อีกสามเดือนเท่านั้น

316 Words
ตอนที่ 3 “หยุดๆ หยุดเดี๋ยวนี้” เสียงตะโกนตามหลังเด็กสาวไปติดๆ และไม่มีทีท่าว่าเธอจะหยุดเดินตามเสียงเรียกของเขา ก่อนที่เด็กสาวจะรีบเข้าห้องนอนและปิดประตูอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่ทันข้อมือหนาของบุรินทร์ที่รั้งประตูเอาไว้ได้เสียก่อน ใบหน้าที่หันมามองอย่างท้าทายและไม่เกรงกลัวเขา บุรินทร์มองเห็นริมฝีปากที่กำลังสั่นระริกเหมือนจะสะกดกลั้นอารมณ์ เขารั้งร่างบางเข้ามาแนบอกมากขึ้นก่อนจะใช้มือหนาจับศีรษะของหญิงสาวไว้อย่างมั่นคงและกดริมฝีปากหนาลงไปอย่างรวดเร็วไม่ทันให้เธอได้ตั้งตัว “อื้อ อื้มมมม!” เด็กสาวสะบัดหน้าอย่างแรง ก่อนที่ลิ้นสากจะแทรกเข้ามา “ออกไปได้แล้ว นี่มันห้องนอนฉัน” พราวรุ้งรีบตะโกนดังลั่นอีกครั้งด้วยความโมโห ทำให้บุรินทร์ต้องเดินมาใช้มือปิดปากเธอ “เงียบเดี๋ยวนี้!!.. ถ้าไม่อยากโดนข่มขืนในห้องนอนตัวเอง” พราวรุ้งเงียบลงทันที หล่อนมองดูเขาด้วยความชิงชังและหวาดหวั่น เขากล้ามากที่มาจู่โจมเธออย่างนี้ “ฉันแค่มีเรื่องจะมาบอกเธอเฉย ๆ ” หญิงสาวพยักหน้าหงึกๆ แล้วบุรินทร์ก็ค่อยๆ ปล่อยมือออกจากปากเธอ กระดุมชุดนักศึกษารัดอกแน่นปริจนเห็นขอบเสื้อใน เขามองเธอด้วยสายตากระหายทำให้พราวรุ้งต้องยกมือขึ้นมาปิดเอาไว้ “มองอะไร!” พราวรุ้งถามด้วยเสียงสั่น เมื่อเห็นสายตานั้น “ตั้งใจใส่ให้หนุ่ม ๆ มองอยู่แล้วจะอายอะไร” บุรินทร์เดินเข้าไปหาทำให้พราวรุ้งต้องเดินถอยหลังหนีจนหลังติดผนังห้อง “คุณจะทำอะไร?” “ยังไม่ใช่ตอนนี้ แต่ฉันจะบอกว่าเธอมีเวลาอีกแค่สามเดือนเท่านั้น?” พูดจบบุรินท์ก็เปิดห้องเดินออกไป
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD