C27
1915 Words
"He is, but their bloodline isn't." Sabi ni Dad.
"What does that supposed to mean?" I asked again.
"Remember Patrick Sudalga? The one we told you who's our enemy in the past?" Dad said. Pareho naman kaming napatango ni Avie sa sinabi ni Dad.
Madalas kasing nagk-kwento si Dad tungkol sa nakaraan nila ni Mom. At marami na kaming nakilala na hindi naman namin nakita, isa na doon si Patrick Sudalga.
"I found out na may isa pa pala siyang anak." Saad ni Dad.
"Who?" Avie asked this time.
"Harold Sudalga." Harold?
Ayokong mag-overthink pero wala na akong ibang maisip. Jizan was talking to a person named Harold earlier, I heard they are talking about not hurting anyone who's close to Jizan.
Ang sabi niya kanina Tito Manzo ordered him to settle some things, ayokong mag tamang hinala pero hindi naman siguro magagawa iyon ni Tito Manzo sa pamilya namin diba? He is Dad's close friend afterall! At imposibleng maging traydor ang pamilya nila!
"I called you both home para maging aware kayo sa nangyayari sa kapatid niyo. And so that, you'll know why me and your Mom will be away from you for a long time. Kailangan naming pumunta sa OS at kunin ang kapatid nyo." Sabi ni Dad. Marahan akong napatango sakanya.
"But don't worry, I already called your Tita Savienna together with your Tito Ignatius to be here with you both." Mom said.
"Please comeback safe Mom and Dad..." Avie said na parang naiiyak pa siya.
"Don't worry sweeties, we will be back as soon as possible." Mom and Dad kissed our forehead at agad nang naglakad paakyat sa kwarto nila para ihanda ang gamit nila.
"Evie... I am scared.." Mahinang sabi ni Avie. Sabi ko na nga ba't natatakot siya, kanina pa siya tahimik at nakikinig lang sa usapan namin nina Mom and Dad.
She's really a soft-hearted person.
"Don't worry Avie, Mom and Dad will be safe. Just don't worry okay?" Paninigurado ko sakanya.
Agad naman siyang lumapit saakin at yumakap saakin. In terms on situation like this, hindi ako pwedeng matakot rin. Dahil kung pareho kaming takot ni Avie wala kaming masasandalan sa isa't-isa...kailangan isa saamin ang maging matapang at alam ko sa sarili ko na ako dapat yun. Dahil sa personalidad palang namin ni Avie, ako na ang mas may kakayahang maging matapang.
I caressed her back like how Mom caressed our backs if something bad happens or if we're sad.
"Even if hindi kami close ni Soren, I'm still worried for him...I don't want to lose a family.." Malumanay na sabi ni Avie.
"Don't worry Avionna, nothing bad will happen to Soren." Naramdaman kong basa na ang balikat ko kaya agad kong pinaharap si Avie saakin.
"Don't cry! Alam mo namang ayokong umiiyak ka!" Naiinis kong sabi, agad kong inalis ang luha na nasa mga mata niya.
"Hindi ko mapigilan e, I am so worried about Soren. Even if sometimes I feel like mas gusto ka niya...I don't complain naman e, all of the people around as mas gusto ka..." Sabi niya habang patuloy na umaagos ang luha sa mga mata niya.
"Come on Avie, alam naman nating pareho tayong gusto ni Soren. Hindi ka lang niya kayang masabayan kasi iba ang trip niya...but I swear he cares for you too." Sabi ko sakanya.
"You don't need to envy me, kung tutuusin pa nga mas madali kang pakisamahan kesa saakin e. And you have more great fasion sense than me, and mas mukha kang role model ng pamilya natin kesa saakin." I said. Trying to calm her.
"You're just saying that naman e.." Usal niya.
"We're sisters Avie, at walang mataas at mababa saatin. We are equal." I said. Marahan siyang tumango sa sinabi ko at unti-unti narin siyang napapangiti.
"Am I ugly when I cry?" She asked. Napatawa nalang ako.
"Yes you are." I said at pabirong pinisil ang magkabilang pisngi niya.
She sighed. "What would I even do without you Evie.."
