Fiery (Boy Next Door #4)

Chapter 6

Chapter 6

Paula

Hindi ako kaagad huminahon at nanatili ang higpit ng yakap ko sa kan’ya. I felt all my weight was drifted on him while his embrace slowly tightens on my waist. Nanginginig ako sa kabila ng relief na nararamdaman. His heat and scent sent so much comfort in despite my horrible state of mind. Wala ibang laman ang isip ko kundi ang makatakas, makaligtas at lumayo. Pero alam ko ang nasabi ko, and I meant it, somehow.

I released a sob, he moved a bit and whispered on my ear.

“Ano’ng nangyari?” The tension builds up. Bumitaw ako, kumapit ako sa damit n’ya at lumayo sa pintuan.

“M-May n-nakita akong..p-pumasok do’n sa b-banyo..” I gasped and tightens the grip of my hands on his shirt. I looked at my back, scared that he might get out and hurt us. Hinawakan n’ya ang mukha ko sa paraang napakagaan at pinagtagpo ang mga mata namin. For the first since we’ve met, I saw a genuine care and worries on his face, especially in his eyes.

“Someone’s hiding in your comfort room? Did he hurt you?” An anger crossed on his tone and face.

Tumango na lang ako sa sobrang takot. Tiningnan n’ya ang loob ng bahay at saka ako ginilid. Pero parang hindi s’ya nakuntento at hinila ako sa braso palayo pa sa bahay namin. Ilang hakbang at narating namin ang sasakyan n’ya, pinagbuksan ako ng pinto at hinintay akong makapasok. I stood there at nag-aalalang papasukin n’ya rin ang bahay namin.

Umiling ako. “’Wag ka nang pumasok, baka my dalang panaksak ’yon!”

“Dito ka muna at ’wag na wag kang lalabas, understand?” Imbes ay sagot sa akin.

Napalunok ako at walang nagawa. Sinundan ko s’ya ng tingin, hindi nakaligtas sa mga mata ko ang pag-igting ng kan’yang mga braso at pagkuyom ng mga kamao na parang may laban sa susugurin. Hindi ko pa rin matapos ang pagnginginig ng mga kamay ko, hanggang sa pumasok s’ya sa loob at tinungo ang pa-kusina. Nagmamadaling dinayal ko ang numero ni ate.

After a few rings, she picked up. “Hello, Paula?” I heard some laughters from the background.

Tiningnan ko ulit ang nakabukas naming pinto. “A-Ate, may nakita akong p-pumasok sa loob ng banyo natin at nagtago..”

“Paula, what is it?...Excuse me,” Pakiramdam ko ay tumayo s’ya at lumayo sa pinagpupwestuhan. Napapikit ako at suklay sa sariling buhok. “Ulitin mo nga?” She sounds more serious and alert.

Napatakip ako sa bibig ko dahil sa pagbuso ng iyak at nginig. “May n-nakapasok sa bahay--sa likod-bahay d-dumaan, nagtatago sa b-banyo,”

“What? Where are you?” I knew then, she’d going to hysterical.

“Dumating si William, pinaghintay n’ya ako rito sa sasakyan n’ya--s’ya ang pumasok sa loob.”

“’Wag kang aalis d’yan! Pupuntahan kita.” She immediately cut the line.

Binaba ko sa kandungan ko ang cellphone at dalawang kamay na tinakpan ang bibig ko. Hindi pa rin ako makapaniwala sa nangyayari. At this hour. Pero ang lalong sumasakit sa dibdib ko ay ang pagpasok sa loob ni William na mag-isa!

And before I could create a speculation--lumabas na s’ya ng bahay, bakas ang galit sa mukha, pag-igting ng panga habang hila-hila sa braso ang nakataling patalikod ang lalaking kumausap sa akin kanina. Gusot ang pangtaas nito at may bahaging basa--I knew then na nanlaban ito nang makita ni William.

Lumabas ako ng sasakyan n’ya, he saw me pero halos kilabutan ako nang salubungin ako ng galit n’yang mga mata. “William..”

