ข้ามเวลาไปเป็นสะใภ้บ้านรองสกุลเมิ่ง

จักรยานคันเล็ก

​

ช่วงเวลาเกือบ 11 โมงตามเวลาที่ห้างเปิด ลี่จูเริ่มทำการช้อปปิ้งครั้งใหญ่อีกครั้งเพราะยังได้ของที่ต้องการไม่ครบ วันนี้เธอโทรตามให้ลูกน้องที่เป็นคนขับรถหกล้อส่งของของที่ร้านกับภรรยาของเขามาช่วยซื้อของด้วย เพื่อจะได้ทุ่นเวลาได้มากยิ่งขึ้น

"ขอโทษที่รบกวนเวลาของพี่เจ็งกับพี่ฮั้วด้วยนะจ๊ะ เดี๋ยวฉันจะจ่ายค่าล่วงเวลาให้อีก"

ลี่จูเอ่ยกับสองสามีภรรยาที่เป็นลูกน้องของตนเองทั้งคู่ หากไม่ได้ทั้งสองช่วยเหลือไม่รู้ว่าเธอจะไปจ้างรถที่ไหนมาขนช่วย

"เถ้าแก่อย่าพูดแบบนั้นสิคะ รบกวนที่ไหนกัน ตามที่จริงแล้ววันนี้ก็เป็นวันทำงานของพวกเรา ยังมีโบนัสที่เถ้าแก่ให้พวกเราอีกตั้งเยอะ แค่นี้พี่กับพี่ฮั้วก็ไม่รู้จะตอบแทนเถ้าแก่ยังไงแล้ว"

เธอกับสามีทำงานกับเด็กสาวตรงหน้ามานานหลายปีนับตั้งแต่ที่มารดาของลี่จูยังมีชีวิตอยู่ กว่าพวกเขาจะเติบโตมาได้ขนาดนี้ก็ต้องใช้เวลาหลายปีพอสมควร

"ไม่ต้องตอบแทนอะไรกันแล้วจ้ะพี่เจ็ง นี่เป็นรายการของที่ฉันฝากพี่จัดการให้นะจ๊ะ ส่วนนี่เป็นเงินค่าของ พี่อยากได้อะไรก็ใช้เงินในนี้จ่ายได้เลย ถ้าไม่พอก็โทรหาฉันนะจ๊ะ เสร็จแล้วมาเจอกันที่นี่นะ"

รายการของจำพวก น้ำดื่ม นม น้ำอัดลม น้ำผลไม้ เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ เครื่องดื่มชูกำลัง ชา กาแฟ โอวัลตินสำเร็จรูปพร้อมกันเงิน 20,000 หยวนถูกส่งให้พี่เจ็งกับพี่ฮั้วก่อนที่ทั้งคู่จะแยกไปจัดการธุระให้ผู้เป็นเจ้านาย

ทางด้านลี่จูก็ตรงเข้าที่แผนกอาหารสำเร็จเป็นที่แรก หลังจากอ่านวิธีใช้มิติอย่างละเอียดเธอถึงได้รู้ว่า ภายในมิติสามารถคงสภาพสิ่งของและความสดใหม่ให้อยู่ในสภาพเดิมได้ตลอด

"พี่คะ เอาบะหมี่หมูแดง ข้าวหมูแดง ข้าวหมูกรอบ อย่างละ 20 ห่อนะคะ แล้วก็เอาหมูแดง หมูกรอบ อีกอย่างละ 3 กิโล"

"ได้เลย ๆ นั่งรอแป้บนึงนะจ๊ะ เดี๋ยวพี่จะรีบจัดการให้เดี๋ยวนี้เลย"

หญิงวัยกลางคนรีบลุกมาจัดการออร์เดอร์ให้ลี่จูอย่างรวดเร็ว นาน ๆ จะมีลูกค้าที่ซื้อเยอะมาครั้งหนึ่งต้องรีบคว้าเอาไว้

"คิดเงินเลยก็ได้นะคะ"

"ได้จ้ะ ข้าวกับบะหมี่ 60 ห่อ X 15 หยวน = 900 หยวน หมูแดง หมูกรอบ 6 กิโล x 160 หยวน = 960 หยวน เป็นทั้งหมด 1,860 หยวนจ้ะ"

พอแม่ค้าแจ้งราคาค่าอาหาร ลี่จูก็รีบหยิบมือถือขึ้นมาสแกนจ่ายค่าของจนแล้วเสร็จ ก่อนจะจ้องมองหาเป้าหมายต่อไป

"เรียบร้อยแล้วนะคะ"

"ขอบคุณมากจ้ะ ว่าแต่อาหารพวกนี้ให้เอาไปส่งที่ไหนจ๊ะ เดี๋ยวพี่ให้เด็กเอาไปส่งให้"

"เอ่อ ออกจากประตูไปเลี้ยวขวา ก็จะเจอกับรถหกล้อป้ายทะเบียนนี้จอดอยู่ เอาไปไว้ที่นั่นก็ได้ค่ะ บอกว่าลี่จูให้เอาของมาเก็บ"

ลี่จูยื่นกระดาษที่จดป้ายทะเบียนรถให้อีกฝ่ายดู พร้อมกับบอกทิศทางให้พร้อมสรรพ

"ได้จ้ะ เดี๋ยวพี่จัดการให้เอง"

คุยกันเสร็จลี่จูก็เดินไปที่ร้านเป็ดย่างชื่อดังต่อ เธอสั่งทั้งแบบย่างสุกพร้อมทานและแบบดิบที่หมักเสร็จแล้วให้นำไปส่งที่รถหกล้อเช่นเดิม ตามด้วยการเข้าร้านไก่ทอดชื่อดัง ร้านโดนัทเจ้าใหญ่ที่มีขายอยู่ทุกห้างสรรพสินค้า เรียกได้ว่าเจออะไรผ่านหน้าลี่จูก็สั่งไปกันตายไว้ทั้งหมด

ลี่จูเดินมาเรื่อย ๆ กระทั่งมาถึงแผนกเสื้อผ้า ชุดเด็ก ชุดผู้ใหญ่ ชุดผู้สูงอายุถูกลี่จูเลือกใส่รถเข็นไม่เว้นแม้กระทั่งชุดชั้นใน หญิงสาวเลือกแบบ สีและลวดลายคละกันไป ที่ขาดไม่ได้เห็นทีจะเป็นเสื้อกันหนาวที่ลี่จูให้ความสำคัญเป็นพิเศษ

กระเป๋า รองเท้า ชุดเครื่องนอน ผ้าเช็ดตัว ข้าวของเครื่องใช้ในครัวเรือนรวมไปถึง สบู่ ครีม ของให้ส่วนตัวต่าง ๆ ลี่จูเลือกซื้อไปด้วยทั้งหมดก่อนจะมาหยุดอยู่ที่หน้าแผนกของใช้และของเล่นเสริมพัฒนาการเด็ก

"คุณผู้หญิงสนใจอะไรดิฉันแนะนำให้ได้นะคะ"

"เอ่อ คือว่า...จะซื้อไปฝากเค้านะคะ แต่จำไม่ได้ว่าเด็กอายุเท่าไหร่ เอาเป็นว่าอะไรที่เสริมพัฒนาการให้เด็กได้ อะไรที่จำเป็นต้องใช้เอามาทั้งหมดเลยก็ได้ค่ะ ที่ขาดไม่ได้คือเตียงนอนเจ้าหญิงกับเตียงนอนเจ้าชายนะคะ"

