ร่างบางขยับกายอันเหนื่อยล้าสาวเท้าขึ้นชั้นสอง ระหว่างทางได้ยินเสียงแปลกประหลาดบางอย่าง ชะงักเท้าหยุดฟังแต่กลับเงียบหายถอนใจออกมาเฮือกใหญ่แล้วก้าวเดินต่อ เปิดประตูห้องเข้ามา
หมับ!
“อื้อ!”ดิ้นรนสุดชีวิตแต่กลับถูกจับไว้แน่น
“แพทพ่อเองนะลูก”ได้ยินเสียงหญิงสาวชะงัก ฟาวิโอ่ปล่อยมือ
หันมามองเต็มสองตา ยกมือสองข้างปิดปากความรู้สึกถาโถมกระโจนกอดบิดาไว้แน่น
“พ่อหายไปไหนมา พ่อรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง!”
“พ่อขอโทษลูก”บอกเสียงเศร้า
แพททิเซียกล้ำกลืนความรู้สึกเอาไว้ เงยหน้าเผชิญกับบิดาอย่างตรงไปตรงมา
“พ่อฆ่าพวกเขาเหรอคะ บอดี้การ์ดที่คฤหาสน์ท่านซานโต้!”ถามเสียงแข็ง
“เปล่าพ่อไม่ได้ฆ่าแต่คนที่มากับพ่อมันเป็นคนฆ่า”ปฏิเสธเสียงสั่น
“แล้วพ่อทำแบบนี้ทำไม ทำไปเพื่ออะไรหนูอยากจะรู้ ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนพ่อก็บอกว่าอัลเล็นโซ่มีบุญคุณกับพ่อมาก”ถามเสียงสั่น
“เพราะมีบุญคุณมากนะสิ พ่อถึงต้องทำแบบนี้”ยกมือจับไหล่
