บทที่ 4 : หนักอกหนักใจ

1377 Words

เมื่อรับประทานอาหารเสร็จเรียบนร้อยและใช้เวลาคุยกันจนผ่านไปสองชั่วโมง หญิงสาวก็เอ่ยปากขอตัวไปทำเค้กต่อเนื่องจากใกล้ถึงเวลาที่ลูกค้าจะเอามาเค้กแล้ว ซึ่งภารดาก็สั่งกลับบ้านไปอย่างละชิ้นเอาไปฝากหนูลิลลี่และเพลงตา สองคนนั้นชอบกินขนมหวานมาก เจอเค้กร้านไหนอร่อยเป็นอันต้องแวะซื้อตลอด ทุกวันนี้ตู้เย็นของบ้านเต็มไปด้วยขนมหวานมากกว่าของคาวเสียอีก “พี่คนสวยผ่านหรือเปล่าเอเดน อีวาน” พระพายเอ่ยถามเมื่อเข้ามานั่งในรถ “ผ่านฮะ!” สองหนุ่มน้อยตอบขึ้นพร้อมกัน พลางหยิบเฟรนฟรายทอดที่ได้มาฟรีด้วยเสน่หาความหล่อของตนจนเจ้าของร้านไปไหนไม่รอด สมนาคุณด้วยของว่างชุดใหญ่เอามากินระหว่างทางกลับบ้าน “พี่รดาน่ารักดีนะคะ ภาเป็นผู้หญิงยังชอบเลย คนอะไรสวยเหมือนนางฟ้า เวลายิ้มทีใจละลาย” ภารดากล่าวพลางหยิบนักเกตเข้าปาก “น้องภาพูดแบบนี้จะนอกใจพี่เหรอ” หันหลังมาถามด้วยความหึงหวงต่อให้เป็นผู้หญิงก็ตามเถอะ “ไม่ใช่สักหน่อย ผู้หญิงเราเวลาเจอคนสวยๆ มักจะชอบมองแบบนี้แหละค่ะ เพลินตาดี” “อ๋อ ก็จริงอยากที่น้องภาบอกนะ น้องรดาหน้าตาก็สะสวย กิริยาเรียบร้อยอีก ถ้ามึงได้มาเป็นแฟนนะไอ้พราย คนละขั้วเลยวะ อีกคนออกห่ามๆ โหดยิ่งกว่าอะไรดี ส่วนอีกคนแม่ศรีเรือนชัดๆ” พูดแล้วก็อดขำออกมาไม่ได้ น้องชายเขามันน่ะเป็นมาเฟียจอมโฉด ฉายาที่ใครๆ ก็ต่างตั้งให้ เลือดร้อนยิ่งกว่าบิดาเขาเสียอีก ไหนจะต้องคุมคาสิโนต้องเพิ่มดีกรีความโหดมากขึ้น ยิงคนตายไม่เว้นแต่วันละ เขานึกภาพไม่ออกเลยว่าถ้าได้คบกับหญิงสาวแล้วจะเป็นยังไง คงต้องเลิกนิสัยทั้งหมด เพื่อความรักสินะ แต่อะไรก็ตามที่ฝืนใจตัวเองมักจะทนได้ไม่นานหรอก นอกจากเสียว่าต้องหันหน้าคุยกันเหมือนเขากับน้องภา “คนเราก็ต้องรู้จักปรับตัวเข้าหากันบ้างสิ ขนาดพี่เพลิงกับน้องภายังเป็นแฟนกันได้ ผมกับรดาก็ต้องมีหวังสิครับ” อันนี้เขาก็คิดหนักไม่น้อย ถ้าหากหญิงสาวรู้ว่าเขาร้ายแค่ไหน คงจะกลัวเหมือนกัน แต่เป็นถึงลูกสาวมาเฟียน่าจะชินแล้วแหละมั้ง อันนี้คิดเข้าข้างตัวเองไว้ก่อน “แล้วมึงจะเอายังไงต่อไป เดินหน้าจีบหรือปล่อยไว้ก่อน” “เจ้าตัวเปิดทางขนาดนี้ก็รุกสิครับพี่” “แต่อย่าลืมนะ.... สองครอบครัวไม่ถูกกัน