พนักงานสาวก็งงกับคำตอบของลูกค้าไม่น้อย แต่เมื่อนี่เป็นนาทีทองที่เธอสามารถจะทำยอดขายได้เธอก็รีบกระตือรือร้นเป็นธุระจัดการแนะนำของเล่นต่าง ๆ ให้ลูกค้าสาวด้วยความเต็มใจ

"ได้เลยค่ะ เชิญคุณลูกค้าเข้ามาดูวิธีการใช้สิ่งของต่าง ๆ ไปพร้อมกับดิฉันเลยนะคะ"

"ได้ค่ะ"

ของเล่นเสริมพัฒนาการเด็ก จักรยานเด็ก กระดานตัวเลขและรูปทรงต่าง ๆ ชุดครัวของเล่น ตุ๊กตาเจ้าหญิง บล็อกตัวต่อ บ้านลม เครื่องสูบลม ชุดรางรถไฟ หนังสือนิทาน สมุดวาดเขียนและสีไม้สีเทียนต่าง ๆ ถูกจับวางในรถเข็นจนแน่นขนัด

สิ่งที่ทำให้ลี่จูไม่อาจละสายตาไปได้ก็คือเสื้อผ้าเด็กตั้งแต่แรกเกิดจนถึง 5 ขวบ มีทั้งของเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิง ดูเหมือนชุดของที่นี่จะน่ารักกว่าจุดที่เธอเลือกก่อนหน้านี้ นั่นจึงเป็นเหตุทำให้ลี่จูต้องเสียเงินไปอีกเกือบสองหมื่นหยวน ตอนนี้เธอเชื่อแล้วว่าการมีลูกเมื่อพร้อมน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

"ขอบคุณที่มาอุดหนุนนะคะ ส่วนสินค้าพวกนี้เดี๋ยวทางร้านจะเอาไปส่งที่รถให้อย่างครบถ้วนเลยค่ะ"

พนักงานสาวรีบเอ่ยขอบคุณลูกค้าคนพิเศษที่เข้ามาช่วยเธอทำยอดขายได้อย่างพุ่งกระฉูด พร้อมกับเรียกเพื่อน ๆ พนักงานด้วยกันให้มาขนของไปส่งที่รถหกล้อตามที่ลูกค้าสั่งเอาไว้

"ขอบคุณเช่นกันค่ะ รบกวนด้วยนะคะ"

กระดาษรายการสิ่งของที่ต้องซื้อถูกคลี่เปิดอ่านอีกครั้ง ลี่จูกำลังจะมุ่งหน้าไปยังทิศทางอาหารแช่แข็งแต่ก็ต้องหยุดกลางทางเพราะมีซุ้มจัดงานจักรยานและมอเตอร์ไซค์วินเทจ

"ลูกค้าสนใจรุ่นไหนคะ ทางเรามีบริการส่งฟรีถึงหน้าบ้านเลยนะคะ"

"ขอเลือกก่อนนะคะ"

"เชิญตามสบายเลยค่ะ สงสัยอะไรสอบถามได้เนะคะ จักรยานบางรุ่นของเราก็คงความเป็นเอกลักษณ์ของยุค 1970-1980 เอาไว้ บางรุ่นก็มีการดัดแปลงเพิ่มเติมขึ้นมาเล็กน้อย อย่างรุ่นนี้มีที่นั่งของเด็กเสริมด้านหน้า ส่วนด้านหลังมีกระบะใหญ่ให้ใส่ของค่ะ"

ลี่จูมองตามการแนะนำของพนักงานประจำซุ้มด้วยความสนใจ เธอมีคำตอบในใจแล้วว่าจะมีอะไรกลับบ้านไปบ้าง

"รุ่นนั้นล่ะคะ ราคาเท่าไหร่?"

