KARIBAL KO ANG DIYOS

PAGTATAPAT

CHAPTER 16

             “Si Tito, anong gagawin natin?” agad akong naghanap ng pamunas.

             Siya rin ay aligagang nagpunas at nagdamit.

             “Do’n ka sa likod ng pintuan,” bulong niya sa akin. “Itinapon niya sa akin ang damit ko. Nag-boxer na lang muna ako saka mabilis na pumuwesto sa likod ng pintuan.

             “Rizza, gising ka pa ba? Rizza, anak!” kumakatok pa rin si Tito.

             Mabilis na nakapag-ayos si Rizza. Sinuklay-suklay niya ang buhok niya gamit ang kanyang daliri.

             “Sandali ho. Nakaidlip na ho kasi ako.” sagot niya. Huminga siya nang malalim nang nasa tapat na siya ng pintuan. Sinenyasan ko siya ng okey.

             “Bakit ho?” tanong niya nang nabuksan niya ang pinto.

             “Si Rhon Matthew, nakita mo ba? Wala ba siya rito?”

             “Wala ho eh. Hindi ho kaya nasa CR?”

             “Wala eh! Pati sa kuwarto niya wala. Hindi kaya lumabas ‘yon?”

             “Hindi ko ho alam, Father. Nakatulog na nga ho ako eh”

             Pumasok si Tito. Nakita ko siya.

             Halos hindi na ako humihinga. Nangangatog ang tuhod ko. Naka-boxer lang ako at basa pa yung sa tapat ng alaga ko dahil may dagta pa siyang inilabas nang medyo patay na pero medyo matigas pa rin. Hindi ako pwede magsuot ng damit at pajama ko dahil paniguradong mararamdaman niya. Kung makita naman niya akong hubad at naka-boxer lang, alam kong iisipin na niya agad na may nangyari sa amin ni Rizza. Ganoon pala ang pakiramdam ng mabubuko. Parang ang laki ng ulo ko na lahat ng buhok ko ay para nang nakatayo. Nangangatog ang tuhod ko. Panigurado kasi, pagagalitan ako ni Tito at pababalikin ng Manila. Okey lang naman sa akin iyon. Gusto ko noon pa iyon kasi bored ako rito sa baryo ngunit hindi na ngayon. Parang hindi ko na kayang iwan pa si Rizza.

             Hanggang sa lumingon siya kung saan ako nakatayo.

             Wala na. Tiklo na talaga sana ako kung di lang maagap na lalo pang binuksan ni Rizza ang pinto. Sumandal siya roon kaya para akong napitpit na hinog na saging sa likod ng pinto.

             “Sige. Pasensiya ka na anak ha? Hanapin ko na lang sa labas at baka nagpahangin. Tumawag kasi ang Daddy niya at gusto sana raw siya makausap.”

             “Sige ho. Wala hong anuman, Father.” Narinig kong sagot ni Rizza.

             Pagkalabas ni Tito ay agad niyang isinara ang pinto. Noon na lang ako nakahinga.

             “Magdamit ka na dali. Habang nasa labas siya, sundan mo na at bahala ka nang magdahilan.” Halos tulungan niya akong magdamit. Siya ang mas ninenerbiyos kaysa sa akin.

             Nang makadamit ako ay niyakap ko siya ng mahigpit saka ko siya hinalikan.

             “Sige na! Lumabas ka na,” itinulak niya ako papunta sa pintuan.

             Dahan-dahan kong binuksan ang pinto saka muna ako sumilip. Nang nakita kong wala na siya ay dahan-dahan akong umakyat. Nasa baba na kasi ang kuwarto ni Rizza at ako na ang nag-kuwarto sa taas. Ayaw ko kasi ng maingay kaya sa baba siya pinagkuwarto ni Tito at ako na sa taas.

             Kapapasok ko lang sa kuwarto ko nang nagbukas ito.

