คุณอารสแซ่บ

          บ้านเดี่ยว 2 ชั้น บนเนื้อที่ 100 ตารางวา ที่มองเห็นอยู่ตรงหน้าทำให้คนที่ค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปอย่างช้าๆ ทำสีหน้าราวกับจะซาบซึ้งและคิดถึงสถานที่แห่งนี้เหลือเกิน คงจะเป็นเช่นนั้นสินะ ในเมื่อ 10 ปีที่ผ่านมานี้ นี่คือครั้งแรกที่ได้กลับมาเยือน           ช่วงขายาวเคลื่อนไปข้างหน้าบ่งบอกถึงความแข็งแกร่งในยามที่ฝ่าเท้าเหยียบย่างก้าวเข้าสู่สถานที่ ที่ครั้งหนึ่งเคยเต็มไปด้วยความสุขของเขาอย่างมั่นคง แม้ทุกสิ่งทุกอย่างจะเปลี่ยนไปแล้วแต่เขาก็อยากจะจดจำภาพแห่งความทรงจำนั้นไว้ ให้ประทับอยู่ในห้วงหัวใจไม่ลืม           เพื่อเป็นกำลังใจหากในวันหนึ่งเขาจะกลับไปท้อถอยเหมือนครั้งที่ผ่านมา เพราะนั่นคือช่วงเวลาที่พ่อพาเขากลับไปอเมริกาหลังจากแม่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตลง           ในวันนั้นเขาเป็นเพียงหนุ่มลูกครึ่ง ‘อเมริกัน - กาฬสินธุ์’ เพิ่งเรียนจบปริญญาตรีหมาดๆ ยังไม่ทันได้เริ่มงานในเมืองไทยเลยด้วยซ้ำ ต้องตามไปดูแลสภาพจิตใจของพ่อ ทั้งที่ตัวเขาเองก็ย่ำแย่ไม่แพ้กัน แต่วันนี้ถึงเวลาที่เขาได้กลับมาเยือนเมืองไทยสักที เพราะพ่อนั้นมีคนมารักษาหัวใจแล้ว และพ่อที่ครองตัวเป็นโสดมาได้ตั้งเกือบ 10 ปี มีเหตุผลอะไรล่ะที่เขาจะไปขัดขวางความสุขของท่าน สู้เขายินดีและขอกลับมาสานความฝันของแม่จะดีเสียกว่า หลังจากสานฝันให้พ่อเรียบร้อยแล้ว           ร้าน ‘แซ่บ อินดี้’ ร้านอาหารไทย-อีสาน ยอดฮิตของฟลอริดา คือหลักประกันว่าพ่อจะได้พบเจอกับแม่อยู่ทุกวัน เพราะเมื่อใดก็ตามที่พ่อมองอาหาร พ่อจะรู้ว่าแม่ไม่ได้จากไปไหน เพราะทุกสูตรที่คัดสรรมาเป็นเมนูประจำร้าน นั่นคือ ต้นตำรับของแม่ทั้งสิ้น           อาหารอีสานเลิศรสไม่ว่าจะเป็น ลาบ, ก้อย (ซอยถี่หรือห่าง), ส้มตำ, น้ำตก, ต้มแซ่บ, หรือแม้กระทั่งอาหารไทยสร้างชื่อเสียง เช่น ผัดไท, ต้มยำ, แกงเขียวหวาน เขาก็จะสร้างความฝันของแม่ให้เป็นจริงให้ได้ นั่นคือการเปิด ‘แซ่บ อินดี้’ สาขา 2 ที่เมืองไทย           ดวงตาคมเข้มสะท้อนลูกแก้วสีเขียวสดใสมองตรงฝ่าความสลัวเข้าไป ก่อนจะเดินลัดเลาะไปตามแนวสวนที่ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี แม้ว่าจะไม่มีเจ้าของบ้านอยู่อาศัยก็ตาม ร่างสูงใหญ่ตามสไตล์ชาติตะวันตกมาหยุดอยู่ที่หน้าประตู พลางย่อกายลงนั่ง มือควานไปใต้พรมในจุดที่ยืนอยู่เพื่อหาบางสิ่ง เพราะจะเข้าไปในบ้านได้ต้องอาศัยสิ่งนี้ ทว่า... ไม่มี!           