สามีรอวันหย่า

รีบๆมาต่อคิว(อยากจะไปเต็มทน)

หลังจากที่ภาคินทร์ไปส่งเด็กสาวเข้าที่พักเขาก็กลับมาที่โกดัง จากนั้นก็ไปต่อที่โรงเหล้าข้างเมรุ ที่ได้ชื่อว่าข้างเมรุคืออยู่ข้างวัดติดกับเมรุ เป็นแหล่งซ่องสุมของมึนเมา ที่มีกลุ่มเพื่อนๆ ของเขาซ่องสุมอยู่ที่นั่นเป็นประจำ

เชิดหนุ่มหล่อเจ้าของโรงเหล้าคือเพื่อนสนิทเจ้าพ่อปล่อยเงินกู้ภาคินทร์

ร่างสูงใหญ่ของภาคินทร์เดินเข้ามาทักทายเพื่อนสนิทที่กำลังนั่งผสมเหล้ายาดองสูตรงูสิง

"ไอ้เหี้ย โหลนี้กูไม่แดก!!" ภาคินทร์มองเหล้าที่มีงูอยู่ขดอยู่ในโหลแล้วขนลุก ถึงเขาจะอยู่บ้านนอกแต่ตอนเด็กเขาเรียนอยู่ต่างประเทศ ของบางอย่างก็ยังเข้าไม่ถึง

เชิดไชย เงยหน้าขึ้นมองเพื่อนแล้วหัวเราะรวน ใบหน้าหล่อมีลักยิ้มข้างแก้มขวา

"ฮ่าๆวันนั้นมึงยังบอกว่าอร่อยโคตรๆ ใช่ไหมวะไอ้บึ้ม" เชิดตะโกนคุยกับเพื่อนอีกคนที่กำลังทำกับแกล้มอยู่หลังครัว

"อะๆ ไอ้เหี้ย!! อย่าบอกนะว่า วันนั้นมึงให้กูแดกงู ไอ้เชิดไอ้เพื่อนเหี้ย!!" ภาคินทร์วิ่งไล่เตะเพื่อน

เชิดรีบก้มลงกอดขวดโหลวิ่งหนีเพื่อนจนเหนื่อยหอบ แต่สุดท้ายก็มานั่งกินเหล้าล้อมวงกันเหมือนเดิม ภาคินทร์ยังคงระแวงกับกับแกล้มที่เพื่อนเอามาให้กิน พวกเขามีกันอยู่สามคน เรียกกันว่าขี้เมามีฐานะ มีเงินมีฐานะแต่ไม่มีอนาคต...

โต๊ะนั่งดื่มด้านนอก ดื่มไปก็หาเรื่องคุยกันไป เหมือนในทุกวัน

"ยังไม่ทันได้หย่า มึงก็รีบจังนะ เดี๋ยวก็เป็นเรื่องหรอกไอ้สัส" เชิดได้ฟังที่เพื่อนเล่าเรื่องรับเลี้ยงเด็กขัดดอกเอาไว้ ก็เป็นกังวลกลัวน้องผัดไทยคนสวยขวัญใจหนุ่มๆ จะจับได้ หนุ่มๆ ที่ว่าก็รวมถึงเขาด้วย เล็งมาตั้งนานแต่น้องผัดคนสวยดันซวยได้แต่งงานกับเพื่อนของเขา..วาสนาถ้าได้เขาเป็นสามีเขาจะทำให้เธอสบายไปทั้งชาติ พร้อมจะเลิกเหล้าเป็นคนดีให้ด้วย

"ใครมันจะกล้ามีเรื่องกับกูวะ กูคือเจ้าพ่อนะเว้ย เดี๋ยวพ่อจะจัดให้เดี้ยง"

"ก็น้องผัดเมียมึงไง ว่าแต่มึงจะหย่ากับน้องผัดจริงๆ ใช่ไหม แล้วอย่ามาเสียดายที่หลังนะเว้ย โสดครานี้กูว่าคิวยาวไปถึงเชียงใหม่" เชิดยิ้มกริ่ม คิวนี้รวมถึงเขาด้วยจะต่อคิวคนแรกเลย ได้เมียเพื่อนเป็นเมียคือความฝันอันสูงสุด

"หย่าจริงๆ สิวะ พูดแล้วขนลุกผู้หญิงบ้าอะไรก็ไม่รู้ ขี้บ่นฉิบหาย ใครได้ไปเป็นเมีย แม่งเวรกรรมไปจนวันตาย" พูดแล้วก็หยิบเหล้ามาดื่ม ยกหมดขวด คิดถึงหน้าเด็กขัดดอกค่อยอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย พูดถึงใครก็ได้แต่อย่าพูดถึงเมีย มันเสียอารมณ์

"มึงพูดไม่ดูตัวเองเลยนะไอ้สัส มีของดีเสือกมองไม่เห็น กูจะรอสมน้ำหน้า ฮ่าๆ เอาๆ แดกเหล้า ยินดีที่เพื่อนจะได้หย่ากับเมีย ขอให้มึงสมหวังเว้ย กูจะรอต่อคิวคนแรก" แม้จะรู้สึกกังวลกับสิ่งที่เพื่อนทำ กลัวว่าจะเป็นลางร้าย ยังไม่ทันได้หย่าก็รีบเอาเด็กมาเลี้ยง รีบเกิน

"รีบๆ มาต่อคิวไอ้สัส กูจะได้ไปสวรรค์สักที" สวรรค์ชั้นเจ็ดกับสาวๆ ที่รอต่อคิวเขาอยู่ คิวคงยาวไปถึงนราธิวาส..

