สภาพใบหน้าสวยเริ่มแดงไปทั้งหน้าเพราะพยายามสะกดอาการเผ็ดของตัวเองทำให้อารักษ์ต้องบีบกำปั้นตัวเองนิ่ง นี่ก็อีกเรื่องที่เขาลืมเลือนไปได้อย่างไร แค่คิดก็คล้ายว่าความทรงจำต่างๆ เกี่ยวกับเด็กหญิงมัสยาในวัยเยาว์จะย้อนมาให้เขาจดจำ เด็กหญิงตัวอ้วนกลมนั้นไม่ดื่มนมวัว ไม่กินเผ็ด ไม่กินขม แต่เขาไม่คิดว่าจนโตเป็นสาวขนาดนี้มัสยาก็ยังคงความไม่ชอบดังเดิมไว้
“ถ้าไม่ดื่มนมแล้วทำยังไงคุณปลาจะหายเผ็ดล่ะคะ โธ่...”
อารักษ์มองมัสยาพร้อมคิดตามที่พนักงานบอก เขาควรจะทำอย่างไรดี
แกร๊ก...
เสียงประตูปิดลงทำให้มัสยาที่นอนฟุบอยู่บนโซฟารับแขกเพราะพยายามข่มจิตใจตัวเองให้นึกแต่เพียงว่า ‘ไม่เผ็ดๆ’ แหงนหน้าขึ้นมอง ก่อนจะเบือนหน้าหนีทั้งที่หยาดน้ำตายังคงไหลอาบแก้ม เพราะสิ่งที่เห็นนั้นคืออารักษ์ถือแก้วนมสดเข้ามา
เธออยากดื่มนมแก้วนั้นใจจะขาด อยากดื่มน้ำอะไรก็ได้ที่ทำให้ห
