GABRIEL
“YOU must be kidding, ‘Lo…” Tatawa-tawa na umiling ako matapos kong marinig ang sinabi ni Lolo Emman. Alam ko na hindi siya seryoso kasi alam naman niya ang tipo ko.
“I’m serious, Gabriel,” walang kangiti-ngiti na sabi niya uli habang nakaupo sa office chair niya. Ipinatawag niya ako dahil may sasabihin siyang importante. “Ramdam ko na hindi na ako tatagal sa mundong ito. Kaya gusto kong makitang maayos ang buhay mo bago ako umalis.”
“Lo… Huwag naman po kayong magsalita nang ganiyan.” Napuno ng protesta ang mukha ko, sabay ng kabang bumalot sa dibdib ko. “You’re strong and healthy. Magsasama pa tayo nang matagal. And besides, maayos naman ho ang buhay ko. Kita n’yo naman. Parehong successful ang political at sports career ko,” pagmamalaki ko pa kay Lolo. Though, alam ko naman t
