“พอ! ฉันไม่อยากจะฟังคำพูดของแก ให้คนของแกปล่อยหนูลินซะ แกไม่มีสิทธิ์ในตัวลูกปลา นอกซะจากหนูลินจะเป็นคนอนุญาต”
“คุณคิดว่าผมจะกลัว”
“แกไม่ต้องกลัวคำขู่ของฉัน ที่แกควรกลัวคือความรู้สึกของลูกปลา ลูกปลาไม่รู้จักแกเลยสักนิด คนที่ลูกปลารักคือแม่ลิน ถ้าแกพรากหนูลินไปแกคิดว่าลูกปลาจะให้แกใกล้หรือไง คิดดูให้ดีนะปกรณ์ ตอนนี้แกมันก็คนแปลกหน้าสำหรับลูกปลา”
“ปล่อยคน” ใบหน้าบึ้งตึงส่งเสียงสั่งลูกน้องให้ปล่อยตัวแม่ของลูก ถ้าที่ตาแก่นี่พูดมาไม่ใช่เรื่องจริงมีหรือไอ้ปอร์จะยอมอ่อนให้
“คุยกันให้ดี หนูลินตัดสินใจเองเลยนะ พ่อตามใจหนู หนูมั่นใจได้เลยว่าจะไม่มีใครทำอะไรหนูได้” คุณประกอบพูดก่อนจะเดินเข้าบ้านไป
ความหนักใจกลับมาตกอยู่ที่อลิน ไม่มีใครทำอะไรได้งั้นเหรอ หลายปีที่ผ่านมาลินเชื่อว่าคุณประกอบช่วยลินได้ ทว่าตอนนี้เสี่ยปอร์ยืนหน้าโหดอยู่ตรงหน้าลิน ลินคิดว่ารอบนี้คุณประกอบช่วยลินไม่ได้แล้ว
“เชิญนั่งค่ะ”
