A BASTARD IN LOVE

CHAPTER 22-YEARS LATER

*THIRD PERSON POV*

Years later when she left her country and moved to England to pursue her dreams of becoming an Architect.

Hindi naging madali para sa kanya na lisanin ang buhay na meron siya sa Pilipinas but she intended to do what her heart desires for the sake of her children's future.

Back then, when Riki appeared to their house in Zambales halos maghapon niyang pinag-isipan ang sinabi ni Riki. Nag pakilala ito na malapit na kaibigan ng mag-asawang Janessa at Quinn. Alam niyang mali at walang kasiguraduhan ang gagawin niya pero pinagtitibay siya ni Riki knowing na mismong si Janessa Salem ang nag utos kay Riki na puntahan siya kung saan man siya naro'n sa lugar ng Zambales para sabihin ang totoo.

Nagulantang man siya dahil ang akala niya siya at ang pamilya niya at ang malapit na kaibigan niya lang ang nakaka-alam tungkol sa kambal but she was surprised na alam pala ni Janessa ang totoo. At doon naki-usap sa kanya na kung pwedi tumutol siya sa kasal ni Ryuku at Gwen at sabihin ang totoo.

She does what Janessa favors to her.

Sumama siya kay Riki. Tumutol siya sa kasal but unfortunately nagalit ang tadhana. Tumutol ang panahon at binalewala ng pagkakataon ang lahat ng ginawa niya, though nasabi naman niya kay Ryuku ang totoo na may anak sila.

Pero, hindi siya sigurado kung narinig 'yon ni Ryuku because accident immediately appeared without informing something through feelings!

Basta ang palagi nalang nakikita ng kanyang ala-ala ay yoong mabilisang pagkahandusay ni Ryuku ng bigla nalang ito mabagsakan ng chandelier na nahulog mula sa ceiling ng lumang simbahan kung saan dapat manunumpa ang mga ito ni Gwen. And after the incidence wala na siyang balita sa pamilya ng Salem lalong-lalo na kay Ryuku.

And that was two years later from now.

Now, she is a successful Architect and still working in England to gain more experience before coming back to the Philippines. Her son and daughter are now elementary students at ilang araw nalang ay Seventh birthday na ng kanyang kambal!

“Architect!” Agarang napalingon siya ng marinig na para sa kanya ay siya yoong tinatawag at hindi nga siya nagkamali.

Kumaway siya kay Naomi na kanyang apprentice. Tumigil siya para hintayin itong tumatakbo papunta sa kanya. Natatawa pa siya dahil mahingal-hingal itong nagpahinga sa harapan niya bago magsalita.

“Bakit ba kasi may pagtakbo kapa. Ayan tuloy hingal na hingal ka.” natatawang paninermon niya kay Naomi na hanggang ngayon ay habol parin ang hininga.

“Eh kasi po Architech tumawag po kasi sa landline si Blue.” imporma nito sa kanya pero namahinga muna ulit bago ipinagpatuloy ang sasabihin.

“Nagwawala po kasi dahil gusto po kayong maka-usap. Kahit anong gawin kong pang-aalo sinu-supladuhan lang po ako.” tuluyang naisabi nito ang dapat sasabihin sa kanya kung kaya't napailing nalang siya.

“Ang batang 'yon talaga.” reklamo niya habang naiiling. Wala siyang nagawa kundi ang sumabay ulit kay Naomi pabalik sa opisina niya para kausapin ang panganay niyang Anak.

“Sorry po, Architect, ha. Naudlot tuloy ang pag punta niyo sa site.” tila may pagka-dismayadong hinging pasensya ni Naomi sa kanya but she smiled sweetly.

“Okay lang 'yon. Napagod ka nga eh kaya ako dapat ang humingi ng depensa.” malambing niyang tugon pero si Naomi tila mapupunggkal na ang ulo kaka-iling. Napapatawa nalang siya dahil sa tuwing makikita niya ang mga reaksyon ni Naomi nakikinita-kita niya ang sarili niya dito.

Nakadalawang ring palang sa kabilang linya at agad nang sumagot ang kung sino man sa kambal na naroroon. Lihim siyang napa-umis dahil kahit sino man sa dalawa ay tiyak may ibibilin na naman itong pasalubong.

“Ganda!” masiglang bulalas ni Blue ang narinig niya dahilan para mailayo niya ng bahagya ang telepono sa kanyang tenga. Napatingin din bigla si Naomi sa direksyon niya dahil kahit ilang dipa ang pagitan ng office table nila rinig na rinig din nito ang bulalas ng panganay niya.

“Bakit po?” tugon niya na may kasamang ngiti.

“Ganda...can I do a favor for you po?” she chuckled silently dahil kahit hindi niya man nakikita ang hitsura ni Blue naiimagine niya ang kyut nitong mukha kapag humihingi ng pabor sa kanya.

“Of course! Ano ba 'yon?” tanong niya. Ilang segundo na hindi nagsalita si Blue kung kaya't tumikhim siya.

“Ahm..can you bring home Naomi so that I can see her in person?” tila nakanguso nitong paki-usap sa kanya pero sa halip na sumagot napatigil muna siya sabay tingin sa direksyon ni Naomi.

Naomi is quite busy kaya hindi naman siguro narinig ang sinabi ng kanyang panganay.

At nagugulat nalang siya sa mga pinagsasabi ng anak niya.

“At bakit po? Do you like her?” pabulong niyang tanong sa huli niyang sabi. Blue chuckled but in a way of manly voice. Dahil do'n gets niya agad. Ang bata-bata pa nito pero kung magka-gusto kala mo totoong-totoo na!

“Hindi ako makakasigurado dahil she is busy. She is quite pursuing her goals katulad ni Ganda. Diba po? ” aniya sa malumanay na boses.

“Yeah.” Tila nawalan ng gana itong panganay niya na sumagot dahil sa sinabi niya.

Agad niya naring tinapos ang pag-uusap nila ni Blue dahil kailangan na niyang makapunta sa site para maabutan niya ang workers niya doon.

Naalala niya ulit ang pabor ng kanyang anak kaya napapailing nalang siya. Sinilip niya si Naomi at hindi naman niya maiitanggi na may kagandahang taglay din ang batang ito kaya siguro kahit sa videocall lang palagi nakikita ni Blue si Naomi eh naantig aagad ang batang puso niyon.

“Nao, alis na ako ha? Huwag mo na pala akong hintayin at umuwi kana rin maya-maya.” nakangiti niyang imporma kay Naomi na nahihiya pang tumango sa kanya habang tumatayo para ihatid siya sa pintuan.

Malapit lang naman ang site na pinuntahan niya kung kaya't mabilis din siyang nakarating. Besides parang kanya ang daan para masolo niya ang highway unlike kapag nasa Pinas kailangan pa talaga agahan ang pag-alis para lamang hindi makipagsiksikan sa napakahabang traffic.

Suot ang kanyang puting helmet at safety vest habang iniikot ang buong building kung saan malapit ng matapos ang gawain. Sa katunayan ang due date ng kontrata ay isang araw bago ang pag-uwi niya sa Pilipinas. Parang itinadhana lang dahil kauna-unahang project niya ito na masasabi niyang successful project for being a first timer Architect. It is also a big project dahil bigating kilalang tao ang may ari ng building kaya sandamakmak na paghihirap ang ibinuwis niya para lamang matapos ng walang reklamo at aberya itong patapos na building.