"แล้วทุกวันนี้มึงไม่อยู่สวรรค์หรือไง" มันก็พูดไปเรื่อย ได้น้องผัดเป็นเมียสวรรค์ชัดๆ

"ตอนนี้กูตกนรกอยู่ ไอ้เชี่ย" พูดด้วยสีหน้าจริงจังสุดๆ

"ฮ่าๆมึงก็พูดเวอร์เกิน" ขำหน้ามันที่ดูจริงจังโคตรๆ

ทุกคนต่างก็พูดคุยกันสนุกสนาน กินเมาแล้วก็กลับบ้านไม่ได้ ต้องให้ลูกน้องมาหิ้วปีกกลับบ้าน เหมือนเดิม เหมือนเดิมทุกวัน

หน้าบ้านหรูสองชั้น..

เสียงเอะอะโวยวาย ดังขึ้นที่หน้าบ้านเหมือนทุกวัน ผัดไทยได้ยินก็ได้แต่ถอนหายใจเหนื่อยหน่าย คงดื่มเมาอีกตามเคย

ร่างบางเดินออกมาเปิดประตูรับสามี เมื่อเห็นเจิดกับโทคนงานกำลังหิ้วปีกสามีเธอก็ได้แต่ส่ายหน้า

"เสี่ยเมาอีกแล้วครับ ซ้อ" ทั้งคู่มองคุณนายของบ้านอย่างนึกสงสารที่มีสามีขี้เมาอย่างเสี่ยคินทร์ มีดีแค่หล่อกับรวยนอกนั้น เหลือบตามองบน..

"กูไม่ได้เมาเว้ยย ปล่อยกู กูจะเดินให้พวกมึงดู อึก!" พูดไปจะอ้วกไป ร่างสูงใหญ่ที่ถูกหิ้วปีกยังคงทำเก่ง ใบหน้าหล่อแดงก่ำไปด้วยเลือดฝาด

"พี่เจิดพี่โท ปล่อยเขา ให้เขาเดินเข้ามาเอง" ผัดไทยยืนกอดอกมองสามีขี้เมา เก่งนักก็เดินเข้ามาเอง

"ซะซ้อครับ" ทั้งคู่อึกอักไม่กล้าปล่อยกลัวเจ้านายจะล้มลง ปกติทั้งคู่จะหิ้วเจ้านายเข้าไปส่งที่โซฟาด้านใน ไม่เคยเลยสักครั้งที่ซ้อจะใจร้ายกับเสี่ยแต่ดูท่าวันนี้จะไม่เหมือนทุกวัน

"ถ้าเขาเป็นอะไร ผัดรับผิดชอบเองค่ะ ปล่อยเขา แล้วพวกพี่ก็กลับไปพักผ่อนกันเถอะค่ะ" นี่ก็ดึกแล้ว กินเมาแล้วลำบากคนอื่นตลอด

"ปล่อยกู กูเดินเองได้!" ภาคินทร์สะบัดแขนออกเป็นจังหวะที่คนงานปล่อยแขนออกพอดี

ตุบ!!!

"อะโอ๊ยยยย!! อืออ" ร่างสูงใหญ่ล้มลงกับพื้นอย่างหมดสภาพ แต่เมื่อได้นอนก็หลับไปตามระเบียบ อันนี้คือเมาหนักแบบวิญญาณหลุดจากร่าง

"พวกผมขอโทษครับเสี่ย!!" เจิดกับโทตกใจรีบก้มลงไปช่วยพยุง

"ไม่ต้องช่วยค่ะ ผัดบอกให้พวกพี่ไปพักผ่อนก็คือพักผ่อนค่ะ ส่วนเรื่องนี้เดี๋ยวผัดจัดการเอง" ผัดไทยสั่งเสียงเข้มจริงจัง

"แต่ซ้อครับ" เมื่อเงยหน้าขึ้นเห็นว่าซ้อไม่เล่นทั้งคู่ก็ยอมถอยเดินออกไป มองเจ้านายหนุ่มอย่างห่วงๆ

เมื่ออยู่กับสามีสองคน ผัดไทยก็กอดอกพูดกับเขาเสียงเข้ม

"ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้นะเฮีย แต่ถ้าไม่ลุกก็นอนตรงหน้าบ้านนี่แหละ อีกหน่อยฝนก็จะตก ก็อาบน้ำฝนไปแล้วกันนะ" ผัดไทยรู้ว่าเขาเดินมาด้วยตัวเองได้ ทีไปดื่มยังดื่มได้แค่เดินมาเองคงไม่อยากหรอก ถ้าเดินไม่ได้ก็คลานมา