ng hininga. Lumakas ang aking halinghing na may halo nang pagmumura rin. Nang sumabog ang sarap ng aming pinagsasaluhan ay di napigilang sabihin ni Rizza ang kaniyang nararamdaman.

"I Love youuuuuu Rhonnnn! Mahal na mahal kita!"

"I love you too, Rizza. I LOVE YOU."

Kasabay ng malalim na paghugot namin ng sunud-sunod na malalim na paghinga ay ang pag-unat ng aming mga binti. Panginginig ng buo naming katawan at ang ungol na nagpapatunay na sa wakas ay nagkaroon din ng katuparan ang laging nauunsiyami naming pagkamit ng kaluwalhatian ng aming pag-iibigan.

Ibinagsak ko sandali ang aking katawan sa kanyang katawan. Napapaluha ako sa sarap. Hinahaplos niya ang ulo ko na nasa kanyang dibdib. Sa loob niya ako nagpaputok. Tinanggap ng lahat niya ang aking katas. Kinakabahan ako. Bakit hindi ko nahugot? Bakit ko lahat ipinutok ang marami kong katas? Nawala ang pangamba nang muli niya akong hinalikan. Ramdam ko ang lakas ng kabog ng kanyang dibdib. Ang kanyang kaligayahan na hindi maipinta sa kanyang mukha.

"Masaya ka ba? Ramdam mo ba yung sarap ng ating ginawa?" bulong ko sa kanya habang hinihingal pa kami.

“Oo bhie ko. Mahal na mahal na mahal kita. Lalo kong napatunayan na ikaw at ako lang dapat hanggang sa huli.”

Hinalikan ko siya sa labi. Matagal. Gusto kong maramdaman niya iyon na may kalakip na pagmamahal. Muli kaming nagyakap.

Nagpahinga kaming dalawa. Sa dibdib ni Rizza ako nag-unan habang pinapabalik ko muna ang tamang ritmo ng pintig ng aking puso.

Hindi ko alam na madami akong masasaksihan at madidiskubreng siyang babago sa sayang nadama sa una kong pag-ibig. Iyon na din ang simula ng isang kalbaryo sa buhay ko. Mga pagbabagong nagpamulat sa akin na hindi lang puro sarap at ligaya ang mararamdaman at mararanasan kung nagmahal ka, palaging may sakit din itong kaakibat. Ngunit sa mga pagluha at sakit na ito ay lalo kang palalakasin, bibigyan ka ng mga aral na siyang magpapatatag sa iyong pagkatao.

May isang gabing parang sasabog ang dibdib ko sa sakit. Iyon ang gabing halos sumira sa buo kong paniniwala kay Rizza. Nang sobra ko nang pagmamahal sa kanya.