“ข้าจะถามครั้งสุดท้าย เจ้าได้ข่าวมาจากใคร” ร่างสูงเอ่ยถามเสียงเหี้ยม แววตาของเขาวาวโรจน์ไปด้วยโทสะทำเอาพวกโจรขวัญผวาจนแข้งขาสั่น “ขะ ข้า” ตุบ! ร่างทั้งสองที่เตรียมตัวจะสารภาพล้มหน้าคว่ำลงในพริบตา หลังศีรษะมีมีดสั้นเล่มเล็กเสียบทะลุกะโหลกทำให้เหยื่อทั้งหมดตายลงโดยไม่ทันได้เจ็บปวด “ท่านเจ้าสำนัก!” “ห้ามตามมา! เอาศพพวกมันกลับไปแล้วระวังตัวไว้อาจมีคนอื่นซุ่มอยู่อีก มีอะไรหนีได้เลย!” “ทำตามที่เจ้าสำนักสั่ง” หากเป็นคนอื่นคงหยิ่งด้วยศักดิ์ศรีและยึดมั่นในหน้าที่ยิ่งกว่าอะไรดีตามประสาผู้ฝึกตนภายใต้สำนักใหญ่แต่มิใช่กับเวยอี้ ต่อให้ภารกิจล้มเหลวแม้เป็นเรื่องใหญ่กระนั้นย่อมมีโอกาสแก้ตัว ทว่าชีวิตที่เสียไปครั้งหนึ่งย่อมหวนคืนมาไม่ได้อีกแล้ว หย่งฟู่รู้ดีว่าฝีมือเฉียบคมเมื่อครู่เป็นของผู้ใด สองเท้ารีบวิ่งอย่างรวดเร็วตามเส้นทางที่มือสังหารคนนั้นผ่านไปก่อนหน้าพริบตาร่องรอยที่เคยมีอยู่กลับแยกออกเป็นห