“Stay in the car.” Mariin n’yang utos sa akin.

Naglapitan ang ilang mga tao sa kanila habang hila-hila pa rin ito ni William. From his direction, sa presinto na katabi lamang barangay hall ang tungo nila. Tinanaw ko s’ya at tiningnan ang bahay--pero ang sabi n’ya at maghintay sa sasakyan n’ya. Sa huli, bumalik ako sa loob ng bahay at tiningnan ang kusina at banyo namin.

I was right. Hindi matiwasay ang nangyaring paghuli rito ni William. Naiwang nakabukas ang pinto ng banyo, bahagyang nabasa ang sahig palabas ng banyo at nagulo rin ang ilang upuan sa kusina. Nakabukas din ang cabinet, doon s’ya marahil nakakuha ng panali sa lalaking iyon.

****

Ang daming kumakausap sa akin. Sinabi ko ang nangyari, at panay na lang ang tango ko sa iba.

Unang dumating sa bahay ang ilang kapit-bahay namin na naabutan din ang paglabas nina William. Pinaupo nila sa sofa at pinainom ng tubig. Ilang sandali pa ay nagmamadaling hinanap ako nina Ate kasunod si Kuya Oliver, he even inspected the area where the culprit was seen.

“Sinaktan ka ba n’ya? Hinawakan ka? Nasa’n na ’yon?” Nag-aalalang mga tanong sa akin ni Ate.

Umiling ako. “Hindi naman ako sinaktan, buti na lang dumating si William at sinumbong ko sa kan’ya ang nakita ko. S’ya rin ang dumampot sa laalaking ’yon at dinala sa mga pulis.” Tumingin ako sa pintuan, hindi pa rin s’ya bumabalik mula nang umalis.

Tiningnan akong maigi ni Ate at hinawakan ang mukha ko na para bang iniinspeksyon ang kabuuan ko. Kitang-kita ko kung gaano s’ya nag-aalala sa akin. Bumalik sa sala si Kuya Oliver at may kausap na sa cellphone nito.

Pinaupo ako ulit ni Ate at pumunta rin sa kusina, sinundan s’ya ng tingin ni Kuya Oliver hanggang sa sundan na rin do’n ang ate ko.

Iilan na lang ang naiwan sa sala naming mga kapit-bahay, panay ang tanong pa rin sa akin at tila malaking krimen ang nangyari. I heard na notorious na manginginom ang lalaking iyon, labas-masok sa kulungan dahil sa pagnanakaw at pananaksak. My mind was occupied with that thought. Napag-usapan din ako na balak nitong pagsamantalahan! Kahit nahuli na ang lalaking iyon ay may naiwan pa ring takot sa dibdib ko. My sister is here, I should have felt fine now but my head is still tensed. Siguro dahil ito ang unang beses na pagtangkaan ako. Sobrang nakakatakot. Hindi ko alam ang mangyayari sa akin kung sakaling natuloy ang masamang balak na iyon. Ano’ng mararamdaman ng tatay ko? Ang huli kong gustong gawin ay ang paiyakin ang ama ko.

Yumuko ako at pumikit habang dinarama ang kaba sa dibdib ko. Napadilat na lang ako nang maramdamang may tumayo sa harapan ko--my eyes landed on his defined worried face. I gasped mentally and my lips fell apart when I finally saw him. He first squatted in front of me---mas binaba pa ang katawan para magtagpo ang mga mata namin.

Hindi agad ako nakapagsalita dahil sa titig n’yang iyon sa akin lalo pa nang tumahimik ang paligid at pinanood kami. Hinawakan n’ya ang mga kamay ko. But his angry face stayed in my mind.

“Bakit ngayon ka lang?” I asked. Pero halos bumigkis ang lalamunan dahil sa nauwi iyon sa bulong.

