KÖROĞLU'NDAN...
Yol ortasında yürürken 3-4 yaşlarında bir erkek çocuğunun tekir bir kedi ile olan sohbeti çekti dikkatimi.
“Bize gelersen annem sana mama verer.”
Çocuk kediye yanaşmaya çalıştıkça hayvan kaçmıyordu ancak izinde vermiyordu. Dizlerini hafifçe kırıp ona bir şeyler anlatması o kadar izlenesi bir manzara sunuyordu ki adımladım yavaşladı.
“Ben sana odamda yey vererim. Abinde oluyum”.
Kedi miyavlayınca hoşuna gitti. Gülmeye başladı. Birine benzetiyordum Simsiyah saçlar siyah gözler.
“Merhaba Ateş parçası adın ne senin?”
Bakışlarını bana kaldırdı. İçimde bir şey aktı ılık ılık.
“Ammet Ayp”
“Ne güzel ismin var. Ne yapıyorsun?”
“Kediyle konuşulorum.”
“Bize geler misin diye soldum.”
“Gelir miymiş?”
“Hı hı gelermiş. Annem bakar ki ona.”
“Nerde annen?
“Bak oraya”
Minicik
