LASON MONG HALIK

Chapter 7

Chapter 7

Nanlalambot ang aking mga tuhod habang nakatitig sa madilim na anyo ni senyorito Zyler, habang papalapit sa akin. Tila ako nakagawa ng malaking kasalanan sa kanya. Nanlilisik ang mga matang nakatingin sa amin.

"Apple, let's go inside," wika ni Emmanuel, na nakahapit pa rin sa akin ang kanyang kamay. Nakalimutan ko na nandito pa pala siya. Hindi ko alam kung ano'ng gagawin ko. Papasok ba ako sa loob o hinihintayin ko si senyorito na makalapit sa akin. Ngunit kahit gustuhin ko man na tumakbo sa loob ng bahay namin ay hindi ko magawa.

"Emmanuel!" hiyaw ko ng makitang kong bumagsak sa lupa si Emmanuel. Pumuputok ang duguan ang labi.

"How dare you to touch my Apple!" sigaw ni senyorito habang dinuduro ito. Ngunit nabingi na yata ako hindi ko masyadong narinig ang sinabi ni senyorito.

"Ano ba ang pinuputok ng butchi mo, ha? Sa pagkakaalam ko, wala kayong relasyong dalawa," tugon ni Emmanuel, na ngayon ay nakabangon na mula sa kanyang pagkabagsak sa lupa. Ngunit muli na namang sumugod si senyorito sa kanya. Kaya mabilis akong pinagitna sa kanilang dalawa.

"Tama na po, bawal po kayong mag-away," saway ko sa kanilang dalawa. Ngunit tila walang narinig ang mga ito at patuloy pa rin nagpalitan ng suntok.

Kaya mabilis kong nilapitan ang batang naglalaro sa aming bakuran at kinuha ko ang dala nitong whistle.

"Prrrt, prrtt. Tama na! Tigilan niyo na yan!" sigaw ko sa kanilang dalawa. Kaagad naman silang tumigil sa pagsusuntukan.

"Ano ba kayong dalawa! Para kayong mga bata kung umasta!" sermon ko sa mga ito.

"You shut your mouth! Kasalanan mo 'to!" balik nitong sigaw sa akin. Biglang akong natameme. Umurong yata ang pagiging matapang ko kanina. Nagalit na ang tigre.

"Pero,bakit parang kasalanan ko? Wala naman ako ginawang masama,"

"Apple, let's go. Kanina pa tayo hinihintay ni Tita sa loob," saad ni Emmanuel, at hinila na ako papasok sa loob.

"No! She will go with me!" asik ni senyorito Zyler, at mahigpit na hinahawakan ang kamay ko.

Pakiramdam ko ang haba ng hair ko ngayon mga ating . Dalawang nag ga-gwapohan lalaki nag-aaway dahil sa akin. Mas dinaig ko pa si Marimar. Ngunit, napatili ako ng umangat ang aking kayawan sa ere. Hindi ko ini-expect nabubuhatin ako nito papasok sa kanyang sasakyan. Ngunit, napapakit rin ako dahil amoy na amoy ang ginamit nitong pabango at ang natural nitong bango. Ang sarap sa ilong.

Isinisiksik ko pa ang aking ulo sa sulok ng kanyang dibdib. At bahagya kinakagat-kagat ang n*****s nitong bakat sa suot niyang, fitted white t-shirt. Litaw na litaw ang naghuhumiyaw niyang mga braso. Mapapa oh, lalam ka na lang talaga.

"Awts, stop that woman. Kung ayaw mong ihagis kita sa gitna ng daan. Baka nakalimutan mong may kasalanan ka pa sa akin," matigas nitong turan sa akin.

"Eh, 'di ihagis mo, subukan mo lang. Makakatikim ka talaga sa akin," kunyaring galit kong turan. Hindi naman talaga ajo galit sa kanya magpapasalamat pa nga ako dahil nakaligtas aki sa kakulitan ni Emman. Mas gustuhin kung sumama sa kanya kaysa makipag - usap ng lalaking 'yun. Ang kukulit, binasted na nga balik pa rin ng balik. At isa pa tiyak na masasaktan ang best friend ko.

"Talagang matitikman na kita ngayon," Tila na tulig ang aking tainga sa aking narinig mula kay senyorito Zyler. s**t! na malagkit, tama ba ang narinig ko na titikman niya ako? Or ako lang itong green minded mag-isip. Nais ko pa sanang magsalita, gusto kong siguraduhin kung ano'ng pinagsasabi niya, ngunit tila na ulok ko na ang aking dila at hindi na ako nakapagsalita.