สายตาของลี่จูหยุดอยู่ที่จักรยานที่นั่งได้ 3 คนพ่อ แม่ ลูก ก่อนจะเอ่ยถามราคาทันที

"รุ่นนั้นนั่งได้ 3 คน ราคาอยู่ที่ 3,000 หยวน ค่ะ ราคาจะเท่ากันกับรุ่นแรกที่เราดูค่ะ"

แม้ว่าลี่จูยังไม่ตอบรับแล้วเดินไปดูมอเตอร์ไซค์วินเทจที่จอดอยู่ข้าง ๆ ต่อ แต่พนักงานขายก็ยังคงมีใบหน้ายิ้มแย้มและพร้อมจะให้บริการอย่างเต็มที่

"มอเตอร์ไซค์รุ่นนี้ล่ะคะ"

"มอเตอร์ไซค์รุ่นนี้ราคาอยู่ที่ 18,000 หยวนค่ะ มีทั้งหมด 2 สี สีดำและสีครีมค่ะ กระจกมองท้าย ตะกร้าวางของหน้ารถเราติดตั้งให้พร้อมสรรพ ซื้อมอเตอร์ไซค์วันนี้มีจักรยานเด็กเป็นของแถมด้วยนะคะ"

มือของพนักงานขายผายออกไปทางจักรยานคันเล็กของเด็กซึ่งเป็นสไตล์วินเทจเช่นกัน นั่นก็ทำให้ลี่จูชอบใจเป็นอย่างมาก เธอจึงตัดสินใจได้อย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจเรื่องราคาเลยสักนิด

"เอาทั้งสีดำและสีครีมอย่างละ 1 คันค่ะ เอาจักรยานที่เราดูเมื่อครู่ด้วยนะคะ เอาทั้งสองรุ่นเลย อย่าลืมหมวกกันน็อกที่เข้าคู่กันด้วยนะคะ เอาของเด็กด้วย"

"เอาหมดเลยเหรอคะ! ได้ค่ะ ๆ เชิญคุณลูกค้าด้านนี้เลยนะคะ เดี๋ยวดิฉันทำเอกสารให้สักครู่แล้วจะทำการจัดส่งรถให้ทันทีเลยค่ะ"

พนักงานขายกระวีกระวาดด้วยความตื่นเต้นดีใจ เนื่องจากรถที่เธอขายต้องเป็นกลุ่มคนที่ชอบโดยเฉพาะเท่านั้นถึงจะยอมสู้กับราคาที่แพงหูฉี่ขนาดนี้ หากเป็นมอเตอร์ไซค์ที่ใช้ในท้องตลาดทั่ว ๆ ไปก็จะอยู่ที่ 7,000-10,000 หยวน เท่านั้น

ลี่จูนั่งรอให้พนักงานทำเอกสารอยู่ไม่นานก็เอ่ยขอตัวออกไปซื้อของต่อ

"ข้อมูลที่ต้องใช้ครบแล้วใช่ไหมคะ เดี๋ยวฉันต้องไปซื้อของต่อ ไม่น่าจะเกิน 1 ชั่วโมงก็เสร็จ ส่วนนี่เป็นป้ายทะเบียนรถหกล้อที่จอดรออยู่หน้าห้าง รบกวนให้รถที่จะไปส่งมอเตอร์ไซค์ไปรออยู่ที่นั่นนะคะ จะได้ขับกลับไปพร้อมกันเลย ส่วนเรื่องค่าเสียเวลาเดี๋ยวฉันจ่ายให้เองค่ะ"

"ไม่เป็นไรค่ะคุณลูกค้า วันนี้ไม่มีคิวส่งของ กว่าดิฉันจะทำเอกสารและจัดเตรียมรถเสร็จก็น่าจะประมาณ 1 ชั่วโมงพอดี ยอดของคุณลูกค้าเป็นทั้งหมด 42,000 หยวน ค่ะ"

ลี่จูหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาสแกนจ่ายอย่างรวดเร็วก่อนจะโชว์สลิปให้อีกฝ่ายดู

"เรียบร้อยนะคะ"

