11
1579 Words
11
ตั้งแต่เอกบุรีย้ายมาอยู่ร่วมบ้านเดียวกันกับดุจดาราได้หนึ่งเดือน นางดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาก ใบหน้าสดใสบ่งบอกถึงความสุขที่ได้รับ เอกบุรีไม่เพียงแค่แข็งแกร่งเรื่องบนเตียงเป็นที่ถูกอกถูกใจนางหนักหนา เขายังเอาใจเก่ง ขี้อ้อน พูดจาไพเราะ ยิ้มสวย ยิ้มให้นางเห็นแต่ละครั้ง ใจนางแทบละลาย และอยู่อย่างเจียมตัวว่า ตนเองมาอยู่ที่นี่ในฐานะอะไร และสมควรจะยืนอยู่ตรงไหน
“เย็นนี้พี่มีแขกมากินข้าวที่บ้าน” ดุจดาราพูดขณะกำลังหวีผม มองดูชายหนุ่มกลัดมันที่นอนบนเตียงผ่านกระจกส่องเงา “พี่อยากให้เอกลงไปกินข้าวพร้อมพี่ด้วย”
“มันจะดีหรือครับ ผมลงไปกินหลังพี่ก็ได้ครับ”
“ไม่เป็นไร เย็นนี้พี่อนุญาต” นางลุกขึ้นยืน เดินไปหาคู่ขาสุดหล่อ
“ผมกลัวพี่กับแขกของพี่อึดอัดเวลาคุยเรื่องสำคัญ ผมว่า ผมไปกินทีหลังดีกว่าครับ” เอกบุรีไม่รู้ชัดเจนว่า ที่มาของความร่ำรวยมีเงินนับร้อยล้านนอกเหนือจากทรัพย์สมบัติของอดีตสามีที่เสียชีวิตไปคืออะไร จะใช่ธุรกิจอพาร์ตเม้นต์ให้เช่าและปล่อยเงินกู้หรือไม่ ซึ่งเขาเองก็ไม่เคยถามไถ่ เพราะคิดว่า ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง เขารู้เฉพาะที่ดุจดาราต้องการให้รู้เท่านั้น
“เอกไม่อยากรู้เหรอว่า พี่ทำมาหากินอะไร ทำไมถึงได้รวยเป็นเศรษฐีนี” นางหยั่งเชิงถาม
“พี่ดุจบอกผมว่า มีอพาร์ตเม้นต์ให้เช่าเป็นสิบอาคาร ไหนจะปล่อยเงินกู้อีก แค่นี้ก็รวยเป็นเศรษฐีนีแล้วครับ แต่ถ้าหากจะมีอย่างอื่นด้วย ผมก็คิดว่าไม่ใช่เรื่องของผม ผมรู้ดีว่าอยู่ในฐานะอะไร ผมรู้เท่าที่พี่ดุจอยากให้รู้ดีกว่าครับ” เขาตอบอย่างเจียมตัว ดุจดารยิ้ม โอบกอดเอกบุรีด้วยความรักใคร่
“พี่ไม่มีวันเบื่อเอกหรอก มีแต่เอกนั่นแหละที่จะเบื่อพี่ พี่อายุก็มากขึ้นทุกวัน เนื้อหนังสังสาก็เหี่ยว ไม่เต่งตึงเท่าสาวๆ สวยๆ ที่เอกรู้จัก” เอกบุรีได้ยินคำพูดของนางแล้วรีบโอกเอวเล็ก หอมแก้มนางฟอดใหญ่
“พี่ดุจยังสาวและสวยครับ ดูดีกว่าผู้หญิงบางคนที่ผมรู้จักซะอีก ผมไม่มีวันเบื่อพี่ดุจหรอกครับ มีแต่พี่ดุจจะเบื่อผม”
ดุจดาราฉีกยิ้มกว้าง คำพูดของเอกบุรีเสมือนน้ำทิพย์ชโลมใจ ยิ่งได้ฟังหัวใจนางเกิดความฉุ่มช่ำ หลังจากแห้งเหี่ยวมานานหลายปี
“ปากหวานจัง ไม่รู้ว่าเคยปากหวานแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่นหรือเปล่า”
“พี่ดุจก็รู้ว่า ผมเป็นคนปากกับใจตรงกัน ชอบก็บอกว่าชอบ ไม่ชอบก็บอกว่าไม่ชอบ ไม่เคยพูดเยินยอใคร คำพูดของผมที่พูดออกไปเมื่อกี้ จากใจจริงทั้งหมดครับ” เอกบุรีไม่พูดเปล่า เขาคลอเคลียกลีบปากเคลือบสีส้มเบาๆ ก่อนจะกดน้ำหนักเป็นจุมพิต สอดลิ้นเข้าแลกรัดลิ้นนุ่ม จนนางสั่นสะท้านไปทั้งตัว “พี่ดุจทำให้ผมเหมือนคนบ้า อยากจะนอนกับพี่ดุจท่าเดียวที่ชิดใกล้”
