My Love My Murderer

Hotel

    Pagtatagpo

    ***

       “Holy s**t!” naiinis na mura ni Hervey pagkapasok na pagkapasok sa loob ng condo ni Dylan. Labis niyang ikinainis ang pagdating ni Connor o'Neal dahil sa pag istorbo nito sa sitwasyon. Pasalamat siya at walang grills ang bintana ng kusina ng dalaga. Madali siyang nakatakas at tumalon papunta sa katapat na unit.

    “I'm almost there. F*ck! Dumating pa ang asungot. I should have known her more!” he grumbled.

    Pasalyang umupo sa sofa si Hervey at inihagis ang dalang envelope sa isang tabi. Nakuha niya ito sa pagransack niya sa condo ni Chloie, kung ito nga ba si Chloie.

    Mariing napapikit si Hervey kasabay nang pagbalik ng tagpo sa na-abutang ayos ng dalaga. Wala sa sariling napahawak siya sa labi nang sumagi sa isipan ang ginawang pagnakaw ng halik dito.

    “God! Her lips were so sweet!” Napangisi siya sa naisip. He couldn't resist it. Lalo na nang makita itong walang anumang saplot sa katawan.

    ‘Those seductive lips... at ang leeg niya na kay kinis at kay sarap halikan... ohh and those perfectly curve body... Hervey's body reacted just imagining the woman's naked body. Kahit sanay na siyang maka kita ng hubaf na katawan ng babae, kay Chloie ay agad na nagre-react ang katawan niya.

    “God! Please, Hervey! Cut the crap man! Siya ang killer ni Hindler!” putol ng matinong isip niya sa mahalay na pag iisip.

    Ngunit kahit anong gawin ni Hervey ang nakakaakit na katawan at pagmumukha ng dalaga ay nanatili pa ring nakaukit sa kanyang isip. Parang dumikit na yata sa utak niya ang magandang figures nito.

    Hindi niya mapigilan ang lalong pag init ng katawan. He can feel his length hardened. Fck this! Fck! She's really driving him insane. Ngayon lang siya nagkakaganito sa isang babaeng ngayon lang niya nakita.

    “Haist! C'mon man! Stop dreaming! You need to catch that person, at hindi pantasyahin!” saway niya sa iniisip. He wants to get away from those erotic thoughts. Away from sin. As she is his brother's murderer.

    Padabog na humiga sa sofa si Hervey. Pero hindi pa nakakalapat ang likod niya sa sofa ay tumunog ang cellphone niya. Walang gana siyang napaupo at kinuha ang cellphone sa suot na jacket saka sinagot ang tawag ng hindi man lang tinitingnan ang caller id.

     Alam na ni Hervey kung sino ang tumatawag sa kanya. Kung hindi ang partner niyang si Rick ay ang mama niya. Dahil wala naman ng kokontak sa kanya kundi ang mga ito lamang. His partner in other countries personally greets him. Hindi na kailangn ng mga itong tumawag sa kanya upang ipagbigay-alam na nasa bansa na ang mga ito.

    Ang dalawang nakakaalam ng numero niya ay may bawat layunin. Ang mama niya para kumustahin siya at ito ngang kapartner niya na walang ibang sinasabi kundi ang mag report o ‘di kaya'y magpasa ng bagong impormasyon sa kanya.

    “Hey, pare, your car is ready in thirty minutes!” Si Rick ang tumawag at ipinagbigay-alam sa kanya na nasa Maynila na ang sasakyan niya at naibiyahe na mula sa isla Thalassina.

    “Oh sucks! Kailangan mo ba talagang tumawag just to inform me that? You're disturbing my rest, f*cker!” naasar na wika niya dito bago muling tumihaya sa sofa. He lifted his arms to cover his eyes.

Rest ba talaga or pagpapantasya? Mariin siyang napapikit upang mawala ang naglalarong imahe ng babae sa isip.

    Narinig niya ang mahinang pagtawa ng ka partner sa kabilang linya.

    “Sorry, man. But you need to check your email,” utos ni Rick na muling nagpabangon sa pagkakahiga niya sa sofa.

