สามีรอวันหย่า

เลี้ยงเด็กรอหย่า

ลานปล่อยกู้ ไม่ไกลจากบ้านที่ภาคินทร์อยู่ ร่างสูงใหญ่ถอดหมวกกันน็อคลงมาจากรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คู่ใจ ระดับเสี่ยคินทร์จะขับรถหรูกี่คันก็ได้แต่เขาชอบมอเตอร์ไซค์ชอบอะไรที่มันหวาดเสียว ฟิ้ววว

"เฮ้ยๆ พวกมึงเสี่ยมาแล้ว" ลูกน้องนับสิบรีบเดินจ้ำเข้ามาหา ลานปล่อยกู้เป็นโกดังที่สร้างเอาไว้เก็บของ ผู้เป็นพ่อสร้างเอาไว้เก็บของในฟาร์มแต่ผู้เป็นลูกดัดแปลงมาทำเป็นลานปล่อยกู้ เอาไว้ให้คนมาทำเรื่องกู้ยืมเงิน โดยมีลูกน้องคอยดูแลอยู่ที่นี่ประมาณสิบกว่าคน แต่ละคนก็หน้าโหดๆทั้งนั้นเพราะเอาไว้ทวงหนี้

ไม่มีไม่หนีไม่จ่าย ตายสถานเดียว หมายถึงไอ้คนปล่อยกู้เนี่ยตาย....

"สวัสดีครับเสี่ย ไอ้สักกับลูกสาวมารออยู่ข้างในแล้วครับ มันบอกว่าถ้าเสี่ยสนใจมันจะฝากลูกสาวไว้ที่นี่" เบนโต๊ะหัวหน้าแก๊งพูดบอกเจ้านาย การแต่งตัวของทุกคนสวมชุดสีดำสกรีนลายเสื้อว่า (ไม่มีปัญญาคืนอย่ามายืม ) (ค*****นชาตินี้ไม่รับคืนชาติหน้า) เสื้อของทุกคนล้วนมีคติเตือนใจ

"ให้กูดูของก่อนสิวะ ถ้าไม่สวยกูไม่เอาไว้หรอก" มือหนากระชับเสื้อสูทสีดำให้เข้าทรง เดินก้าวเข้าไปในโกงดังด้วยท่าทางน่าเกรงขาม คนอื่นจะเห็นเขาในแบบเจ้าพ่อแต่เมื่ออยู่บ้านโดนเมียบ่นหมดสภาพ

เมื่อเดินเข้ามาด้านในก็พบว่ามีลูกหนี้อยู่ข้างในกันหลายคน แต่ละคนก็ล้วนแต่กำลังเคลียร์ดอก เมื่อเห็นเจ้าพ่อปล่อยเงินกู้เดินเข้ามาทุกคนก็ก้มลงสวัสดีดี ต่างพูดถึงภาระที่ต้องจ่ายของแต่ละคน

"เสี่ยครับ ผมขอผ่อนจ่ายงวดหน้าได้ไหมครับ ตอนนี้ลูกผมป่วยหนักต้องใช้เงินมากมายมารักษา เดือนนี้ผะผมไม่มีจ่ายจริงๆ ครับ" ลูกหนี้ต่างก็ยกข้ออ้างมามากมาย

"ตอนมึงยืมกู มึงไม่ได้พูดแบบนี้นี่หว่า คิดว่ากูจะยอมให้มึงผ่อนจ่ายงวดหน้าหรือไง ถ้าเดือนนี้มึงไม่มีจ่าย มึงก็เตรียมตัวไม่มีบ้านอยู่ได้เลย"

"สะเสี่ยครับ ผมขอร้อง ลูกสาวผมกำลังจะตายผมสัญญาว่าจะหามาคืนเสี่ยให้ครบทุกบาททุกสตางค์" เมื่อทุกคนได้ยินคำที่เขาพูดก็กลัวกันหัวหด รอบนี้เสี่ยเอาจริง

มีปัญญามายืมแต่ไม่มีปัญหามาจ่าย ทีหลังอย่าเสนอหน้ามายืม..