             “Saan ka galing?” tanong ni Tito.

             “Diyan sa terrace lang. Nagpahangin. Bakit Tito?”

             “Akala ko kung saan ka nagpunta.”

             “Saan naman ako pupunta sa baryong ito? Wala ka naman pwedeng puntahan eh.”

             “Tumawag ang Daddy mo. Tawagan mo na lang. Nangangamusta lang.”

             “Bukas na ho. Text ko na lang na natutulog na ako.”

             “Nakaihi ka pa yata oh? Basa ang pajama mo.”

             Napalunok ako. Gusto kong sabihing kasalanan niya kung hanggang ngayon nilalabasan pa ako dahil sa pagbitin niya sa amin ni Rizza.

             “Hindi ko lang masyado napagpag kaninang umihi ako. Ang dami mong napapansin Tito.”

             “Pagpagin mo kasing mabuti. Nakakahiya kay Rizza kapag naglalaba siya at maamoy niyang mapanghi ang brief mo o kaya pang-ibaba.”

             “Kinain na nga niya ang alaga ko eh, yung panghi pa kaya ang sasabihin sa akin?” siyempre sa isip ko na lang sinabi iyon habang nakangiti. “Sige na Tito, matutulog na ho ako. May pasok pa bukas.”

             “Sige. Basta i-text mo ang Daddy mo ha?”

             “Oho. Ako nang bahala, Tito.”

             Hinila ni Tito ag pinto kasabay kong ibinagsak ang katawan ko sa malambot kong kama. Inilagay ko ang magkasaklob kong palad sa likod ng aking ulo. Iyon ang ginamit kong pinang-unan habang nakangiting nakatingin sa kisame. Ang sarap lang sana kanina. Sabay na dapat ng paglabas ng aming katas. Pero mukhang maisasantabi na ang pagpapari ko. Sigurado na kasi ako sa gusto ko. Gusto ko si Rizza na maging asawa. Gusto kong bumuo ng sarili kong pamilya kapag nakatapos na kami.  

Hindi ko alam kung paano makakaapekto ang pagkakaroon namin ni Rizza na tagong relasyon sa aking hinaharap ngunit binigyang linaw ng nangyari sa amin ni Rizza ang tunay na kinimkim ng aking puso. Tama siya, hindi nga ako dapat magpari. Hindi ko kayang pigilan ang tawag ng laman. Pero paano ko iyon sasabihin sa lahat? Umaasa sila na okey na. Buo na ang tiwala nila na ako sa lahat sa aming magpipinsan ang magiging pari. Mukhang magugulo na yata talaga ang plano.

Iyon na ang simula ang bawal ngunit masarap na ugnayan namin ni Rizza. Lahat sa akin ay unang karanasan kahit alam kong hindi ako ang kanyang una. Mahalaga sa akin na siya ang aking unang halik, unang pagtatalik at unang pag-ibig. Ngunit hindi ko alam kung paano ko sa kaniya sasabihing mahal ko siya. Siya man din ay hindi ko rin uli narinig na sinabi niyang gusto niya ako, na mahal niya ako maliban na lang noong nagtatalik kami. Malay ko ba kung seryoso siya noon. Baka kasi nasabi lang niya dahil sa libog. Dahil nasa gitna kami ng kakaibang sarap at saya. Gusto kong mag-aminan kami nang walang ginagawa. Sabi kasi ni Tito, may mga sinasabi tayo na di natin talaga mini-mean lalo na kapag masaya, malungkot o galit. Kaya baka lang sa sobrang saya, nasabi niya lang iyon. Hindi ko sigurado kung mahal din niya ako kagaya ng nararamdaman ko na sa kanya. Ngunit para sa akin na bubot pa ang katawan at pag-iisip at nag-eenjoy na lasapin ang mga bagong diskobreng kakaibang sarap ng nagbibinata ay hindi ko rin muna binibigyang halaga ang bulong ng aking puso. Basta ang tangi ko lang alam ay masaya ako.