    Hervey groaned. Pero sinunod pa rin niya ang sinabi ni Rick. Magkasalubong ang kilay na ini-open niya ang email na ipinadala ng ka-partner sa suot niyang smartwatch. Marahil kanina pa ito nai-send sa kanya ni Rick. Dahil abala siya sa pagsunod sa babae ay hindi na niya ito napansin.

    Lalong nag-isang linya ang kilay ni Hervey sa nabasang report na pinadala ni Rick. Tila yata ayaw siyang pagpahingain ni Uncle John niya. At dala-dalawa ang ibinibigay nitong misyon sa kanya.

    Hervey won't complain about that if only he is not focusing on Hindler's killer. But he wants to personally investigate his brother’s death. And giving him two missions at a time will hinder his investigation.

    Besides, as an independent organization they can choose to go or not to go. They are all billionaires by the way. All in his team. They only accepting missions if they have nothing to do or the organization need them for a very important mission.

    “What is this, Rick?” nagtatakang tanong ni Hervey habang pinag-aaralan ang file na i-sen-end nito sa kanya. Dahil profile iyon ng bagong kasong hahawakan ay ini-open niya iyon sa laptop niya. 

Rick answered fast as he always is.

   “He's your new target, Larsen. A drug and gun smuggler from China. Magtatayo ito ng bagong negosyo dito sa 'Pinas. Matagal na siyang under surveillance ng CSS main New York. And now, balak niyang pumasok ng bansa. They forward this one to you,” mahabang imporma nito.

    Humugot ng malalim na buntong-hininga si Hervey at marahas na ibinuga. Siguradong di na naman niya makukuha ang bakasyon na hinihingi niya.

    “And Connor O'neal?” pasimpleng tanong niya. Rick didn't know a thing about Hindler. He keeps it secret with only Dylan's exemption.

    “He's still on your list. But don't prioritize him first. May kailangan pa tayong malaman mula sa kanya. Something big. Unahin mo 'yong tsino na 'yon bago pa makapagkalat sa bansa,” he replied.

“Roger that!” he simply answered before ending the call.

    Inilapag ni Hervey ang cellphone sa mesa at ini-off ang laptop matapos ang pag-uusap nila ni Rick. Dylan's condo has a strict and secured lock so he's not afraid that someone will come here and infiltrate. So, he took a quick nap on the sofa with his mind alert.

  Hervey opened his eyes a moment later. Hindi niya alam kung ilang oras din siyang nakatulog. Bumangon siya at tiningnan ang oras sa cellphone na nasa mesa.

    4:30am

    Hervey switched on the lights using his voice command. Yes, this is Dylan's hi-tech condo. He doesn’t need to stand to switch on the lights. It is automatically generated.

      Aktong hihiga siyang muli dahil maaga pa ng masulyapan niya ang inihagis niyang folder na nakuha sa unit ni Chloie. Hervey is sure that, that girl is Chloie. His brother’s past lover and current murderer. And he should take this woman soon. 

    Basta lang ito hinablot ni Hervey dahil ito ang unang nakita niya sa pagbukas ng drawer matapos kunin ang larawan ni Hindler. Hindi rin siya sigurado kung ano ang nilalaman ng hawak na folder.

    He just wants some information about that woman. He is already sure about her identity. But on the other side of his confused brain, he's also thinking that this woman is his first love. But if he can, he doesn’t want to think about it. Hindi niya kayang tanggapin na isang mamamatay-tao ang babaeng mahal niya. He'd rather think that his woman is dead in that case.

    Mabilis na inabot ni Hervey ang folder at puno ng kuryosiyudad na binuklat. His lips formed an O when he saw what's inside the folder. Hindi pala 'yon basta folder kundi isang scrapbook. Kung saan sa bawat pahina ay may sulat na maayos na nakatupi at idinikit sa bawat pahina. May nakalagay na petsa kaya't napag alaman niyang matagal na pala itong nasa pangangalaga ng babae.

     Now his curiosity about this woman deepens. This scrapbook is way too old to be kept. This must be something important.

    Hervey chuckled as he opens one letter out of curiosity and read it.

    Love letter huh?

    Hey baby!

How was your day? I miss you so much... Isang linggo na tayong ‘di nagkikita. How I wish weekend na para makauwi na ako diyan sa 'Pinas at magkita na tayo! Ang kulit naman kasi ni mama eh, pinilit akong magbakasyon sa US.

