FIRE SPEED ไฟเร่งรัก

เร่งรัก : EP5

“ติม…” เสียงแผ่วเบาหลุดออกจากปากของผม คราวนี้แหละที่เรียกว่าเกือบหยุดหายใจของจริง

“กูว่าไฟมันบ้าไปละ” เสียงใสของฟอง เพื่อนผู้หญิงที่สนิทกับพวกผมดังขึ้นมา ฟองนี่แหละครับที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม และคือคนที่ทุกคนตั้งใจจะหลอกผมว่าคือไอติม

“อีนี่มันชื่อฟอง ไม่ใช่ไอติมของมึง” กลอยตบแก้มผมเบา ๆ คล้ายจะเรียกสติ

“รู้” ผมตอบสั้น ๆ และดันตัวฟองออก ขวางเกะกะบดบังคนที่ผมกำลังมองอยู่

เมื่อฟองหลบให้พ้นทางผมก็มองผู้หญิงที่อยู่ในชุดเดรสสีดำตัวสั้น ผมของเธอปล่อยยาวสลวยซึ่งกำลังพลิ้วไหวไปตามจังหวะที่เธอกำลังขยับตัวโยกเบา ๆ ไปตามเสียงดนตรี

“ไอติมจริง ๆ นี่หว่า” ปลาเอ่ยขึ้นมา

“สายตามึงดีเหลือเกินนะไฟ” ตามด้วยนุ่น

ส่วนมีนยืนมองเฉย ๆ ไม่ได้พูดอะไร ทั้ง 5 สาว เดินไปนั่งที่อีกฝั่งของโซฟาแล้วผมก็ยังคงมองไอติมอยู่ ผมมองอยู่นานจนมีอะไรบางอย่างมากระทบกับศีรษะ ผมถึงได้เลิกมองแล้วหันมามองขวดพลาสติกที่อยู่ในมือไอ้ปืน มันเอามาฟาดหัวผมเพื่อเรียกความสนใจ

ไอ้เวร!

สาว ๆ ทั้ง 5 คน คือ ฟอง กลอย นุ่น ปลา และมีน คือเพื่อนผู้หญิงที่สนิทกันตั้งแต่เด็กแล้ว เพียงแต่เวลาเรียนแยกไปเรียนตามคณะของตัวเอง สาว ๆ เขาก็เรียนด้วยกัน หนุ่ม ๆ ก็เรียนด้วยกัน แต่มีนน่ะพ่วงตำแหน่งน้องสาวฝาแฝดของไอ้มาร์ช หน้าตาดีทั้งคู่เลยจริง ๆ ถ้าจะพูดให้ถูกคือพวกเราหน้าตาดีทุกคน

พวกสาว ๆ นี่จะมารวมตัวด้วยหลัก ๆ เลยคือเวลาเมา พวกนี้เมาทีลำบากฉิบหาย พวกผมต้องคอยแบกไปนอน แต่ส่วนมากถ้ามาเมาที่ผับ สาว ๆ จะพยายามประคองสติของตัวเองไว้ได้ แต่ถ้าเมาที่บ้านผมนี่คือเละ เละเชี่ย ๆ

ผมตวัดสายตาดุใส่ไอ้ปืนที่มันฟาดหัวผมก่อนจะยกแก้วเครื่องดื่มที่สาวสวยเพิ่งชงให้เพิ่ม กระดกรวดเดียวจนหมดแก้ว แล้วหันไปหาไอติม ซึ่งก็ไม่น่าหันไปเลยจริง ๆ ถ้าไม่หันไปคงไม่ต้องเห็นภาพบาดตาบาดใจว่ากำลังมีผู้ชายมาขอไลน์หรือขอเบอร์ ขออะไรสักอย่างที่ผมก็ไม่แน่ใจ ผมเห็นแค่ไอติมรับโทรศัพท์เขามาแล้วกดอะไรบางอย่างลงไปก่อนจะส่งคืน

“ไอติมอาจจะซื้อหวย มึงอย่าคิดมากเลยไอ้ไฟ” เสียงของไอ้กราฟดังขึ้นมา ผมเลยหันไปมองหน้ามันแล้วกลอกตาไปมาอย่างเอือมระอา