ภาคินทร์เดินเข้าไปกระซิบกับลูกน้อง

"ไปดูว่าลูกสาวมันป่วยจริงไหม ถ้าจริงให้มันผ่อนจ่ายเดือนหน้า" เขากระซิบเบา ๆ ไม่พูดให้ทุกคนได้ยินเพราะจะเสียการควบคุม ภาคินทร์มีกฎเหล็กที่ว่า เป็นหนี้ต้องจ่าย การตายไม่ใช่การนอนพักผ่อน แต่ก็อะลุ้มอล่วยบ้างบางเคสเพราะกลัวว่าจะไม่ได้เงินคืน ไม่ได้ใจดีอะไรหรอก

"ครับเสี่ย"

ร่างสูงใหญ่เดินผ่านคนที่มารอกู้กับขอผ่อนจ่ายเข้าไปด้านใน เมื่อได้เห็นของสวยงามเขาก็ใจเย็นลง

หญิงสาวร่างอรชรนั่งอยู่ที่พื้นข้างๆ ผู้เป็นพ่อ เธอเอาแต่ก้มหน้าเพราะกลัว

"เสี่ยครับ นี่มัดหมี่ลูกสาวผมเองครับ ถ้าหากเสี่ยจะเมตตาก็ช่วยรับลูกสาวผมเอาไว้ด้วยนะครับ" ผู้เป็นพ่อหมดหนทางแล้วจริงๆ

เด็กสาวเอาแต่ก้มหน้าก้มตาไม่ยอมเงยหน้าขึ้น

"อายุเท่าไหร่ละ" ดูท่าทางยังเด็กแต่เด็กก็กระชุ่มกระชวยดี แค่เห็นแก้มชมพูระเรื่อก็ทำเอาชายหนุ่มอย่างเขา ใจเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ

"อายุสิบเก้าแล้วครับ ตอนนี้ออกจากเรียนมหาลัยแล้วครับ" เพราะพ่อไม่มีเงินส่งเรียน

"อายุกำลังดี ไหนเงยหน้าขึ้นซิ" เมื่อเดินเข้ามาใกล้ๆ ก็รู้สึกคุ้นๆ แต่ผิวขาวเนียนใช้ได้ อวบกำลังดี ต้องอย่างนี้สิวะถึงจะน่าเอา หมายถึงเอาเก็บไว้ก่อน เลี้ยงเอาไว้ หย่ากับเมียเมื่อไหร่ค่อยคิดต้นคิดดอกหนักๆ แต่ยอมรับว่าที่ผ่านมาไม่เคยมีใครสวยเท่าเมียที่บ้าน

เด็กสาวค่อยๆ เงยหน้าขึ้น เมื่อทั้งคู่สบตากันก็ตกใจ

"เฮ้ย ยัยเด็กใจแตก" ภาคินทร์ตกใจที่เป็นเด็กสาวใจแตกที่เคยขอซ้อนท้ายรถของเขาในวันนั้น

"คะคุณ!!" เด็กสาวตกใจที่เป็นผู้ชายใจดีที่ช่วยเหลือเธอในคืนนั้น ใจดีแต่ปากไม่ดี

"เสี่ยรู้จักลูกสาวผมด้วยเหรอครับ" สักชัยยิ้มดีใจ คิดว่าจะฝากลูกสาวขัดดอกสักเดือนสองเดือนแล้วค่อยมารับแต่ถ้าได้เป็นเมียเสี่ยอีกคนก็ดี..

"ไม่รู้จัก แค่เคยช่วยครั้งหนึ่ง" ในตอนนั้นเขาจำเป็นต้องช่วย เด็กสาวขอไปพักอยู่กับเขาที่บ้านเพื่อหลบหนีเจ้าหนี้ของพ่อ แต่เพื่อความปลอดภัยของตัวเขาเองก็เลยช่วยจองที่พักให้เด็กสาวเข้าไปนอนค้างคืน ถ้าขืนให้กลับบ้านด้วยเมียที่บ้านเอาตาย ทุกอย่างต้องรอให้เขาหย่ากับเมียเสียก่อน

"หนูต้องขอบคุณที่วันนั้นเสี่ยช่วยหนูเอาไว้ ถ้าไม่ได้เสี่ยหนูอาจจะโดนทำร้าย" มัดหมี่ยกมือไหว้ขอบคุณ

