แค้นรักเมียบำเรอ

ช่างมีน้ำใจเหลือเกิน

ตอนที่ 2

“ก่อนหน้านี้ทนายของผมคงชี้แจงรายละเอียดกับคุณหญิงไปบ้างแล้วนะครับ....” ชายหนุ่มกล่าวจบก็รีบเข้าประเด็นทันที

“ใช่.......แต่ คุณน่าจะเห็นใจอิฉันบ้างนะคะ....” หญิงชรากล่าว

“ในสัญญาขายฝาก มันเกินเวลามาแล้วตั้งครึ่งปี ดังนั้นตามกฎหมาย บ้านและที่ดิน มันต้องตกเป็นของผมแล้ว..ไม่ทราบคุณหญิงจะต่อรองอะไรกับผมอีก” บุรินทร์กล่าว

“อย่างที่คุณพูดมามันก็ไม่ผิดหรอกค๊า แต่คุณก็ควรเห็นใจอิฉันบ้าง อีฉันขายฝากในราคาสิบห้าล้าน ความจริงราคาบ้านของอีฉันมันควรจะมีมูลค่ามากกว่านี้” หญิงชรากล่าว

“ความจริง.... ผมตั้งใจจะให้คุณหญิง ขนข้าวของออกไปจากบ้านเสียตั้งแต่วันนี้เลย แต่ผมก็ห่วงหน้าทางสังคมของคุณหญิง และกลัวว่าคนอื่นจะเอาไปนินทาได้ เอาเป็นว่าผมจะอนุญาตให้คุณหญิงกับหลานสาวพักอยู่บ้านหลังนี้ไปก่อนจนกว่าคุณหญิงจะกล่อมให้หลานสาวยอมเป็น เมีย ผม” บุรินทร์กล่าว และหยุดเว้นระยะ

“ผมจะให้เวลาคุณหญิงอีกสามเดือน ในระหว่างนี้ถ้าหลานสาวคุณหญิงสามารถ หาเงินจำนวนสามสิบล้านมาซื้อบ้านหลังนี้คืนได้เธอก็ไม่ต้องไปเป็นเมียผม.....” ชายหนุ่มกล่าว

“ช่างมีน้ำใจเหลือเกิ้น .....” หญิงชรา กล่าวประชด

“ครับ......ผมจะมีน้ำใจมากกว่านี้ ถ้าหลานสาวคุณหญิงไม่ทำผมเอาไว้แสบ....ขอให้คุณหญิงเข้าใจนะครับว่า ตอนนี้บ้านหลังนี้ มันเป็นกรรมสิทธิ์ของผมแล้ว เพราะฉะนั้นผมสามารถเข้าออกบ้านหลังนี้ได้ตลอดเวลา” ชายหนุ่มกล่าวและพลางยกมือไหว้ ก่อนจะเดินออกไปโดยพยายามมองหาเด็กตัวแสบคนนั้น จะว่าไม่สนใจก็ไม่เชิง หางตาของชายหนุ่มกวาดไปทั่วบ้านอีกครั้ง และก่อนจะเดินออกจากรั้วบ้านตาคมก็แวปไปเห็นคนที่เขาต้องการเจออยู่พอดี หล่อนรีบเดินอย่างเร็ว