ไอติมอะนะซื้อหวย และถ้าซื้อหวยจริงใครมันจะมาซื้อในผับวะ

“พูดเชี่ยไรของมึงวะกราฟ” นุ่นถลึงตาใส่ไอ้กราฟ ดีมากเลยนุ่นดุมันแทนที ปวดกบาลกับมัน

“ไอติมอาจจะชวนเขาเล่นบาคาร่าไรงี้ คิก ๆ” นุ่นพูดต่อ

ผมเบะปากแล้วก้มหน้าลงเล็กน้อยเกาท้ายทอยของตัวเองแรง ๆ ท่ามกลางเสียงหัวเราะคิกคักของเพื่อน ๆ เห็นเพื่อนหัวเราะได้ผมก็มีความสุข… เหรอวะ?

ผมหันกลับไปหาไอติมอีกครั้ง คราวนี้เธอหายไปแล้วแต่เพื่อนสนิทของเธอทั้ง 2 คนยังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะ ผมหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วขโมยหมวกออกจากหัวของปลา แม้สีมันจะหวานแหววไปสักหน่อยแต่ก็พอสวมได้อยู่แหละ

“ไอ้ไฟมึงจะเอาหมวกกูไปไหนเนี่ย”

เสียงของปลาดังตามหลังมา หวงห่าไรนักหนากะหมวกใบเดียว และอีกย่างคือ… มาผับแล้วใส่หมวก ใส่ทำไม? แฟชั่นอะไรของพวกมันผมนี่ไม่เคยเข้าถึงอะ

ผมเดินมาตามช่องทางที่เงียบหน่อย แสงไฟก็สลัว ๆ แทบจะมืดไปเลย บางครั้งก็อยากถามพี่เอ็กซ์ว่าประหยัดค่าไฟหรืออย่างไร เปิดแค่นี้ก็ปิดไปเหอะ

ผมหย่อนสะโพกนั่งลงที่ม้านั่งตัวหนึ่งใกล้ ๆ ห้องน้ำหญิง คอยเหลือบตามองไปทางประตูทางเข้าห้องน้ำ ผมเดาว่าไอติมน่าจะมาเข้าห้องน้ำนั่นแหละ แต่ผมห่วงความปลอดภัยเลยมานั่งรอ กลัวไอติมจะโดนลวนลามหรือถูกดึงออกข้างนอก เพราะทางนี้เดินไปอีกฝั่งก็จะเป็นลานจอดรถด้านหลังผับ

สักครู่หนึ่งก็รู้สึกว่ามีคนมานั่งด้วย ผมหันไปมองแวบหนึ่งเห็นเรียวขาขาว ๆ ที่มีชายกระโปรงสีดำปิดอยู่ที่ช่วงต้นขา หัวคิ้วของผมย่นเข้าหากัน

‘ไม่ใช่ไอติมหรอกน่า คนใส่สีดำเยอะแยะ’ ผมพยายามข่มความตื่นเต้นของตัวเองด้วยการคิดแค่ว่าคนใส่สีดำเยอะแยะ

“พ่อ… พ่อโอนให้ติมหน่อยสิคะ เดือนนี้พ่อยังไม่ได้ให้เงินติมเลยนะ” ทั้งเสียงทั้งชื่อนี่ใช่เลย ไอติมจริง ๆ ด้วย

“ติมไม่มีงานมาเกือบเดือนแล้วค่ะพ่อ”

ผมนั่งเงียบ ๆ ฟังที่ไอติมคุยโทรศัพท์ ไอติมเพิ่งเริ่มรับงานพริตตี้ได้ไม่นาน ตอนที่รู้ว่าเป็นพริตตี้ก็ยังแปลกใจว่าทำไมถึงออกมาทำงาน ตอนนั้นที่คุย ๆ กับไอติม เธอก็มีฐานะอยู่นะ และไอติมก็ดูไม่ได้สนใจที่จะทำงานอะไร อีกอย่างคือตั้งแต่วันนั้นที่เห็นรูปไอติมทำงานก็ไม่ได้เห็นอีกนานเลย ก็คงอย่างที่ไอติมบอกว่าไม่ได้มีงานมาเกือบเดือนแล้ว

