BEGÜM’DEN…
Yüzümde hissettiğim tüy gibi dokunuşlar ile rahatsız uykumdan uyandım. Parmak uçları ile yüzümün bütün ayrıntılarını ezberlemek ister gibi dokunuyordu kocam. Gece de zaman zaman uyandığımda iki eli ile sağ elimi tutmuş sanki kaçıp gitmemden korkarmış gibi sarılı bir halde uyuyakalmış bir halde bulmuştum. Gözlerinin altında mor halkalar dikkatimi çekiyordu.
Yüzünde birkaç günlük olduğu belli olan sakalları ve gözlerindeki o endişe. Ne kadar korkuttuysam sanki bırakıp gidecekmişim gibi baş ucumdan bir saniye bile ayrılmamıştı. Ne ilaçlarımı alırken ne serumum değişirken ne de pansuman sırasında. Uyandığımdan beri alındığım odadaki koltukla benimle birlikteydi. Sanki hemşireler eksik bir şey yapacaklarmış gibi bir de kendi kontrol ediyordu. Durup durup yüzümü nemli bezle siliyor