"รับยอดค่ะ ขอบคุณ คุณลูกค้ามากนะคะ เดี๋ยวดิฉันจะให้คนรถไปรอที่จุดนัดพบค่ะ"

เมื่อเสร็จธุระลี่จูก็เร่งทำเวลาซื้อของแช่แข็งต่อ ระหว่างนั้นก็โทรเรียกให้พี่เจ็งกับพี่ฮั้วเตรียมตัวมาช่วยเข็นของที่ฝากไว้ที่จุดรับฝากเพื่อขนไปจัดเรียงขึ้นรถ

"อื้อ เด็ก ๆ น่าจะชอบ"

มันฝรั่งแช่แข็ง นักเก็ตกุ้ง,ปลา,ไก่ ถูกหยิบลงรถเข็นอย่างละหลายแพ็ก ก่อนที่หญิงสาวจะเดินไปเลือกซื้อหอยแมลงภู่นิวซีแลนด์และหอยเชลที่อยู่ในตู้ถัดไป เนื้อปลาแซลมอน เนื้อหมูสไลด์ เนื้อวัวสไลด์ สำหรับทำชาบูถูกหยิบวางลงในรถเข็นจนเกือบเต็ม ก่อนจะตบท้ายด้วยลูกชิ้นอีกหลายอย่างที่เด็ก ๆ น่าจะชอบ และขนมจีบซาลาเปาหมั่นโถวซึ่งเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้

หลังจากจ่ายเงินเรียบร้อยลี่จูก็เร่งฝีเท้าไปที่จุดรับฝากของ เมื่อไปถึงก็เห็นว่าพี่เจ็งกับพี่ฮั้วมารออยู่ก่อนแล้วจึงรีบพากันเข็นรถไปจัดเรียงขึ้นบนรถหกล้อกันอยู่หลายรอบกว่าจะเสร็จ ระหว่างนั้นสายตาของลี่จูปะทะเข้ากับร้านขายโสมและรังนก หญิงสาวไม่รอช้ารีบปรี่เข้าไปซื้อเอาไว้อีกหลายชุด ก่อนจะรีบเดินกลับไปที่รถ

"พี่คะ ฉันฝากซื้อน้ำมันใส่แกลลอนใหญ่ไปซัก 4 แกลลอนได้ไหม? นี่เป็นส่วนต่างที่ฉันให้พี่เป็นธุระให้ ส่วนค่าน้ำมันเดี๋ยวฉันจะจ่ายเอง"

ลี่จูเห็นว่ายังพอมีพื้นที่ใส่น้ำมันได้อีกหลายแกลลอนจึงเอ่ยขอให้อีกฝ่ายเป็นธุระให้ พร้อมกับให้ค่าเสียวเวลาไป 500 หยวน

"ได้ครับ เดี๋ยวผมแวะให้ครับ ขับนำหน้าผมไปได้เลย"

"พี่ฮั้วรถเราก็เติมเต็มถังเหมือนกันนะคะ"

"ครับเถ้าแก่"

พอเสร็จธุระลี่จูก็ขับรถของเธอนำหน้าทุกคนไปอย่างระมัดระวัง ก่อนจะแวะเข้าปั๊มไปซื้อน้ำมันตามที่นัดกันเอาไว้ ลี่จูได้น้ำมันมอเตอร์ไซค์ไป 3 ถัง และน้ำมันรถยนต์ไปอีก 3 ถัง แต่ละถังบรรจุได้ 10 ลิตร

พอมาถึงที่ร้านลี่จูเพียงแค่เปิดประตูรั้วด้านนอกให้รถหกล้อเข้าไปจอดไว้ และให้คนส่งรถมอเตอร์ไซค์ขนรถลงที่หน้าร้านเท่านั้น

"เอารถลงเสร็จแล้ว พวกผมขอตัวกลับก่อนนะครับ"

"ค่ะพี่ ขอบคุณมากนะคะ"

พี่เจ็ง พี่ฮั้ว และลี่จูยืนส่งคนรถของร้านมอเตอร์ไซค์กระทั่งท้านรถวิ่งไปสุดสายตาทั้งสมคนจึงหันมาพูดคุยกัน

"เถ้าแก่ไม่ให้พวกเราขนของลงช่วยเหรอครับ/นั่นสิคะ ของเยอะขนาดนี้จะเก็บคนเดียวยังไงไหว?"

