CHAPTER 5
Phrik’s part
ไอ้บ้านั่นจะมาปะเนี่ย เอาดี ๆ
ฉันเดินวนไปวนมาอยู่หน้าประตู ด้วยความระแวงจนไม่กล้าเข้าไปนอน เขามีคีย์การ์ดห้องฉัน ซึ่งถ้าจะเข้ามาก็เข้ามาได้แบบง่าย ๆ
คนอย่างเขาทวงเท่าไหร่ก็คงไม่คืน หากจะให้รอดพ้นสงสัยจะต้องทำประตูใหม่กระมัง
แต่ดึกป่านนี้ถ้าเขามีมารยาทบ้างก็คงไม่โผล่มาแล้วล่ะ ฉันถึงได้ตัดสินใจเข้าไปในห้องนอนและกดล็อกประตูไว้อีกด้วย ปกติแล้วฉันไม่ล็อกประตูห้องนอนหรอก
Rrrr
-พี่นาย-
เห็นชื่อที่หน้าจอแล้วฉันก็รีบกดรับสายโดยไม่รีรอ
“โทรมาดึกจังเลยค่ะ”
“(พี่มัวแต่ทำงานอยู่กับเพื่อนก็เลยโทรซะดึกเลย แล้วทำไมพริกถึงยังไม่นอนอีก)”
“…” จะโกหกว่าอะไรดีนะ ปกติแล้วเวลานี้ฉันก็ยังไม่นอนหรอก แต่พี่นายจะโทรหาในช่วงไม่เกินสี่ทุ่ม คุยกันไม่กี่คำก็วางเขาก็คงคิดว่าฉันนอนแล้ว และยิ่งคืนนี้ที่ฉันยังไม่เข้าไปอยู่ในห้องนอนก็เพราะว่ามัวแต่ระแวงคนที่บอกจะมาหานั่นแหละ
“(ฮัลโหลลล)” ค