Mabilis niyang binuksan ang fromseat ng sasakyan at pabalang akong binitawan. Napadaig ako sa aking puwitan, may nakalagay pala roon na bagay.

"Ouch, naman. 'Yung puwit ko ang sakit," reklamo ko sa kanya.

"Manahimik ka!" galit nitong turan. Wala na akong magawa kundi ang manahimik galit ang lolo niyo kaya zipper na itong bibig ko.

Kaagad siyang umikot sa driver seat at pinahaharorot ang sasakyan palayo sa aming bahay. Ngunit bigla kong naalala na sunday pala ngayon, day off ko bilang personal maid niya.

"Opps, saan mo ako dadalhin? Day-off k ngayon remember? Kaya ihinto mo itong sasakyan mo at bababa ako." Utos ko sa kanya.

"Ano'ng day-off?" kunot-noo nitong tanong sa akin.

"Yes, capital D-A-Y-O-F-F. Ito naman, spelling lang 'di pa alam," natatawa kong tugon sa kanya na may kasama pangpalakpak.

"Shut-up, hindi ako bobo para hindi marunong mag-spelling. Ang tanong ki, who told na puwede kang mag-day-off?" asar nitong turan sa akin. Napatigil naman ako sa aking pagtawa, ngunit 'di ko talaga mapigilan ang mapabungis-ngis ng makita ko ang hitsura niya sobrang epic fail ang kanyang reaksyon. Ngunit, tikim na talaga ang bibig ko nang makita ko ang matalim niyang titig sa akin. Shuta, nasobrahan na yata ako, muntik ko ng nakalimutan na amo ko siya.

"Ahem, pasensiya na po senyorito. Ano kasi ang lolo niyo po, ang nagsabi," paliwanag ko sa kanya. Akala ko ba alam na niya na amy day-off ako sa isang linggo.

"Sino ba ang amo mo?" madilim ang anyo nitong nakatitig sa daan.

"Siyempre, 'yung lolo mo. Ay, este, ikaw pala," naguguluhan na ako kung ano ang isasagot ko sa kanya. Sino ba talaga sa kanila?

Mabilis nitong itinabi ang sasakyan sa tabi ng daan. Kinakabahan naman ako bigla sa klase ng pagkakatitig niya sa akin. Para ako kakainin ng buhay.

" 'Yun naman pala, alam mo naman kung sino ang boss mo. Kaya sa akin ka susunod, ako ang magsasabi kung kailan ka maaaring makapag day-off..Understand?"

Napaatras naman ako sa kanyang ginawa, dahil isang dangkal na lang ang pagitan ng aming mukha ng magsalita ito. Ramdam ko ang mainit nitong hininga na tumama sa akin. Nanuyo ang lalamunan ko dahil mas inilapit pa nito ng husto ang kanyang mukha

"Oh, my gosh, Is he going to kiss me again?" ani ng maharot kong isipan. Dahil sa sobrang taranta ko ay napatango na lamang ako kaya nagkauntog ang ulo naming dalawa.

"Awts!" bulalas naming pareho hawak ang aming mga noo.

"Fu*k! Are you going to kill me?" galit na bulyaw nito sa akin, habang hawak-hawak pa rin ang kanyang noo. Grabe naman kung maka-kill ito. Akala mo ikakamatay niya ang pagka-untog.

"H'wag po kayong mag-alala sir, kung nakakamatay po ang pagkauntog 'di ka nag-iisa dahil kasama mo ako," nakangisi kong turan sa kanya.

"Kailangan mo ng maparusahan. Marami ka ng kasalanan sa akin ngayong araw," saad nito habang ang mga mata ay malamlam na nakatitig sa akin. Napakapit ako sa seat belt nang naramdaman ko ang kanyang kamay nagumagapang sa sa ilalim ng suot kong cotton short.

"A-ano ang ginagawa mo senyorito?" natatakot kong tanong sa kanya. Ngunit hindi ito sumasagot, ngumisi ito na parang aso.

"I'll bring you in heaven. Mamatay na tayo 'di ba?"

"Te-teka lang si_" hindi ko na natapos ang aking sasabihin dahil sinunggaban na ako nito ng halik.

"Sige na nga dalhan mo na ako sa langit," ani malandi kong sarili.

A/N:Pasensiya na po mabagal ang usad ng update may tinatapos lang ako na importanti.

Love you guys.