“Are you okay? Were you hurt? Did he even touch you?” Matalim ang naging tingin n’ya sa akin pagkatapos ng mga tanong na iyon. Pinasadahan n’ya ako ng tingin, naiwan ang pag-igting ng panga nang madako sa mga binti ko. He look up at me again, a scowling eyes feed me. “Do you want to see a doctor?”

Nasamid ako at napaubo, umiling ako, “Okay lang ako. Hindi kami nagpang-abot, maliban lang nu’ng kinausap n’ya ko bago s’ya pumasok sa bahay.”

Tinitigan n’ya ako nang maigi na para bang hindi nagustuhan ang sinagot ko.

“Ano’ng nangyari?” Tanong ko ulit.

“’Wag ka nang mag-alala. I fixed everything, he’s in jail now.” Seryoso n’yang sagot. Pero natitipiran pa rin ako. Luminga-linga s’ya na parang may hinanap. “Nasa’n ang kwarto mo?” Bigla ay tanong n’ya sa akin.

Nagtaka man ay tinuro ko na lang pintuan ng kwarto ko, pagkatapos ay tumayo s’ya at pumasok doon. I waited, when he came back, hawak na n’ya sa kamay ang kulay pink kong tumalya at maingat na pinatong sa kandungan ko. Hindi ko alam kung ano’ng meron sa gesture na iyon pero pinanood ko lang s’ya hanggang sa makuntento. Does my legs were really disturbing?

“William,”

Tinapos muna n’ya ang pagtakip sa mga hita ko bago nilingon si Kuya Oliver at ate Melody.

“I called my lawyer, magsasampa kami ng kaso sa lalaking pumasok dito.” An authoritative voice soming from Kuya Oliver.

“Thank you for saving my sister.”

Tumango lang s’ya kay ate at saka sinagot si Kuya Oliver. “Ako na ang nagsampa ng kaso. My lawyer came, he’s arranging everything for that. Don’t worry.”

Nagpaalam na ang ilang kapit-bahay namin at naiwan kaming lahat sa sala. Natahimik ako habang pinag-uusapan nila ang sinampang kaso sa lalaki. I wonder what will it costs them-him to fix that just for me. It’s like a battle of who has a better resourceful lawyers. Pero kitang-kita ko kng gaano ka-professional na nag-uusap ang dalawang lalaki. Si ate sumasagot din, ako lang talaga ng naiwang tahimik.

I volunteered to make them a juice, the couple says ‘thank you’ at me but William’s eyes remained at me. Tumayo ako at kumuha na lang sa kusina. Lagpas na ang tanghalian at may klase pa akong papasukan mamaya! s**t. I almost forgot about dahil sa nangyari. Naisip ko ang lumiban at i-text na lang classmate na hindi ako makakapasok. I knew, they’d understand.

Pagbalik sa sala ay naabutan ko ang salubong na kilay ni William.

“No way! I won’t let my girlfriend stay here even just for a night!” Sabay tingin sa akin. Nagsunuran na rin ng tingin sa akin sina Ate.

I hitched my breath. I kept on my feet and let my hands set their juices but a heat from their stares burn me like an open fire in the woods. The pound in my chest was different earlier.

“Girlfriend mo si Paula?” Mariing tanong ni Kuya Oliver.

Hinintay kong kumalampag na lang ang mga baso pero nanatili ang init sa mukha at leeg hanggang sa makabalik sa upuan ko--sa tabi pa ni William, na parang pinapatotoo ko ang naunang statement n’ya.

“She is. At hindi ako mapapakali kung dito pa s’ya matutulog mamaya. Maraming kaibigan ’yung nahuli ko kanina, he might have had called his men para balikan itong bahay nila, and I wouldn’t let anyone touch my girlfiriend. I can book her a room in Manila Palace for the mean time.” Determindong sabi ni William, nagulat ako sa huling sinabi n’ya.

“Hindi na kailangan ’yan, William. Nandito na naman sina Ate, may kasama na ako.” Tanggi ko rito. I still can believe it, he called me as his girlfriend!

