“ฉันมีวิธีพูดของฉัน แค่เธอยินยอมก็พอ”
“คุณมั่นใจเหรอคะว่าลูกจะไม่เสียใจเมื่อรู้จักคุณ”
“ฉันตามหาลูกมาตั้งนานเท่าไหร่ ไม่โง่ที่จะทำให้ลูกเสียใจ”
“งั้นก็ตามใจค่ะ ลินไม่มีสิทธิ์จะห้ามเสี่ยอยู่แล้ว เสี่ยก็ทำเต็มที่เลย อยากจะทำอะไรก็ทำ ขอแค่อย่าทำให้ลูกเสียใจ” ถ้าคิดว่าจะดูแลลูกก็ทำเต็มที่ไปเลย ยังไงลินก็ห้ามไม่ได้อยู่แล้ว ให้ลูกตัดสินใจเอาเองว่าเธอต้องการเสี่ยไหม ลูกก็โตพอที่จะตัดสินใจเรื่องพ่อได้บ้างแล้ว แม้จะไม่ถึงขั้นเป็นผู้ใหญ่แต่ก็พูดได้ แสดงออกได้ว่าโอเคกับการมีพ่อหรือไม่
“ตัดสินใจได้ดี” ห้าปีที่เธอพรากลูกไปจากเขา เขาจะเอาความรักของลูกมาจากเธอให้หมด ลูกต้องรักเขามากกว่าเธอ
“ค่ะ จบเรื่องแล้วลินขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้านะคะ” อลินลุกขึ้นยืนด้วยความมั่นใจ อยู่ต่อหน้าเขาเธอจะอ่อนแอไม่ได้ อลินต้องรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อไปรับลูกสาวที่โรงเรียน ในตอนเช้าก่อนเปิดร้านดอกไม้มีหน้าที่ไปส่งลูก
