“ร้อนจัง” คำพูดที่ออกมาจากริมฝีปากสีสวยทำเอาบุรุษที่ได้ยินแทบจะวิ่งเอาพัดไปให้
“แค่มองไกลๆ ข้าเองยังพลอยร้อนไปด้วยเลย นางเป็นเด็กใหม่งั้นรึ” ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งซึ่งเป็นแขกประจำของที่นี่เอ่ยถามแม่เล้าคนสนิท
“เอ่อ เจ้าค่ะคุณชาย” ตามนิสัยของแม่เล้า สิ่งใดเป็นเงินเป็นทองได้นางก็คว้าไว้ทั้งสิ้น ที่ตอบไปแบบนั้นก็เพื่อให้เหล่าบุรุษผู้มีเงินทั้งหลายกลับมายังหอแห่งนี้อีกเพื่อชื่นชมบุปผาน้อยนางนั้น
“คืนนี้ข้ากลับก่อนแล้วกัน เสียดายมิตรภาพที่เรามีกันมานาน เจ้าควรจะส่งนางให้ข้าก่อนใครสิ” ว่าจบคุณชายผู้นั้นก็สะบัดตัวเดินออกจากห้องโถงใหญ่ไปทันที แม้แม่เล้าจะตามไปอธิบายก็มิทันการ
“เจ้าพาสองคนนั้นไปเปิดห้องพักไกลๆ เลย เห็นหรือไม่ว่าแขกไม่สนใจเด็กๆ ของเราแล้ว!” หญิงวัยกลางคนเริ่มมีน้ำโห วันนี้เห็นว่ามีแขกเข้ามาสั่งให้เปิดร้านตั้งแต่หัววันทีแรกคิดว่าจะดี ไปๆ มาๆ กลายเป็นมีเรื่องกับลูกค้าประจำไปเสียได้