"We have each other, we're sisters afterall." Nakangiti kong sabi habang niyakap ulit si Avie.
"We're going now kids.." Pareho kaming napatingin ni Avie kay Mom at Dad na handang-handa na sa pag-alis.
"Gusto niyong sumabay sa rooftop?" Mom asked, agad naman kaming napatango ni Avie.
Sinabayan namin si Mom at Dad sa paglalakad papunta sa rooftop kung saan sila susunduin ng chopper. Agad namang bumungad saamin ang sikat ng araw at ang malamig na ihip ng hangin.
"Be good okay? The both of you." Paalala ni Mom, agad naman akong napatango.
"Take care of your sister, Eveanna." I gave Dad a thumbs up.
They both kissed our forehead once again at sumakay na sa loob ng chopper. Avie and I watched them as they flew away of our mansion.
Napatingin ako kay Avie at nagsisimula nanaman siyang umiyak. I guess it's just the both of us for a mean time..
Nasa bahay na si Tita Savienna at Tito Ignatius, tsaka Ate Mary is home also to manage the city. It's been three days at wala paring balita tungkol kay Soren, at tatlong araw naring absent si Jizan at Riguel. Pati narin si Jax at Ryl. Hindi ko alam kung bakit sila absent, pero baka dahil nga sa nangyari.
At dahil wala si Jizan at Riguel ay mas napapadalas ang mga naririnig kong issues tungkol saakin. Mas mabilis kunalat iyon sa school at kahit sa mga juniors ay nakarating narin.
Alam ko naman kung sino ang pasimuno ang lahat ng 'to e. Si Kylie lang naman ang insecure sakin dito sa school, hindi ko siya gets, bakit hindi niya nalang ako harapin instead na magkalat siya ng mga false rumors?
"Akalain mo yun? Possible palang tumanggap ang SIA ng mga malalandi." Rinig kong sabi ng isa sa mga alipores ni Kylie.
Andito kasi ako ngayon sa quadrangle pinapalipas ang oras dahil kakatapos ko lang mag lunch. And Kylie and her friends are here, walking infront of me, slowly.
"Oh yeah? She got connections naman e, I heard Tito niya raw yung may-ari." The other girl said.
"Tito? Or maybe sugar daddy?" Kylie said at nagsitawanan naman silang lahat. Tf? Kadiri naman? Kung hindi ko lang to step-cousin si Kylie baka matagal ko nang kinalbo ang babaeng to.
"So Kylie, bakit absent nga pala ang 'boyfriend' mo?" Sabi ng isang babae, while emphasizing the word boyfriend.
"Uhm, he's busy with their business e." Maarteng sabi ni Kylie.
"Ay talaga ba..."
Hindi ko na narinig ang mga boses nila dahil nakalayo na sila saakin. Pero kahit ganun ay ramdam ko parin ang distansya saakin ng mga estudyante. Lalo na ang mga babae, halos hindi sila makatingin saakin at parang ayaw nilang makipag-kaibigan saakin. Wala naman talaga akong pake kasi hindi rin naman ako interested sa mga cheap na katulad nila.
Mas mabuti pang ituon ko ang pansin ko sa paghihintay ng balita tungkol kay Soren at kina Mom at Dad. Hindi na ako mapalagay kapag hindi ko sila nakikita.
Napatayo ako mula sa bench ng quadrangle, napatingin ako sa soccer field at nakita kong may mga tennis players na naglalaro.
Habang naglalakad sa field ay naka rinig ako ng samut-saring sigaw.
"MISS UMILAG KA!!!" Sigaw ng isa sa mga lalake napilingon naman ako doon at saktong tumama sa ulo ko ang isa tennis ball.
Napatingin ako sa itaas at para akong nahihilo and my vision doubled, I held my head at nakaramdam ako ng watery substance na nasa noo ko.
And I was already unconscious.
Nanatiling nakapikit ang mga mata ko pero ramdam kong nakahiga ako sa isang malambot na higaan. Rinig na rinig ko rin ang bugha ng aircon sa kung saan. Tahimik ang buong lugar at tanging paghinga ko ang naririnig ko.