“งั้นก็ทำตามใจตัวเองสิ พี่ต้องการเอกที่สุดเหมือนกัน”
เพียงแค่ถูกเอกบุรีจูบและสัมผัสเนื้อตัว ร่างกายดุจดาราก็ตอบสนองความใคร่ อารมณ์พิศวาสคุกรุ่น คงจะมีเพียงเอกบุรีเท่านั้นที่จะดับเชื้อเพลิงนี้ได้
แล้วนางก็เต็มใจให้เขาทำอีกด้วย เอกบุรียิ้มก่อนจะแนบริมฝีปากลงบนปากอิ่มของดุจดาราอีกครั้ง ปรนเปรอความสุขให้อีกฝ่ายเหมือนเช่นเคย
ทว่าความสุขเกิดถูกขัดจังหวะด้วยเสียงเรียกเข้ามือถือของดุจดารา ซึ่งเป็นเครื่องที่นางไว้ใช้ติดต่อธุรกิจอีกแขนงหนึ่ง ที่เป็นความลับสุดยอด และเมื่อมือถือเครื่องนี้ดังขึ้น นางจะต้องรับทุกครั้ง ไม่เคยมีพลาด ครั้งนี้ก็เช่นกัน
“เดี๋ยวพี่รับโทรศัพท์ก่อน”
ดุจดาราจำต้องยุติอารมณ์ของตัวเอง เอื้อมมือไปหยิบมือถือเครื่องนั้นที่ยังส่งเสียงไม่หยุด ก่อนจะเดินออกไปคุยที่ระเบียงห้องด้วยใบหน้าเคร่งเครียด
“มีอะไรหรือเปล่าครับพี่ดุจ หน้าตาเครียดเชียว” เอกบุรีเอ่ยถาม เมื่อดุจดาราเดินกลับมานั่งบนเตียง เขาจึงลุกขึ้นนั่งด้วยเข่า บีบนวดบ่าและต้นคอนางนางอย่างเอาใจ “มีปัญหาเรื่องงานหรือครับ”
ดุจดารายังไม่ตอบ นางเอี้ยวตัวหันไปทางเอกบุรี ช้อนสายตาขึ้นมองชายหนุ่มวัยยี่สิบห้าปีแล้วยิ้มบางๆ
“ใช่จ้ะ งานมีปัญหานิดหน่อย” ดุจดารตอบ ใบหน้ายังไม่คลายจากความเครียดเมื่อรู้ข่าวบางอย่าง “ว่าแต่เอกไม่อยากรู้เหรอว่า งานพี่มีปัญหาอะไร แล้วทำไมพี่ถึงมีมือถือสองเครื่อง”
“เรื่องที่พี่มีมือถือสองเครื่อง ผมไม่คิดว่าเป็นเรื่องแปลก ใครๆ ก็มีได้ครับ บางคนใช้อีกเครื่องเป็นมือถือส่วนตัว อีกเครื่องไว้สำหรับเรื่องงาน ส่วนเรื่องงานของพี่ ตามที่ผมเคยบอกไป ผมรู้เท่าที่พี่อยากให้รู้ครับ”
ตั้งแต่เอกบุรีมาอยู่กับดุจดารา หลายครั้งที่เธอทำตัวเหมือนมีลับลมคมนัย แต่เขาก็ไม่เคยถาม ไม่คิดก้าวก่ายเพราะคิดว่าเป็นเรื่องส่วนตัว อีกทั้งเขารู้ว่าตัวเองอยู่ในฐานะอะไร
“อย่างนี้ไงล่ะพี่ถึงรักเอก” ดุจดาราเอ่ยประโยคนี้เต็มปากเต็มคำ นางซื้อผู้ชายมาปรนเปรอความสุขหลายต่อหลายคน แต่ไม่เคยถูกใจและพามาอยู่ร่วมบ้านด้วย เอกบุรีเป็นคนแรกและอาจเป็นคนสุดท้าย เขาเอาใจนางเก่งมาก อยู่อย่างเจียมตัว และที่สำคัญทำให้นางลุ่มหลง ถอนใจถอนตัวไม่ขึ้น ความรักที่เริ่มต้นจากความใคร่จึงเกิดขึ้น “พี่รักเอกเพราะเอกไม่เคยอยากรู้อยากเห็นเรื่องของพี่ รักเอกเพราะเอกทำให้พี่รู้สึกว่า ตัวเองเป็นสาวแรกรุ่นพบเจอความรักครั้งแรก เอกอยู่กับพี่นะ อยู่ในฐานะสามีของพี่”