Malaki na ang ipinagbago ko. Hindi ko na hinihintay pang gisingin niya ako dahil ako mismo excited nang gumising sa umaga para makita siya. Hindi kasi dahil nagawa na namin nang minsan iyon ni Rizza ay pumapayag na siya na palagian na iyon naming gawin. Magaling siyang kumontrol. Ako yung hirap na hirap ngunit nirerespeto ko siya. Naiintindihan ko na siya ang talo kung sakaling makalimot kami at mabuntis ko siya. Natatakot pa rin naman akong makabuntis. Alam kong hindi ko pa kayang panindigan siya dahil wala pa ako sa tamang edad para maging ama.

Sabay kaming nag-aagahan, sabay pumasok, sabay magmiryenda at sabay sa lahat halos ng bagay. Kung dati nagbabasa lang ako ng lesson ko, nagba-basketball, nag-eensayo sa karate at taekwondo, hindi na lang iyon ang mga ginagawa ko sa mga sumunod na araw. Magkasama na kami sa lahat ng kanyang gawain sa simbahan at sa kumbento. Tinutulungan ko siya sa lahat ng kaniyang mga ginagawa dahil ayaw kong napapagod siya ng husto at nahihirapan. Minsan kapag sinuwerte, sa kaniya rin ako natutulog na hindi alam ng tito ko ngunit kung wala ako sa mood na bumaba, siya ang pumupunta sa akin sa madaling araw. Magigising na lang ako kapag bigla siyang yayakap sa akin sa madaling araw. Sisiksik siya sa dibdib ko at ikulong ko siya sa mga bisig ko hanggang muli kaming igupo ng antok. Kapag ako ang pumupunta sa kanya, yayakapin ko siya at haharap sa akin. Hahalikan ako sa labi hanggang sa matulog uli kami. Hindi lang s*x ang habol namin sa isa’t isa. Kahit walang mangyari sa amin, kahit hindi kami magpalabas, mahalagang naipapada namin ang aming pagkagusto namin sa isa’t isa. Kahit mga ilang minuto o ilang oras lang iyon dahil ayaw rin naman naming mahuli kami ng Tito ko na sa kuwarto ko siya o nasa kuwarto niya ako at doon kami sa piling ng isa’t isa nagpalipas ng gabi. Madaling araw bago pa magising si Tito, ginigising na niya ako o ginigising ko siya para umaalis sa kuwarto ng isa sa amin.

Minsang wala suspended ang pasok namin sa hapon ay sabay kaming umuwi. Niyaya niya akong gumala at huwag na munang dumiretso sa kumbento. May pupuntahan daw kami. Hindi na ako nagtanong pa kung saan. Tiwala ako sa kaniya at saka alam kong kahit saan niya ako dadalhin ay magiging ligtas ako at masaya. Ilang minuto rin kaming naglakad paakyat at pababa sa masukal na bulubunduking kagubatan. Dahil hindi sanay sa buhay probinsiya, nasusugatan din ako sa talas ng mga dahon ng matataas na damo. Bukid, gubat at bundok ang nilakbay namin hanggang halos walang katapusang masukal na gubat na ang tinatalunton namin.

Sa pagod at init ay hindi ko na napigilan ang sarili kong magtanong sa kanya. "Sa'n ba tayo pupunta? Pagod na pagod na ako!"

"Gusto mo bang magpahinga na muna?”

“Pwede ba? Halos isang oras na tayong naglalakad eh. Malayo pa ba?” Nagkamot ako. Namumula na kasi ang mga braso ko dahil sa kinakati na ako sa mga matatalas na matatangkad na damo. Pati mukha ko, dahil hindi sanay na maarawan ay namumula na rin. Likas kasi talaga akong maputi kaya kahit konting kamot, bumabakat iyon at namumula.