"ฉันก็แค่ช่วยเอาบุญ แล้วนี่ไม่เรียนหนังสือแล้วหรือไง" ในวันนั้นเธอใส่ชุดนักศึกษาวิ่งเข้ามาหา และเผลอๆ ไอ้คนที่เธอหนีก็อาจจะเป็นคนของเขานี่แหละ หนีเสือปะจระเข้

"ไม่ได้เรียนแล้วค่ะ พ่อไม่มีเงินส่ง" วันนั้นเด็กสาวระบายให้เขาฟังว่าชีวิตเธอลำบากและกำลังหนีเจ้าหนี้

"เสี่ยจะยอมรับลูกสาวผมไว้ไหมครับ" สักชัยมองอย่างมีความหวัง หากฝากขัดดอกได้ก็จะไม่ต้องจ่ายหนี้เดือนนี้

"ทำอะไรได้บ้างละ ทำบัญชีเป็นไหม" ถ้าทำเป็นเขาจะให้มาช่วยงานที่นี่

"ทะทำเป็นค่ะ ไม่ว่างานอะไรหนูทำได้หมด" เด็กสาวยกมือไหว้ขอบคุณ

"งั้นก็อยู่ทดลองงานสักเดือนสองเดือน พักที่แคมป์กับคนงานในฟาร์ม" ที่นั่นมีคนงานผู้หญิงอยู่หลายคน ถ้าพักอยู่ที่นี่ก็จะเสร็จลูกน้องเขาเสียก่อน คนนี้เขากะว่าจะเก็บไว้ระหว่างรอหย่าแล้วจะมาเชือดเป็นคนแรก เลี้ยงไว้ก่อนถึงเวลาก็ค่อยจับกิน

"ขอบคุณครับเสี่ย ขอบคุณที่เมตตาลูกสาวผม เป็นเด็กดีนะมัดตั้งใจทำงานอย่าดื้อกับเสี่ย แล้วพ่อจะมารับ" สักชัยไม่ได้หวังแค่นี้แต่หวังสูงให้ลูกสาวเป็นเมียเสี่ย

"ขอบคุณที่เมตตาหนูนะคะ"

คุยกันต่อไม่นาน พ่อของเด็กสาวก็กลับไป มีเสียงซุบซิบนินทาจากฝั่งลูกน้องของภาคินทร์

"กูคิดว่าเด็กคนนี้ไม่ธรรมดา ปกติเสี่ยจะยกให้พวกเรา แต่เด็กนี่กลับถูกเลี้ยงไว้ก่อน แต่ขาวจั๊วะน่าขย้ำสุดๆ"

"เสี่ยก็คงเจอคนถูกใจแหละ แต่กูว่าสู้ซ้อผัดไทยไม่ได้สักคน คนไหนที่กูเห็นเสี่ยเล็งไว้ ไม่เห็นจะสวยสู้ซ้อได้สักคน แต่เด็กนี่ก็พอใช้ได้แต่ยังไงซ้อผัดไทยก็สวยกว่าเยอะ" สวยกว่าซ้อผัดไทยก็นางงามระดับประเทศแล้วมั้ง ซ้อผัดไทยสวยจริงไม่ติงนัง ถ้าไม่สวยจริงเสี่ยคงไม่อยู่มาจนถึงทุกวันนี้

"ซ้อผัดไทยยังไงก็ต้องสวยกว่าอยู่แล้วสิวะ มีใครบ้างไม่รู้จักลูกสาวกำนันเปี๊ยก หนุ่มๆ ตามจีบกันทั้งจังหวัด กูว่าเสี่ยโคตรจะโชคดีที่ได้เมียสวยระดับนางงาม" ทุกคนต่างพูดแซวกันไป แต่เจ้าของเรื่องกำลังไปส่งสาวน้อยเข้าที่พัก เรียกได้ว่าดูแลดีเป็นพิเศษ เด็กเลี้ยงต้องดูแลดีหน่อย เลี้ยงเชื่องๆ ถึงเวลาจะได้จับกินง่ายๆ