มึงต้องตามสืบหาให้ได้ว่าเรื่องพวกนี้เกิดขึ้นได้ยังไง แต่กูก็แปลกใจเหมือนกันนะ ตอนที่ไปร่วมงานการกุศลแล้วเจอคุณจักริน เขาก็พูดคุยกับกูดีนะ จำได้มั้ยน้องภาคนที่นั่งข้างพี่นะ” “คนที่ชมว่าขนมฝีมือแม่อร่อยใช่มั้ยคะ” “นั่นแหละคือคุณจักรินพี่ชายของน้องรดา” “เขาก็ดูไม่มีพิษไม่มีภัยนะ ภาก็อยากรู้เหมือนกันว่าสองตระกูลบาดหมางกันเรื่องอะไร ถ้าหากจังหวะเหมาะๆ ไว้ภาจะหลอกถามคุณแม่ให้นะคะ เผื่อจะได้ความคืบหน้าบ้าง” “ก็ดีเหมือนกัน ถือว่าสงเคราะห์ไอ้พรายมันหน่อย อยากมีเมียใจจะขาดแล้ว” พระพายขับรถเงียบๆ ไม่คุยอะไรต่อ เขาคิดหนักกับเรื่องบาดหมางของสองตระกูล ถ้าหากไม่แก้ปัญหาตรงนี้ เส้นทางความรักของเขากับรดาต้องมีอุปสรรคอย่างแน่ เจ้าสัวจารุยศคงไม่มีทางยอมให้ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนมาคบหากับลูกชายของศัตรูหรอกนะ พอขับมาถึงครึ่งทาง สองแฝดวายร้ายก็บอกปวดฉี่เขาเลยแวะข้างปั๊มและลงไปซื้ออเมริกาโน่ในเซเว่นสักแก้วแก้เครียด “เป็นอะไรนั่งเงียบตลอดทางเลยนะ” เพลิงพิษเดินเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วงพลางตบไหล่หนา “ผมไม่คิดออกว่าจะสะสางปัญหาของสองตระกูลยังไงดี ผมมืดแปดด้านไปหมดเลยครับพี่เพลิง” เอามือกุมหัวพลางนวดขมับอย่างเคร่งเครียด “เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะ เดี๋ยวกูกับน้องภาจะช่วยหาข้อมูลเอง มึงแค่เดินหน้าจีบน้องรดาให้ได้ก็พอแล้ว ช่วงนี้เจ้าแฝดก็ปิดเทอมด้วยนะ ลองหิ้วสอยติดไปด้วยสิ อาสาเป็นพี่เลี้ยงหลานสักวันสองวัน” “เหอะ! ถ้าให้ดูแลสองคนคงไม่ไหวแน่ หมดแรงพอดี” รับปฏิเสธทันที ซนยิ่งกว่าลิงเขาเอาไม่ไหวหรอก มีแค่น้องภากับยัยเพลงเท่านั้นแหละที่เอาอยู่ ยิ่งเอเดนด้วยนะร้ายคูณสอง “งั้นเอาหิ้วเอเดนไปแล้วกัน รายนั้นพ่อปลาไหล วาจาคารมเป็นเลิศ ได้เชื้อพ่อมันมาเต็มๆ ส่วนอีวานเด็กดีเรียนพิเศษ ไม่รู้ว่าเป็นแฝดกันได้ยังไง” เขาเองก็นั่งถามน้องสาวหลายรอบเหมือนกันว่าหลานสองคนเป็นแฝดปลอมหรือเปล่าถีงได้นิสัยต่างกัน “เอาตามที่พี่เพลิงแนะนำแล้วกันครับ ผมคิดว่าวันพรุ่งนี้จะไปหาน้องรดาอีก แต่ลืมถามเธอไปเลยว่าอยู่คาเฟ่หรือห้องเสื้อ” “มีไลน์มั้ย” “มีครับ” “แล้วทำไมมึงไม่ทักไปถามละ อย่าโง่สิ” “ผมลืมไปเลยพี่” เขายิ้มแห้งๆ ให้กับความโง่เขลาของตัวเอง มีทั้งเฟซ ไลน์ ไอจี เบอร์โทร ครบหมดแล้วจะมากังวลว่าไปหาเธอไม่ถูกได้ยังไง “เสร็จแล้วฮะ ขอแวะเข้าเซเว่นหน่อยได้มั้ยฮะลุงเพลิง อยากกินไส้กรอก” เสียงของอีวานดังแทรกมาพอดี พร้อมกับสองมือป้อมกอดคอลุงเพลิงอยากออดอ้อนตามด้วยแฝดน้องที่เดินมายืนตรงหน้าพลางส่งสายตาปริบๆ “แล้วของที่พี่สาวคนสวยให้มากินหมดแล้วเหรอ” “หมดแล้วฮะ อยากกินน้ำโค้กด้วย” “ไม่ได้! เดี๋ยวฟันผุ แล้วยังทำให้ปวดท้องอีกด้วยนะ” เอ็ดเสียงดังใส่ เรื่องอาหารการกินพวกนี้เขาต้องคุมเข้มสุดๆ ไม่อยากให้ฟันหล๋อตั้งแต่เล็ก โตขึ้นมาอาจจะมีปัญหาตามมาได้ “งั้นกินเย็นเย็นหรือว่าจับใจ๋ได้มั้ยครับ” ในเมื่อไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการก็ต้องต่อรองอีกอย่างแทน “ได้ คนละขวดนะ ส่วนไส้กรอกไม่ให้ซื้อ ยังมีขนมเค้กอีกหลายชิ้นนะ กินอะไรให้พอประมาณหน่อย” “รับทราบฮะ!” พยักหน้ารับแล้ววิ่งตรงไปยังเซเว่นซึ่งภารดาเดินตามหลังไปติดๆ “ดุยิ่งกว่าพ่อมันอีกนะ ไม่คิดอยากจะมีลูกบ้างหรือไง” “น้องภาบอกว่าปีหน้าค่อยเปิดอู่ มึงแหกตาดูงานกูบ้างสิ กองเป็นภูเขาคงมีเวลาปั๊มลูกหรอกนะ” “แฮะๆ เอาใจช่วยแล้วกันนะพี่ เพราะแบบนี้ไงผมถึงไม่อยากรับช่วงต่อจากพ่อ เหนื่อยสายตัวแทบขาด อยู่กับผับกับคาสิโนสบายใจกว่าอีก” “เหอะ! พอดีกูไม่ชอบอะไรแบบนั้น ตกลงจะอาสาเป็นพี่เลี้ยงเอเดนมั้ย กูจะได้บอกน้องภาว่าไม่ต้องเตรียมของในวันพรุ่งนี้” “เลี้ยงครับ คืนนี้ผมจะลองโทรไปหาเธอสักหน่อย ผมควรชวนคุยเรื่องอะไรดีครับ” “เรื่องทั่วไปนี่แหละ ชอบกินอะไร ไม่ชอบกินอะไร แพลนแต่ละวันต้องทำอะไรบ้าง ถามแค่นี้ไปก่อน แล้วค่อยวกเข้าเรื่องส่วนตัวว่าเกิดวันไหน เดือนไหน ชอบสีอะไร” “ขอบคุณครับพี่ จีบสาวก็ไม่ง่ายเหมือนกันเนาะ เหนื่อยจัดการพวกศัตรูอีก” คิดเรื่องจัดการพวกคู่แข่งทางธุรกิจยังไม่ปวดหัวเท่าหาวิธีจีบสาวเลยสักนิด ถึงยังไงแล้วเขาจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาจะต้องได้รดามาเป็นแฟนและแม่ของลูกให้ได้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more