"Promise malapit na malapit na tayo. Kapag nandoon na tayo, lahat ng pagod mo, mawawala. Tiis ka na lang muna ha?"

"Kanina mo pa sinasabing malapit na lang eh." pagmamaktol ko dala ng hindi pa talaga ako ganoon ka-mature at nakikita naman niya iyon sa akin.

"Halika ka. Hawakan mo ang kamay ko. Malapit na talaga tayo kaya ipikit mo lang ang mga mata mo hanggang sabihin ko sa iyong ididilat mo, deal?"

Hindi na ako sumasagot nang bigla niyang inilagay ang kamay niya sa bisig ko. Hinawakan ko ang kamay niyang nakahawak sa bisig ko. Alam kong pagod na pagod na siya ngunit hindi ko siya kinaringgan magreklamo kagaya ng pagrereklamo ko. Hindi siya kagaya ng mga nakilala kong babaeng maarte. Si Rizza, maganda ngunit walang arte sa katawan. Yung parang hindi niya alam na ganoon talaga siya kaganda.

Dinig ko na ang kanyang paghingal. Ang mga malalalim na hiningang iyon ay tumatama iyon sa aking mukha kaya naamoy ko ang mabango niyang hininga. Tinitigan ko ang pawisan ngunit napakaganda niyang mukha. Hinaplos ko iyon.

"Di ba sabi ko sa iyo pumikit ka lang?" sabay halik niya sa labi ko.

"E, di ko mapigil, ang ganda mo kasi." Nakangiti kong sabi.

"Maganda ka riyan. Kapag ikaw di pa pumikit itutulak na kita."

"Ang dami mo kasing kaartehan. Kapag ako nadulas o kaya bumangga sa mga punungkahoy ha."

“Hindi ‘yan. Trust me. Ano? Pikit na!"

"Nakapikit na po!"

“Sandali, may panyo nga pala ako rito. Ito na lang ang ipipiring ko sa’yo.” Inilabas na niya ang kanyang panyo.

Huminga ako nang malalim. Naiirita man ako ngunit kailangan kong habaan ang aking pasensiya.

“Kailangan pa ba talagang piringan mo ako.”

“Oo nga para surprise.”

“Sige na nga.” Huminto ako. Pumikit. “Sige na. Piringan mo ako. Sasakyan kita sa trip mo.”

Piniringan niya ako. Inilagay niya ang kamay ko sa kanyang braso. Nakaakbay siya sa akin. Dahan-dahan kaming naglakad. Pinagkatiwalaan ko siyang hindi ako madadapa o babangga.

"Ano? Malapit na ba? Tatanggalin ko na ang piring ko?" paninigurado ko.

"Huwag muna. Aayos muna ako ng puwesto."

Hawak niya ang dalawang kamay ko. Sinunod ko ang gusto niyang dapat nakapikit pa rin ako. Niyakap niya ako. Nakadantay ang kaniyang baba sa balikat ko. Hinalikan niya ang puno ng tainga ko sabay sabing...

"Mahal na mahal kita, Rhon. Sana naramdaman mo iyon. Bago ka dumilat. Gusto kong pag-aralan mong mabuti kung ano ang tinitibok nito sa akin. Alam kong weird na ako na babae ang nagtatapat sa’yo ne’to pero gusto ko lang din talaga malaman kung ano talaga ang tinitibok nito," Itinuro niya ang puso ko. “Napag-isipan mo na ba? Napag-aralan kung ano talaga ako sa’yo?”

Hindi ko na kailangan pag-aralan pa iyon. Hindi ko na din kailangan pang pag-isipan dahil sigurado akong mahal na mahal ko na rin siya. Naunahan lang niya akong magtapat. Nakakainis lang na inunahan pa niya ako. Hindi man lang siya naghintay na muna.