“ทำไมต้องรอพี่เอ็มคะ เดี๋ยวนี้พ่อแปลกไปนะคะค่าขนมที่พ่อเคยให้พ่อก็ลดของติมลงจนติมจะไม่พอใช้ ทีกับพี่เอ็มพ่อเปย์ไม่อั้น นี่พ่อไม่รักติมแล้วใช่ไหมคะ”

เหมือนไอติมรู้ว่าผมสงสัยเธอถึงได้พูดแบบนั้น แต่ผมก็ยังคงสงสัยต่อว่ามีเหตุผลอะไรทำไมพ่อถึงไม่เปย์ไอติม

“พ่ออย่าโกหกติมเลยค่ะ ติมไม่เชื่อหรอกว่าพ่อไม่ได้ให้เงินพี่เอ็ม”

ผมหันไปช้า ๆ มองหน้าคนข้าง ๆ ที่ตอนนี้ไม่ได้สนใจอะไรใคร เอาแต่ทำหน้างอคุยโทรศัพท์

“คนอย่างพี่เอ็มน่ะเหรอคะที่เป็นฝ่ายหาเลี้ยงครอบครัว เหอะ แค่นี้นะคะ สวัสดีค่ะ” ไอติมลดโทรศัพท์ออกจากใบหู และกดตัดสายไป

เธอนั่งอยู่เงียบ ๆ ไม่ได้ต่อสายไปไหน และไม่ลุกดินออกไป ผมก็นั่งเงียบ ๆ อยู่แบบนั้น คอยอยู่ข้าง ๆ จนมีผู้ชายมายืนตรงหน้าไอติม ผมเห็นแค่เท้าของเขาน่ะครับ

“โทรไปขอเงินพ่อมาเหรอ” เสียงทุ้มดังขึ้นมาซึ่งฟังดูก็รู้ว่านั่นคือเสียงของไอ้เอ็ม

“อืม”

“ไม่กลับบ้านละมาโผล่ที่นี่ แถมยังโทรขอเงินพ่ออีก ดีนะที่พี่ก็อยู่ที่นี่ด้วยและเห็นตั้งแต่ติมเดินเข้ามา”

“ก็ไปนอนเล่นห้องทรายอะคืนนี้ก็ออกมาเที่ยวกันตามประสา พี่จะมาบ่นติมทำไมเนี่ยพี่เอ็ม”

“เออไม่บ่นละ รำคาญเหมือนกันที่ต้องมาคอยพูด อะ… เอาเงินไปใช้”

ผมหันไปแวบหนึ่งก็เห็นว่าไอ้เอ็มส่งแบงก์สีเทาให้ไอติม น่าจะประมาณ 3-4 ใบ

“ขอบคุณ”

“เออ แล้วคืนด้วย”

“ฮะ!” ไอติมเอ่ยออกมาเสียงหลง แต่ไอ้เอ็มก็ไม่ได้สนใจ มันเดินออกไปเลย

“จะเป็นพี่ชายที่รักน้องสาวต่างแม่ไม่ได้เลยหรือไง” เสียงไอติม บ่นพึมพำ

สักครู่เธอก็ลุกขึ้นยืนและกำลังจะเดินผ่านหน้าผมไป แต่ดันมีผู้ชายคนหนึ่งซึ่งไม่รู้ว่าเมาจริงหรือแกล้งเมา ถึงได้ถลาเข้าหาไอติม แต่คนสวยของผมก็ทำดีมาก ๆ เธอรีบเอี้ยวตัวหลบจนเธอเซล้มลงมานั่งบนตักของผมอย่างไม่ตั้งใจ

ก้อนเนื้อในอกด้านซ้ายเต้นตุบ ๆ มันทั้งตื่นเต้น ทั้งตกใจ และดีใจที่ไอติมมาอยู่บนตักของผมแบบนี้ ในใจอยากกอดรัดเอวไอติมไว้แต่ก็นะ… มันทำไม่ได้

“มันเดินยังไงของมันวะ” ไอติมมองตามหลังผู้ชายคนนั้นแล้วบ่นออกมา

“ขอโทษนะคะ” ไอติมหันหน้ามาหาผม ผมก็รีบหันหนีทันทีแล้วพยักหน้าเล็กน้อยให้เป็นคำตอบ