ไม่มีกุญแจอยู่ใต้พื้นพรม ไม่รอช้าฝ่ามือแกร่งขยับไปคว้าเอาลูกบิดประตูในทันที และก็พบว่ามันถูกเปิดออกอย่างง่ายดาย หัวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันครุ่นคิด ลูกแก้วสีเขียวฉายแววกร้าวมองตรงเข้าไปในความสลัวจากไฟตามที่ถูกติดตั้งไว้ตามมุมบ้านด้านนอก ก่อนจะค่อยๆ วางเป้สะพายใบใหญ่ลงแล้วพาตัวเองเข้าไปหาจุดหมายในทันที           ห้องหับที่มีไม่มากด้านล่างถูกสำรวจอย่างเงียบเชียบแต่กลับไม่พบความผิดปกติใด คงมีแต่ด้านบนที่เขาต้องขึ้นไปหา หากเป็นไปตามข้อสันนิษฐานว่ามีหัวขโมยเข้ามาในบ้าน ไม่ใช่ว่าแม่บ้านอาจลืมล็อกประตูจริง เขาต้องได้เจอมันแน่ ทว่าเสียงก๊อกแก๊กที่ดังเบามาจากห้องครัวทำให้ฝ่าเท้าต้องชะงักอีกครั้ง           หัวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างไม่แน่ใจ หูเงี่ยฟังว่าเสียงที่ได้ยินนั้นเป็นการเคลื่อนไหวของคนกำลังหยิบจับสิ่งของไปมา ไม่ใช่ว่าเป็นหนูหรือแมวมาขโมยอาหาร และเขาก็แน่ใจว่าจังหวะหยิบจับสิ่งของนั้นเป็นคนแน่ ฝ่าเท้าค่อยๆ ยกออกจากขั้นบันไดโดยแผ่วเบาที่สุด พาร่างสูงใหญ่ค่อยๆ ย่องมาสู่แหล่งที่มาของเสียง           เงาตะคุ่มที่ก้มๆ เงยๆ อยู่หน้าตู้เย็น อันเป็นศูนย์รวมแสงสว่างแห่งเดียวภายในบ้านแห่งนี้ ทำให้เจ้าของบ้านต้องยิ้มเย็น ก่อนจะย่างสามขุมเข้าหาเพื่อล็อกตัวจากด้านหลัง           ‘ขโมยของในครัวน่ะเรอะ’ นั่นสิ น่างงไหมล่ะ ในเมื่อแค่ของตกแต่งบ้านเพียงชิ้นเดียวก็คงขายได้หลักหลายพันบาท แล้วทำไมเจ้าขโมยมักน้อยนี่อยากได้แค่ของกินหรือของใช้ในครัวล่ะ           ความคิดขัดแย้งกับสิ่งที่เห็น แต่เขาก็ต้องจัดการกับมัน แม้ว่าจะเป็นเพียงเด็กหรือคนตัวน้อยๆ ที่ต้องการเพียงขโมยอาหารไปกิน และเขาก็ไม่ขัดข้องที่จะแบ่งปัน แต่นั่นมันต้องได้รับการตักเตือนกันก่อน และถ้านี่ไม่ใช่ครั้งแรก เห็นทีว่าเขาต้องเปลี่ยนกุญแจบ้านยกชุด แต่ว่า... มันรู้ได้ยังไงว่าเขาซ่อนกุญแจไว้ตรงนั้น เพราะถ้ามันรู้ดีอย่างนี้ก็ต้องเป็นคนใน ใครล่ะ? แม่บ้าน คนสวน หรือใครที่เขาไม่คาดคิด           ก้าวพรวดเดียวก็คว้าร่างมันไว้ได้ ทว่าเสียงหวีดร้องเล็กๆ อย่างตกใจก็ทำให้เขาเลื่อนฝ่ามือที่ล็อกคอขึ้นมาทาบไว้บนริมฝีปาก ‘นางแมวสาว’ ในทันที นี่มันคือการต้อนรับกลับบ้านใช่ไหม ถึงได้มีเรื่องตื่นเต้นปนสยิวเกิดขึ้นกับเขา           ใครจะรู้ว่าแค่ย่างเท้าเข้าบ้านก็ต้องเจอกับขโมยซะแล้ว หนำซ้ำยังเป็นนางแมวเสียด้วย และนางแมวที่ดิ้นรนสู้สุดฤทธิ์ทำให้เขาต้องกระชากเธอให้หันมาเผชิญหน้า กดแผ่นหลังกับข้างฝาด้านข้างของห้องครัวเพื่อกักกั้นไม่ให้ร่างนี้หลุดหนีไปทางไหนได้           ทว่าดวงตาสุกสกาวราวกับดวงดาวบนฟ้าที่ตกมาอยู่ตรงหน้ากำลังตะลึงมองดูเขาไม่ต่างจากกัน ทำให้ฝ่ามือที่ปิดกั้นริมฝีปากต้องคลายออก เพราะแค่ดวงตาเขายังเห็นว่าสวยงามมากขนาดนั้นและหากเป็นทั้งใบหน้าเล่าจะงดงามได้เพียงไหน โดยเฉพาะริมฝีปากอวบอิ่มที่เผยอค้างน้อยๆ ราวกับตกใจที่เห็นใบหน้าของเขาเหมือนกัน ทำให้ความยับยั้งของเขาขาดผึงในทันที