"Mas maganda sanang naghintay ka muna ng kahit ilang minuto. Ako sana ang nagsabi niyan sa’yo. Ako sana ang magtatanong at hindi ikaw sa akin. Pero dahil atat ka, sasagutin kita. Oo, Rizza, mahal na mahal din kita. Hindi ko kailangan iyon pag-aralan lalong hindi na kailangan pang pag-isipan kasi ramdam ko. Batid kong mahal kita noon pa. Ngayon, matanong kita, paano si Kuya Paul? Sasabihan mo na bang itigil na niyang ligawan kang uli?"          

Bumunot siya nang malalim na hininga. Naramdama kong parang may takot siyang kalakip ng buntong-hininga na iyon. “Kakausapin ko na lang siya kapag dumalaw siya uli. Sasabihin ko sa kanya na wala na tapusin na namin, na wala siyang aasahan sa akin. Huling-huli na ang pagkikita namin sa huling dalaw niya. May usapan kasi kami kaya kailangan kong tapusin na muna iyon dahil may kailangan ako. Nangangailangan ako.”

“Nangangailangan ka? Pera ba?”

“Huwag mo nang isipin pa iyon, okey? Problema ko na ito.”

“Sabagay, wala naman akong maibibigay. Hindi kasi ako pinahahawakan ng pera kahit pa maykaya ang pamilya ko. Ayaw nilang masyado akong magdepende sa salapi kasi naniniwala sila na ang pagkakaroon ng sobrang pera ang siyang magdadala sa akin sa kasalanan.”

“Mabuti ka pa, kahit walang sapat na pera na ipinahahawak sa’yo alam mong meron kang madudukot kapag nangangailangan ka. Pero huwag na lang natin pag-usapan pa tungkol diyan, pwede?”

“Sige. Balik tayo kay Kuya Paul, sa tingin mo, maiintindihan niya? Ganoon lang kadali sa kanyang tanggapin iyon?”

“Wala rin naman siyang magagawa eh. Idadahilan ko na lang na hindi rin naman niya kayang iwan si Father Dimas kahit nasa hustong edad na siya. Para kasi siyang walang balak na magbanat ng buto. Parang iniaasa na lahat nila ng pamilya niya ang buhay nila do’n sa paring iyon. Umaasa ako na madali ko siyang mapakiusapan na tigilan na niya ako pagkatapos ng aming usapan. Na wala na siyang aasahan pa sa akin.”

Tumango ako. Pinisil ko ang kamay niya.

“Pero paano tayo Rhon? Anong balak mo sa atin?”

Napalunok ako. “Eh di tayo na.”

“Paano ang pagpapari mo?”

“Ayaw ko na. Maging Engineer na lang ako. Iyon naman talaga ang gusto ko eh.”

“Nagbago ba ang desisyon mo dahil sa akin? Dahil dumating ako sa buhay mo?”

Tumango ako. Ngumiti ako sa kanya.

Dahan-dahan kong hinawakan ang kanyang braso, paakyat sa kanyang balikat hanggang sa hinawakan ko ang mukha niya at inilapit ang mukha ko sa mukha niya at muli kong naramdaman ang malambot niyan labi sa aking mga labi. Hindi pa niya tinatanggal ang nakapiring sa akin. Okey lang dahil ninanamnam ko rin naman ang sarap ng aming ginagawa. Hindi ako nagsasawa kahit maghapon at magdamag pa naman ulit-ulitin iyon.

Hanggang sa inilayo niya ang kanyang labi sa akin. “Sandali ha? Tatanggalin ko muna yung piring mo, Baby ko?”

“Baby ko?”

“Ayaw mo?”

“Syempre gusto, Baby ko.”

“Salamat naman kung gusto mo ang tawagan natin.”

“Oo gustu ko. Matagal pa?”

“Sandali nahigpitan lang ang pagkakatali ko.”

“Ang dilim eh pero parang may narinig lang akong lagaslas ng tubig.”

“May tubig talaga.”

"Dumilat ka na baby ko...bilis!"

Bago ko nagawang dumilat ay naikintal sa isip ko ang sinabi niyang baby. Baby? Iyon ang magiging tawagan namin? Kinilig ako.

Pagdilat ko ay nakita ko ang ganda ng lugar na sa picture o sa pelikula ko lang bihirang nakikita. Yung magandang tanawin na akala ko wala sa bayan na iyon ng Baggao. May maliit na falls na kulay bughaw ang tubig. May mga wild orchids din na parang isinabog sa gilid ng falls. Malinaw na kulay asul ang tubig sa baba at puwedeng maligo. Masukal pa ang paligid. Ibig sabihin ay bibihirang tao pa lamang ang nakakapunta doon. Malayo lang kasi pero sulit ang hirap sa ganda ng tanawin na makikita.

"Wow! Ang ganda! Grabe!" paulit-ulit kong pagpuri.

Umupo ako. Hinila ko siya at pinasandig ko siya sa katawan ko habang yakap ko siya.

"Alam mo bhie? Simple lang ang pangarap ko. 'Yung sana makatapos ako ng pag-aaral. Tapos, mabili ko ang lugar na ito, mapatayuan ng kubo at kasama kita araw-araw. Kaya lang, may mga bagay akong ginagawa ngayon na hindi ko halos kayanin pero kailangan kong gawin para makamit ko lahat ang mga pinapangarap ko. May naipangako ako sa isang tao na sa tingin ko ay siyang sisira sa akin, sa buhay ko, sa buhay at mga plano natin."

"Hindi kita maintindihan.”

“Hindi mo talaga maiintindihan kasi magkaiba tayo ng buhay. Pagkatapos ko ng high school. Lalo na ngayon, graduating na ako, aalis ako rito. Nangangailangan ako ng malaking halaga at bahala na kung saan ako dadalhin ng aking mga paa pero kailangan kong magtagumpay. Kailangan kong makatappos para sa aking sarili.”

“Kinausap mo na ba si Tito? Baka matulungan ka niya.”

“Nagsabi na ako. Hahanapan niya ako ng scholarship sa Manila ngunit iyon lang ang kaya niya raw maitulong sa akin.”

Naisip ko, kami lang naman sa lahat ng magkakapatid ang may kaya sa buhay. Ang ilang kamag-anak namin at kapatid nila, kay Tito lahat umaasa. May mga pinapag-aral na pala siya at alam kong mahihirapan nga talaga siya kung pati si Rizza papag-aralin pa niya.

“Wala ka naman ginagawang masama di ba? Bilib nga ako sa iyo dahil ikaw ang dumidiskarte sa sarili mong buhay. Di tulad ko, umaasa lang sa Tito ko at mga magulang. Kaya tuloy hindi ako sanay sa hirap ng buhay."

"Masuwerte ka nga eh. Dati naiinggit ako sa iyo. Wala kang ibang puwedeng gawin kundi mag-aral lang. Ako kailangan ko magtrabaho. Kailangan kong magtiis. Kailangan kong tanggapin at tiisin ang lahat para lang makapag-aral sa kolehiyo. Maswerte ako ngayon kasi Tito mo ang pumalit kay Father Dimas ngunit pagkatapos nito, ngayong magkokolehiyo na rin ako, hindi ko na alam kung saan ako kukuha. Sa edad ko ngayon bhie, ang dami ko nang pinagdaanan na hindi ko masikmura ngunit wala akong magawa kundi gawin iyon ngayon."

"Anong kababuyan at di mo masikmurang ginagawa mo. Maayos ka naman sa kumbento ah. May gusto ka bang sabihin sa akin?" naguguluhan ako. Para kasing may gusto siyang tumbukin sa sinasabi niya sa akin.

Tinitigan niya ako. May namumuong luha sa kaniyang mga mata.

Kinutuban ako nang hindi maganda.