“Nakausap ko ang may-ari ng tindahan malapit dito, sinabi n’yang narinig n’ya ang pagpalano sa’yo ng lalaking iyon at ilan pa para gawan ka ng masama. Tsinetyempuhan nilang wala rito ang ate mo at saka sila papasok. He’s been eyeing you for quite some time and made a plan for this. Hindi lang s’ya nag-iisa. Kaya hinding-hindi ako papayag na maiwan ka pa rito,” Nilingon n’ya si ate na ngayon at mataman na nakatingin sa kan’ya. “I know, I’m not in the right position to decide for her, but I’ve seen how dangerous that man was. There were easy access for them to get in here, I’m afraid they might get back at her with his friends around. I suggest, to get her a new place or I will deploy some security men until we might feel safe again to live in here.”

“I can do that for them, William.” Kuya Oliver equalled his determination.

“I know you do, Oliver. But I’d like to keep my girl safe.” Tinapatan iyon ni Wiliam.

Nagtigasan ng titig ang dalawa hanggang sa kami na lang ni ate ang nagkatinginan. Obviously, they can do everything and even equalled each other’s suggestions and power. Pero hindi maiwasang mauwi iyon sa patigasan at pataasan ng lakas ng determinsayon. Hindi man sinasabi ni Kuya Oliver, alam kong nangamba rin s’ya para sa seguridad ni Ate. I’m not the only woman living here. I even heard him asking his wife kung dati na iyong tumitingin sa amin, lalo na nu’ng hindi pa sila nagkakakilala.

Kami ni ate ang pumutol sa titigan ng dalawa at napagdesisyunan munang kumain. Hindi na ako nakapagluto kaya nagpa-deliver na lang kami. At habang kumakain ay nagkasundo kami na manunuluyan muna sa hotel ng mga Montejo ng lang araw. Minadali na rin ni Kuya Oliver ang pagtapos sa bahay na sinasabi n’ya, doon din ako tutuloy pansamantala. Saka na muna pag-uusapan ang tungkol sa bahay na maiiwan at kakausapin din daw nila si tatay tungkol doon.

Habang kumakain ako ay dumikit sa akin si William at malayang binulungan. Nakita ko ang paglingon sa amin nina Ate.

“You’re not it taking back, right?”

Kumunot ang noo ko. “About what?”

“You said yes, earlier.” Paalala n’ya.

Bumuntong hininga ako. Alam ko iyon pero parang hindi pa yata ngayon ang tamang oras para pag-usapan namin iyon. “Let’s not talk about it in here.” I look at my fork again.

He sighed and whispered. “Okay, some other time babe.”

Nag-init ang mukha ko sa huling sinabi. I can certainly felt it on my bared skin how electrified those word has attacked me in so many ways. A simple single word who can manipulate and burnt me in a swift seconds.

I can believe how he made me change in just a short period of time. Or baka lang dala ng nangyari sa akin at nagulo ang sistema ko, ang pag-iisip ko? It’s just a game changer.

Hindi na ako nakapasok nang hapong iyon. Tinext ko na lang ang classmate ko na iparating sa professor namin ang nangyari. Hindi na rin umuwi si William at matyagang naghintay sa pag-eempake namin ni Ate. Masyado pang fresh ang insidenteng iyon kaya hindi ako makaramdam ng lungkot sa pag-alis namin sa bahay. Sa tingin ko ay pag-uusapan na lang ulit kapag nasabi na namin kay Tatay ang nangyari.

Binuhat at sinakay ni Kuya Oliver ang dalawang maleta ni ate sa sasakyan n’ya, ate insisted to help pero pinagbawalan ito ng asawa kaya tahimik na humalukipkip na lang s’ya sa tabi at pinanood ang asawa.

Inaasahan kong isusunod n’ya ang akin--pero walang paalam na sinakay ni William ang mga gamit ko sa sasakyan n’ya. I left myself wordlessly, tinitigan ako ni ate, makahulugan at handang sagupain ako kung hindi lang may dalawang taong makakarinig sa amin.

