BEGÜM’DEN…
Bugün kalbimden vurulmamım üzerinden 10 gün geçmişti. Bu süre içinde hastane odam neredeyse görülmedik bir ziyaretçi akınına uğramış gelenim gidenim eksik olmamıştı. En sonunda insanlar normal hayatlarına dönmüşler Muş’ta sadece annem ve babaannem kalmıştı. Kocam hastane odamızdan ayrılmadan baş ucumda bekliyordu.
Yaram enfeksiyon kapmasın diye Suat duş almama izin vermediği için artık koktuğumu düşünmeye başlamıştım. Tan sabah akşam ıslak mendiller ile bedenimi siliyordu. Kokuyorum şeklindeki serzenişlerimin tersini ispatlamak ister gibi koklaya koklaya öpüyor her seferinde de “ohhhhh” diye iç çekiyordu.
“Adamda vurulmamız nasıl travma yaptıysa götümüzden ayrılmadı” dedi Sultan.
“Yalnız vurulmamız demezsek vurulan bendim it oğlu itin kurşunu deldi geçti götümü” dedi Gülten.
