รีดทรัพย์
374 Words
ตอนที่ 7
“เป็นไงบ้างพราวรุ้ง เรียบร้อยมั้ย” เสียงพลอยดาวเอ่ยถาม
“เขาหลับไปแล้ว ต้องรอฟื้นก่อนหรือปลุกเขาตอนนี้เลย”
“ยังไม่ต้องปลุก ให้ฉันไปถึงก่อน ตื่นมาตอนนี้โวยวายปล้ำแกขึ้นมาจะทำยังไง”
กว่าพลอยดาวจะมาถึงได้ก็เล่นเอาเกือบรุ่งเช้า พอพลอยดาวมาถึงที่คอนโดและหล่อนก็ต้องเล่นละครเป็นพี่สาวของพราวรุ้ง
“คุณบุรินทร์ คุณบุรินทร์คะ” หญิงสาวซบอกแกร่ง เขย่าตัวปลุกให้เจ้าของร่างหนารีบตื่น
“เช้าแล้วเหรอครับ” บุรินทร์มึน ๆ และพยายามสังเกตร่างกายที่เหลือเพียงกางเกงขาสั้นที่สวมใส่เพียงตัวเดียว
“ค่ะ” หญิงสาวตอบด้วยเสียงสะอื้น
“คุณพราวรุ้ง คุณร้องไห้ทำไมครับ” บุรินทร์ถามขึ้นด้วยความตกใจ เป็นไปไม่ได้หรอก หรือว่า...
“เมื่อคืนคุณบุรินทร์เมาหนักมาก แล้วคุณก็ข่มขืนหนูค่ะ” หล่อนเปลี่ยนสรรพนามแทนตัวเองทันที จนบุรินทร์งงเป็นไก่ตาแตก เขาเริ่มทบทวนเหตุการณ์ และเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะล่วงเกินหล่อน
“อืม!..จริงเหรอครับ" เขาถามออกไป แต่พราวรุ้งก็เอาแต่ร้องไห้
“ก็ใช่นะสิคะ คุณพูดแบบนี้หมายความว่าคุณจะไม่รับผิดชอบเหรอคะ” พราวรุ้งสะอื้นตอบและพลางเช็ดน้ำตาออกจากแก้มเนียน
“ก็เราแค่สนุกกัน หรือคุณต้องการเงินเหรอครับ เท่าไหร่ครับผมยินดีจ่าย” บุรินทร์รีบบอกทันที
“คุณต้องการเท่าไหร่ครับ” บุรินทร์ถามขึ้นอีกครั้ง พราวรุ้งร้องไห้ไม่ยอมตอบ ระหว่างกำลังคิดอยู่ว่าหล่อนต้องใช้เงินทั้งหมดเท่าไหร่
“ห้าล้านค่ะ” แล้วหล่อนก็ตัดสินใจพูดออกมา
“อะไรนะ ห้าล้าน จะบ้าเหรอคุณ ห้าล้าน ผมนอนกับผู้หญิงทั้งเดือนยังไม่ถึงล้านละนะ” บุรินทร์ตกใจทันที ไม่ใช่ว่าเขาไม่มีเงิน แต่เหมือนเธอตั้งใจจะรีดทรัพย์เขามากกว่า
“งั้นก็แล้วแต่คุณนะคะ พี่สาวฉันกำลังมาที่นี่ ถ้าคุณอยากไปนอนในคุกแล้วแต่คุณนะคะ”
“อะไรกันคุณ เราต่างฝ่ายก็เต็มใจ ผมไม่ได้ข่มขืนคุณสักหน่อย” บุรินทร์รีบบอก
- Writer