Bumayahe kami, sa kay William na ako sumakay samantalang magkasama syempre ang bagong kasal. We travelled going to Manila Palace Hotel. It took almost two hours until we arrived at the luxurous hotel in the metro. I was speechless. A valet welcomed us and an attendant. Bumaba ako ng sasakyan at nagmasid na lang sa banayad at swabeng pag-utos ni William sa bumuhat ng mga gamit ko. Gano’n din kina ate pero nauna na silang pumasok sa loob.

A warmth hand snaked in my waist. I startled and look at him. Napalunok ako nang makita kung gaano kalapit kami sa isa’t-isa. I’ve been with boys before, pero hindi naman ganito ka-intimate. It took me a minute before I realized kung ano’ng panlaban sa akin ni William.

He just declared that I’m his girl.

It was an entertaining to think that he’s my boyfriend too. My first official boyfriend. I had fair of heartaches before. Ngayon, para akong binubuhat ng mga ulap sa kawalan ng masasabi. May boyfriend na ako. May boyfriend akong alam ni ate. May boyfriend akong ilang taon ang tanda sa akin, a business-tycoon, tall, dark, and has a brooding broad shoulder. His beautiful eyes defined the contour of his hard face. He’s kind of intimidating most especially when his angry, mad. But I first met him with a playful aura. Kung pagsasamahin ko ang mga assessment ko sa kan’ya, that would be a trouble.

He booked me a presidential suite. I gasped, bahagay pa akong dumikit sa kan’ya para-bulungan.

“Mahal ’yon! Sa ordinaryong kwarto na lang,” Ilang araw akong mag-i-stay dito, ayoko namang mag-iwan ng utang dito!

He licked his lower lip and look down at me. “Funny.” Sarcastic n’yang sagot sa akin.

Kumunot ang noo ko at hindi nakuha ang ibig n’yang sabihin. Nanginitian lang s’ya ng babaeng attendant at inabot ang isang card. Kinuha n’ya iyon at hinila na naman ako. This time, he’s holding my hand. A bellboy is carrying my baggage.

He took me in a golden elevator. Nakita ko kung gaano s’ya bumagay sa marangyang kulay na iyon. Hindi tulad nu’ng nasa bahay pa s’ya namin. The class, elegance fits on him like he’s born with a gold spoon in his tongue. He really fit in this world, unlike me..I’m wearing a faded skinny jeans, matched with a plain black blue corner t-shirt and a flat shoes. These are my favorite get up but today, I nearly felt how much outdated I’m in. It will never fit this outfit in a golden elevator. I felt like a chimney cleaner.

He gave something to the bellboy and closed the door. My head is spinning around as I was looking at my room--a presidential suite! Damn. Magkano kaya ang bayad dito? This is so freaking spacious. I saw the complimentary chocolates, deserts, flowers on the small table malapit sa malaking bintana.

“Sa’ng room nga pala sina ate?” I asked out of curiousity. I might be able to share this room to her--but I forgot that she’s already married.

Pumamulsa s’ya at pinagmasdan ako. “Penthouse, I guess.”

Kumunot ang noo ko. “Penthouse? Dito rin?” Idiot. Kasama ko nga silang dumating dito ’di ba?

He nodded. “This is Montejo’s hotel.” Sabay lingon sa paligid.

Pag-aari nila ito, how can I be so stupid! Sa harap pa n’ya.

“Magpahinga ka muna. Wala kang klase bukas ’di ba? I will call you.”

Napaawang ang labi ko. Inilang hakbang n’ya ako at hinapit sa baywang--siniil n’ya akong halik sa labi! Naramdaman ko nang pumasok ang ibabang labi n’ya sa nakabukas kong labi. My face flared when I felt for the first time how soft his lips are. Isang matunog na halik na halos higupin naman ako ng ilang segundo. Tinapos n’ya iyon at tiningnan ako.

“I’ll see you tomorrow, babe.” He whispered.

X