    By the way, did you like my gifts? Hope it will be enough to satisfy your longings for me. I stuff in a lot of hugs ang kisses inside that Teddy bear. Just remember to hug it always to feel that I’m always by your side.

PS. Miss na kita and siyempre mahal kita

your one and only

Cappuccino.

    ‘Cappuccino?’ Hervey froze and felt a familiar feeling after reading the letter.

    ‘What the hell is this?’ Muling pinasadahan ng tingin ni Hervey ang nakasulat. Hindi niya maintindihan pero kahit ang sulat-kamay ay pamilyar sa kanya. Kahit ang salitang cappuccino ay pakiramdam niya ay mahalaga sa kanya. What the f*ck I’m feeling right now?

    He flipped another page. Tumambad sa kanya ang magulong scratch papers at walang ibang nakalagay kundi scratch. Undetailed and nothing but a dam* quotes and unfinished sentences.

    Marahan niyang pinasadahan ng tingin ang bawat letrang nakasulat doon.

    I tried deep within but still nothing. Ano’ng meron sa nakaraan ko at bakit wala akong maalala? I badly want to know. Bakit ba nakalimutan ko 'yon?

    Iyon ang mga salitang tumambad sa kay Hervey. He shrugged. Hindi niya maintindihan kung ano ang nababasa. Mukha lang iyong scratch notes na pilit isinusulat kung ano man ang nasa isip. Ngunit sa kalaunan ay hindi matapos kung anuman ang dapat na isulat.

    Napahikab si Hervey at bahagyang nakaramdam ng antok. Bitbit ang binabasa ay tinungo niya ang kusina upang magtimpla ng paborito niyang kape. Saglit niyang inilapag ang binabasa at ini-on ang coffee maker bago nagsalang ng Nespresso capsule. Nistritto flavor bago ibinalik ang tingin sa binabasa.

    Hervey is not a fan of this thing. Pero sa hindi niya malamang dahilan ay may nag-uudyok sa kanya upang basahin ang bawat letrang nakasulat.

     “It’s been a long tiring day yet need to get up for another round. But I keep on fighting, until I reach the goal.”

    “I'm almost there. Magiging isa na ako sa kanila. Matatakasan ko pa ba ang kapalarang ito? Kung sila na mismo ang nagsabi na bantay-sarado nila ang bawat kilos ko?

    Saglit na iniwan ni Hervey ang binabasa nang tumunog ang alarm ng coffee maker. Letting him know that his coffee is ready. He blows a little before he took a sip. He felt alive. The strong taste and aroma of restritto strike his sleepiness aside.

    Bago pa niya muling i-flip sa ibang pahina ang binabasa ay tumunog muli cellphone niya. Stopping him from reading more. This time it's his mother.

    Sinagot ni Hervey ang tawag at kaswal na nagsalita. Even calling him at this hour. It almost dawn and he didn't even have a nap. He knows what his mother wants. Ang pauwiin siya sa Casah Merah. Which is, the last thing in his mind that he wants to do.

    Pero wala siyang ibang pagpipilian. Masakit ‘mang tanggapin ang nangyari sa kapatid ay kailangan pa rin niyang magpakita rito. In some ways, nami miss na rin niya ang kanyang ina.

And his will to capture the culprit is getting higher. Lalo na may lead na siya kung sino ang killer, kailangan lang niya ng ebidensiya.

     Hervey sighed. He doesn’t really need evidence. He just needs to take that girl. At isuko sa mga pulis. Her mother will do the rest. Malakas ang koneksyon ng kanyang ina kaya sigurado siyang makukulong ang babae kahit wala ng masyadong proseso.

     The truth is, there's a spot in his mind that stopping him from catching that girl and accused hèr as a culprit. Sa anong dahilan, he needs to find it soon.

    “Yes ‘ma?” Ginawa lahat ni Hervey upang hindi ipahalata sa ina ang lungkot na nararamdaman.

    “Today is your brother's last day. ‘Di ka man lang ba pupunta?” may bahid ng tampo ang boses ng ina.

