มัสยาไม่รู้ตัวเลยว่าเธอตอบสนองอะไรอารักษ์ไปบ้าง รู้แต่ว่าตลอดทั้งร่างกายนี้หมดเรี่ยวแรงจะต้านทานหรือหลีกหนี และหากไม่มีแผงอกกว้างให้เธอซุกซบ ไม่มีท่อนแขนแกร่งตวัดรัดรอบเอวของเธอเอาไว้ เธอก็คงจะทรุดลงไปกองอยู่แทบพื้นโดยเร็วแน่
“หึหึหึ... หรือว่าน้องปลาจะเปลี่ยนใจอยากให้อากินน้องปลาเป็นอาหารกลางวันดี”
ใบหน้าแดงระเรื่อและดวงตาหลับตาพริ้มเพราะอิ่มเอิบกับรสจูบสูบวิญญาณของเขาทำให้อารักษ์ต้องหัวเราะในลำคอเบาๆ จนเห็นมัสยาลืมตาขึ้นและพยายามที่จะยืนให้มั่นคงได้ด้วยตัวเอง อ้อมกอดจึงคลายออกให้หลวม
“อารักษ์อ่ะ บ้าจริง... น้องปลาไม่คุยด้วยแล้ว”
“หึหึหึ... งั้นช่วยอาเตรียมของนะครับ ไม่อย่างนั้นอาอาจจะเปลี่ยนใจ”
เขาเองก็ต้องฝืนทั้งกายทั้งใจให้เปลี่ยนเช่นกัน ทั้งที่มัสยาโอนอ่อนผ่อนตามให้เขาสร้างประสบการณ์ครั้งแรก แล้วลูกปลาฉลามสาวตัวนี้