I opened my eyes gently at ang maliwanag na ilaw ang bumungad saakin. Napahinga ako nang malalim at inilibot ang tingin ko sa paligid, nakita ko naman si Avie na tahimik na natutulog sa couch.
At si Jizan? Na may kausap sa telepono niya.
"Yes, I want everything to be handled immediately." Mahina niyang sabi.
"I don't want everything to failed, Harold." Nakaramdam ako ng pag sakit ng ulo ko kaya agad akong napahawak roon. Fuck...
What the hell happened to me..
"Save that Santillana or you'll face the consequences." He said at binaba na ang tawag.
'Save that Santillana', ibig sabihin alam niya kung ano ang nangyayari?
Napatingin saakin si Jizan at nagulat siya nang makitang gising na ako, he immediately sat beside the hospital bed at agad akong dinaluan.
"Are you feeling okay? May masakit pa ba sa'yo? Do you still feel dizzy?" Sunod sunod na tanong saakin ni Jizan. Marahan kong inangat ang sarili ko para makaupo ako sa hospital bed at tiningnan siya.
"What happened?" I asked him.
"Bakit bigla kang andito?" I asked him. Three days siyang wala sa school tapos bigla siyang nagpakita saakin na ganito pa talaga ang kalagayan ko.
"You've been asleep for 6 days, Evie. Kaya babalik talaga ako dito." What?! Me? Asleep for 6 days?!
"What? Why? Anong nangyari?" Hindi makapaniwala kong tanong sakanya. He caressed my forehead gaya ng lagi niyang ginagawa.
I calmed a bit.
"You were hit by a tennis ball remember?" He asked. Ah, tama pala...pero hindi ko naman inexpect na ganun katagal ang tulog na magaganap saakin.
"Bakit ang tagal kong nagising?" I asked him.
"The ball was hit to you really hard, and that sent a shock to your nervous system that's why you were unconscious for almost a week." Napahawak ako sa noo ko at naramdaman kong may benda iyon.
Agad akong napakuyom sa kamao ko dahil sa narinig ko kay Jizan. Tangina lang ha, sa dinami-daming estudyante doon ako pa talaga ang piniling liparan ng tennis ball?!
"Sino tumira nung tennis ball?" I asked him.
"I already know who it was, and I already handled him. Don't worry, you should rest first princess.." Damn, that endearment again!
"Sino muna? I would like to know who f*****g hit me—"
Natigil ako sa pagsasalita ng biglang tinakpan ni Jizan ang bibig ko. Napatingin ako sakanya nang masama dahil sa ginawa niya.
"I told you, princess. No cursing right? Or do you really want me to rip that mouth of yours?" Agad akong napipi dahil sa sinabi ni Jizan. Putangina! Ano ba ang ginagawa saakin ng lalakeng to saakin?!
"Fine!" Pagalit kong sabi at inalis ang pagkakatakip ng palad niya sa bibig ko. Nanatili akong nakahawak sa kamay niya at napatingin ulit sakanya.
"So sino nga? Sino ang gumawa neto? Marami akong pwedeng gawin sa anim na araw na tulog ako, tapos ginawa niya pa talaga ito?" Hindi makapaniwala kong sabi.
"Imposibleng aksidente ang nangyari dahil hindi naman ako gilid ng mga naglalaro naglalakad!" Sabi ko.
Jizan held my hand tighter kaya natahimik ako. He just looked at me and sighed.
"I already handled it okay? You don't need to worry princess, and rest first." Sabi niya.
"Pero sino nga? Ma-swerte lang ako at nandito ka, pano kung wala ka sino naman ang hahanap sa hitter? Kaya sabihin mo na saakin para alam ko.." Pag pupumilit ko sakanya.
"You're not lucky, na nandito ako. Because I will always be with you no matter what." Sabi niya at marahang hinimas ang kamay ko.
"I will tell you about that hitter when you recover, so better recover fast okay?" Agad naman akong napatango sa sinabi ni Jizan.
Kapag malaman ko lang na sino yun, humanda sakin yun. I will f*****g rip his head-off, away from his body.
- Writer