     Ramdam ni Hervey ang hungkag na nadarama nito. He wants to caress those face and buried her in his shoulder. Nais niya itong haplusin at iparamdam rito na ayos lang ang lahat.

    Pero pinigil ni Hervey ang sarili. His mother is a strong and independent woman. Simula nang mamatay ang kanyang ama ay naging matigas na rin ang damdamin nito. Hindi niya ito masisisi. After his father's death ay may nangyari naman sa kanya na siyang dahilan upang lisanin niya ang sariling bansa.

     Kaya napalayo siya sa ina. Muli namang itong naging masayahin simula nang kasama na nito si Hindler. His brother changes her so much. Alam niya 'yon kahit pa malayo siya.

    John explained everything to him. Dahil nga sa pagkawala ng memorya niya kaya naiintindihan niya ang pamilya niya kahit pa wala siyang ala-ala tungkol sa mga ito. Ang lalaki ang laging nagre-report ng nangyayari sa pamilya niya. Hindi sila nagkawalaan ng komunikasyong mag-ina at pati si Hindler. Kaya naman ka close din niya ang kapatid. Ang malungkot nga lang wala na ito.

    “Wow, what a pleasant greeting this early in the morning!” pinasigla ni Hervey ang tinig sa pamamagìtan ng pagbibiro sa ina, “’Di mo man lang ba muna ako kukumustahin?” he continued.  He puckers his lips bilang paglalambing dito as if nasa harap niya ito.  He is clingy to his mother when he's still at home.

    “That's why, I want you to come home. Bisitahin mo naman ang mama mo kahit isang beses lang. Huwag naman ‘yong puro ka na lang trabaho,” Sermon ng ina.

    Napangiti si Hervey. Tuluyan ng nawala ang antok na naramdaman. Siguro kung kaharap niya ang ina ay napingot na naman siya nito. Iyon ang natatandaan niya noong bata pa siya kapag hindi siya nakikinig sa ina.

    “Okay 'ma. Expect me there soon,” pagbibigay assurance niya. Ayaw na niyang pahabain pa ang usapan kaya agad na niyang pinutol ang tawag.

    Mabilis na inubos ni Hervey ang kape na iniinom at bitbit ang scrapbook ay tinungo niya ang kuwarto upang magbihis. Kailangan niyang makaa ng maaga. Mahaba rin ang biyahe papuntang Casa Merah.

     Inilapag niya sa kama ang dalang scrapbook upang kumuha ng damit na isusuot. ‘Di na niya kailangang magdala ng ekstrang damit dahil wala naman siyang planong magtagal doon.

    Mag-aatend lang siya ng libing ni Hindler at babalik din kaagad upang tapusin ang misyon na kakabigay lang ni Rick.

    Sinuot niya ang kanyang black Under Armour niyang t-shirt at rugged pants. Pinarisan niya iyon ng black lacoste casual shoes. Nag-jacket din siya para panlaban sa lamig. Matapos sipatin ang sarili sa salamin ay agad na siyang lumabas. Wala na sa isip niya ang scrapbook na naiwan sa kama.

    Mag aalas sais na ng umaga nang makalabas si Hervey sa condo at sinigurado niyang walang makakakita sa kanya. Walang nakakaalam sa kapitbahay niya na may nakatira sa inuupahan niyang unit dahil Ang alam ng mga ito ay nasa ibang bansa ang may ari. And the owner of the units on this floor is also out always. Kaya't halos di sila nagtatagpo.

    Napabuntong-hininga si Hervey bago tiningnan ang unit sa kabilang dulo.

    ‘That girl lives there. If she sees me, my mission will be ruined.’ Sa isip-isip niya.

     Nang marinig ang tunog ng elevator ay agad siyang lumapit sa nakabukas na pinto at hindi pinansin ang narinig na pag-click ng pagsarado ng pintuan.

    He knows someone was coming. Pero wala siyang balak na pasabayin ito sa pagbaba. Kaya mabilis niyang inihakbang ang paa papasok at mabilis na pinindot ang close button. But it's too late. Isang dangkal bago tuluyang magsara ang pinto ay may mga kamay na pumigil dito.

    And a gaze suddenly met his eyes stunning him on the spot.

“Hindler...?”