เอกบุรีฉีกยิ้มกว้าง โอบกอดดุจดารา
“ผมดีใจที่พี่ดุจรักผม ผมนึกว่าผมจะรักพี่ดุจฝ่ายเดียวซะแล้ว” ดุจดาราหัวใจเต้นแรง ความตื่นเต้นแทรกเต็มหัวใจ ยามได้ยินคำว่ารักจากปากเอกบุรี
“เอกรักพี่หรือจ้ะ” นางถามด้วยเสียงค่อนข้างสั่น
“ผมรักพี่ดุจครับ เป็นความรักที่ค่อยๆ งอกเงยเหมือนต้นไม้ที่ค่อยๆ เติบโต เป็นความรักที่ผมไม่คิดมาก่อนว่าจะเกิดขึ้น แต่พอรักไปแล้วก็ถอนหัวใจไม่ได้ รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองอยู่ในฐานะอะไร และไม่รู้ว่าจะได้ความรักตอบกลับมาหรือเปล่า แต่ตอนนี้ผมได้ความรักจากพี่ดุจแล้ว ผมดีใจเหลือเกินครับ”
เอกบุรีกอดดุจดาราแน่น หอมแก้มนางอย่างสุดแสนรัก คนถูกกอดน้ำตาซึม หลังจากสามีตายจาก ความรักก็ถูกปิดตาย ความที่ขาดเรื่องอย่างว่าไม่ได้ นางจึงใช้เงินซื้อความสุขทางกายมาตลอดหลายปี ไม่ปักหลักอยู่กับชายใด คิดว่าใช้ชีวิตแบบนี้ ไม่มีการผูกมัด หากต้องการเพียงแค่ควักเงินจ่าย เสร็จสมก็ทางใครทางมัน แต่พอนางได้เจอเอกบุรี ความคิดก็เปลี่ยนไป รวมทั้งหัวใจนางด้วย
“พี่จะออกไปข้างนอก พอดีงานของพี่มีปัญหา พี่ต้องไปจัดการ” ดุจดาราบอกเอกบุรี
“ครับพี่ดุจ”
“เอกไปกับพี่ด้วยนะ”
“มันจะดีหรือครับ ผมคิดว่างานที่พี่ดุจต้องไปจัดการคงเป็นงานสำคัญ ผมไม่อยากก้าวก่ายงานพี่ดุจ ให้ผมอยู่แบบนี้ดีกว่าครับ” เขาเอ่ยอย่างเจียมตัว
“มันถึงเวลาแล้วที่เอกจะต้องรู้ความจริงบางอย่าง ความจริงที่พี่ไม่เคยบอกใคร” ดุจดารารักและไว้ใจเอกบุรี ฉะนั้นนางจึงพร้อมเปิดเผยตัวตนที่แท้จริง “พี่ไว้ใจเอกนะ ถึงได้ให้เอกรู้เรื่องนี้ สัญญากับพี่นะว่า ความจริงที่รู้ในวันนี้เอกจะเก็บเป็นความลับ”
“ผมสัญญาครับพี่ดุจ ผมจะเก็บทุกเรื่องของพี่ดุจไว้เป็นความลับ ไปตลอดชั่วชีวิตของผมครับ” เอกบุรีเอ่ยคำสัญญาเสียงหนักแน่น
“งั้นไปแต่งตัวซะ เราจะได้ไปกัน”
“อ้อ...พี่ดุจครับ ผมลืมบอกพี่ดุจไปเรื่องนึง ค่ำๆ ผมขออนุญาตไปคลับเอสนะครับ เมื่อเช้านทีโทรมาชวนผมไปงานวันเกิด ผมจะกลับไม่เกินเที่ยงคืนครับ”
“ได้สิ เอารถพี่ไปล่ะกันจะได้สะดวก” เอกบุรียกมือไหว้คนใจดีที่ให้รถไปใช้
“ขอบคุณครับพี่ดุจ ผมไปแต่งตัวก่อนนะครับ”
ดุจดารามองตามร่างหนาของชายที่ตนหลงใหลด้วยรอยยิ้ม นางตัดสินใจดีแล้วว่า จะเปิดเผยความจริงเรื่องที่มาของทรัพย์สินหลายร้อยล้านบาทที่ตนมี ไม่ใช่เพราะความรักที่มีต่อเอกบุรีคือเหตุผลหลัก นางมอบความไว้ใจให้เขาอย่างที่ไม่เคยมอบให้ใครมาก่อน แล้วคิดว่าจะให้เอกบุรีช่วยนางสานต่อธุรกิจนี้
- Writer
