BAD TOXIC 11
651 Words
ZOPUB
“กล้าหน่อยยัยบัว ฟู่วววว..”
บัวพ่นลมหายใจออกอย่างแรงเพื่อเรียกความกล้าของเธอ ตอนนี้เธอมายืนอยู่ที่ด้านหน้าZOPUB ที่เธอมายืนอยู่ตรงนี้นั้นได้เพราะเธอรู้ว่าบอลน้องชายของเธอเขาลาหยุดวันนี้ ก่อนที่บอลจะกลับหลังจากส่งเธอที่อพาร์ทเม้นท์เขาบอกกับเธอว่าเขาจะไปหาเพื่อนก่อนและคงจะค้างที่ห้องเพื่อนเลย
Lineeeeeeee ~ เสียงการแจ้งเตือนมือถือของบัวดังขึ้น
เธอจึงยกมือถือขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นบอลนั้นส่งข้อความมา
BALL.badin : ถึงห้องเพื่อนแล้ว
BUAbucha : โอเค บัวก็กำลังจะนอนง่วงมากเลย
BUAbucha : ฝันดีนะบอล
BALL.badin : ครับ ฝันดี
“อย่าโกรธฉันเลยนะ” บัวพึมพำออกมาเธอเก็บมือถือและเดินเข้าไปยังด้านในของผับทันที
บัวได้เดินเข้ามาในผับเธอมองออกไปรอบๆ เธอก็ยิ่งทำตัวไม่ถูกเพราะจากการแต่งตัวของเธอนั้นไม่เหมาะเลยที่จะมายืนอยู่กลางผับดังแห่งนี้ เธอจึงเดินเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำเพื่อตั้งต้นใหม่
“ไม่เป็นไรนะแก ทำใจดีๆ”
“อึก ฉันเกือบจะตายนะยัยมิ้น”
“ดีที่แกยังรอดมาได้นะยัยวา ใจเย็นๆ”
“เฮียน่ากลัว เฮียจะฆ่าฉัน ฮือ”
“เฮ้อ ช่วงนี้แกก็ยังไม่ต้องมาทำงาน พักอยู่ที่ห้องก่อนละกัน”
บัวเดินเข้ามาภายในห้องน้ำเธอก็เห็นสองสาวที่ดูจากที่ทั้งสองนุ่งน้อยห่มน้อยแล้ว คงจะเป็นพนักงานที่นี่ อีกคนหนึ่งกำลังร้องไห้ฟูมฟาย ลำคอขาวของเธอ มันช้ำแดงจนน่ากลัว
“มองอะไร!”
“เอ่อ..ปะ..เปล่าคะ บัวขอโทษนะคะ”
วาววา หลังจากที่เธอกระแทกเสียงถามหญิงสาวออกไปนั้น พอเธอได้ยินชื่อที่หญิงสาวใช้แทนตัว เธอจึงถามออกไปอีกครั้งด้วยน้ำเสียงอันสั่นเครือ
“ธะ..เธอว่า เธอชื่ออะไรนะ?”
“ชื่อ บัวค่ะ”
“อึก..” วาววา ถึงกลับลอบกลืนน้ำลายก้อนใหญ่ลงคอ เธอหันไปหาเพื่อนของเธอ เธอรีบคว้าข้อมือของเพื่อนสาวและลากออกจากห้องน้ำทันทีด้วยสีหน้าอันหวาดกลัว
จึงทำให้บัวนั้นถึงกับยืนงงในการกระทำของทั้งคู่
“อะไรของพวกเธอ..”
บัวรวบรวมความกล้าขึ้นมาใหม่เธอใช้ความคิดอยู่สักพักว่าจะเจอไทม์ได้ยังไงแล้วเธอก็พอนึกหนทางออกจึงเดินไปทางโซนVIPทันทีเธอยืนอยู่แถวหน้าโซนVIPอยู่สักพักก็เห็นเพื่อนของน้องชายของเธอที่กำลังเดินมาพอดี
“นาย!”
“มีอะไร..หืม พี่สาวไอ้บอล” ?
“ใช่ ฉันบัว นายชื่อเนสใช่ไหม?”
“ครับ แล้วพี่บัวมาทำอะไรที่นี่” เนสถามออกไป
“เรียกบัวเฉยๆ ก็ได้ เราน่าจะอายุเท่ากัน”
“อาหะ บัวมาทำอะไรที่นี่ ไอ้บอลมันลานะวันนี้”
“อ่า..ใช่ คือฉันพึ่งแยกกับบอลน่ะ” บัวตอบออกไปเธอเม้มริมฝีปากบางแน่น ไม่รู้จะอธิบายยังไงเพื่อไม่ให้เนสนั้นเอาเรื่องนี้ไปบอกบอล
“ครับ แล้วมีอะไรให้เนสช่วยเปล่า”
“คือฉันอยากมาคุยกับเฮียไทม์เรื่องงาน”
“...”
“นายไปบอกเฮียไทม์หน่อยได้ไหม”
“...”
“บอกเฮียไทม์ว่าบัวมาขอพบ” บัวกลั้นใจพูดออกไปทันที ลุ้นในคำตอบของเนสเหลือเกินแต่พอเห็นชายหนุ่มนั้นพยักหน้ารับเธอก็ยกยิ้มออกมาทันที
“ได้ บัวนั่งรอแถวนี้ก่อนนะ”
“ได้สิ ขอบคุณมากนะเนส เอ่อ..เนสเดี๋ยวก่อน..”
“ครับ”
“นายอย่าบอกกับบอลได้ไหม คือฉันมีเหตุผล..”
“อาหะ..ไม่บอกครับ”
บัวจึงส่งยิ้มให้กับเนสอีกครั้ง เธอไม่รู้หรอกว่าเนสนั้นเป็นคนยังไงแต่ถ้ามองจากภายนอกแล้วก็น่าจะพอไว้ใจได้อยู่บ้าง
- Writer