"ไม่เป็นไรจ้ะพี่ เดี๋ยวฉันค่อย ๆ ทำไปเรื่อย ๆ ก็เสร็จเอง นี่เป็นค่าเหนื่อยของวันนี้ พวกพี่เก็บไว้ใช้นะคะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง"

สองผัวเมียมองหน้ากันด้วยความแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรต่อ ก่อนจะรับเงินแล้วเดินออกไปขับรถของตัวเองกลับบ้านไป

เมื่อเห็นว่าทุกคนกลับไปแล้วลี่จูจึงเดินไปปิดประตูรั้วแล้วขึ้นขับรถหกล้อเข้าไปในโรงจอดรถด้วยตัวเอง ที่ร้านของเธอมีทั้งรถหกล้อ รถกระบะและรถเก๋งที่เธอใช้อยู่ เมื่อลอดพ้นสายตาผู้คนลี่จูก็เก็บของเข้ามิติไม่นานก็หมดเพราะของทุกอย่างถูกวางติดกัน แค่แตะเพียงอย่างเดียวก็ส่งผลพวงต่อกันไปทั้งหมด

พอตกเย็นมาลี่จูก็นั่ดูยอดเงินในโมบายแบงค์กิ้งว่าเหลือเท่าไหร่ เมื่อเห็นว่าเธอยังเหลือยอดเงินในบัญชีอยู่ 6 แสนหยวน หญิงสาวจึงนั่งคิดว่าเหลืออะไรบ้างที่เธอยังไม่ได้ซื้อ สิ่งที่ขากเหลือก็มีเพียง ยาสามัญประจำบ้านเท่านั้น ส่วนเงินที่เหลือลี่จูคาดการว่าจะไปซื้อทองคำแท่งมาเก็บเอาไว้

สิ่งที่ทำให้ลี่จูตื่นเต้นดีใจที่สุดก็คือ สิ่งของที่เก็บเข้ามิติถูกจัดเรียงให้อยู่เป็นหมวดหมู่โดยที่เธอไม่ต้องลงมือทำเองให้ลำบาก ตาคู่สวยจ้องมองดูสิ่งของที่เธอใช้จ่ายซื้อมาภายในวันเดียวที่มีมากราวกับว่าเธอสามารถเปิดร้านค้าได้เลยก็ไม่ปาน ทั้งสิ่งของที่ซื้อมาใหม่และผลิตภัณฑ์เต้าหู้ที่เธอมีอยู่ในร้านเพียงเท่านั้นลี่จูก็มั่นใจแล้วว่าเธอไม่มีทางอดตายแน่นอน

รวมถึงรถทุกคันที่เธอมีก็ถูกเก็บเข้ามิติจนหมด เรื่องรถเป็นสิ่งเดียวที่เธอเป็นห่วงเพราะเป็นรถที่เธอซื้อในยุคนี้ซึ่งอาจจะแปลกตาสำหรับคนในยุคนั้น เรื่องนี้คาดว่าเธอคงต้องขอความช่วยเหลือจากผู้เฒ่าด้ายแดงเสียแล้ว

ค่าเงินของจีนในปัจจุบัน x 5 เท่าของเงินไทย

ลี่จูซื้อจักรยาน 42,000 หยวน x 5 = 210,000 บาท

ราคาสินค้าต่าง ๆ ไรต์ตั้งขึ้นเพื่อเสริมอรรถรสในกับนิยายเท่านั้นนะคะ

​