Ocean's Solitude

Kabanata 10

Napahawak si Ocean sa puso nang makapasok sa penthouse. Ano bang nangyari at biglaan nagkagano’n ang naramdaman niya? Kulang ba siya sa tulog? Huminga siya ng malalim bago ini-scan ang loob ng room. It’s been six months since the last day she visited here. Ibang-iba talaga doon sa isla. Even with the luxury things that are shown here mas prefer niya pa din ang kapayapaan.

Binuksan niya ang pinto ng kwarto at inilagay doon ang bag. Simple lang ang kwarto niya kulay puti at krema na may mga native na products as interior design.

Umupo siya doon at hinaplos ang bedsheet. She needs to get ready. Mamaya niya bibisitahin ang business properties niya dito sa syudad para makabalik na agad siya sa isla Vienna.

-----

Samantala, magkasama sa iisang kwarto sina Glenn at Leonardo habang sa isang room naman ay sinan Kyro at Brandon but of course they have separate sleeping room. Jeffrey on the other hand is not staying in this building since may sarili itong bahay.

“Siya nga pala, pansin ko na parang hindi ito ang unang beses na nakapunta ka sa Maynila. Nakarating ka na ba rito? You are even familiar with the things inside,” takang sambit ni Glenn pagkatapos hubarin ang damit at humiga sa sala.

‘Sh*t!’ Leonardo cursed inside. Oo nga pala akala nila ay taga isla Vienna din siya.

“Ah, nakikita ko kasi sa telebisyon kaya hindi na ako nagulat,” he lied and went to his room.

Sinundan lang ito ng tingin ni Glenn. He smirked. Kung ano man ang sekreto nito siguradong malalaman niya rin iyon.

Don’t mistake Glenn for having a jolly personality. He’s dangerous too. Hindi siya naging miyembro ng guards ng Vasquez para lang sa wala. Hindi sila nag-train para lang mawalan ng silbi ang pinag-aralan nila. He can feel too, if a person is a friend or a foe.

Sa loob ng kwarto, may sariling telepono sa loob ng room ni Leonardo. Li-nock niya muna ang pinto bago nag-type ng numero.

Sa unang ring palang ay nasagot na ito.

[Hello?]

“Dave, it’s me.” Leonardo heard the other line gasp.

[C-captain?! Buhay ka?!]

Leonardo creased his brow in confusion. Hindi ba sinabi ni Major General ang tungkol sa kanya? Baka nga hindi para na din sa kaligtasan niya since he’s doing a secret mission. And they are not sure if there’s a rat inside the organization.

“Yeah.”

[Nasaan ka? Para masundo ka namin.] Ramdam ng binata ang galak sa boses ng teammate niya. Napangiti tuloy siya. Parang kapatid na kasi ang turingan nila sa kampo.

“No. I just called you to know that I’m alive and will not be back for a mean time. May ginagawa akong mission,” paliwanag niya sa kabilang linya.

[Mission? Bakit hindi mo kami sinama, Captain. Eh, nasaan ka ba ngayon?] usisa n Dave.

“Remember the night we encounter the Mutawi group? Sa tingin ko alam ko na kung saan sila nagtatago and I need to confirm it kaya hindi ako makakabalik. As of now, narito ako sa Maynila.”

[Wow, Captain! Narito din kami. Let’s meet! Siguradong matutuwa ang iba nating brothers.]

Napaisip si Leonardo. Pwede naman. Pwede n’yang kausapin ai Ocean dahil ito lang ang nakakaalam kung sino siya.

“I’ll try. Sige na.” He cuts the call and went to shower. Ngayon lalabas si Ocean at kasama sila.

-----

Dalawang kotse ang dala ni Ocean the first car was occupied by Brandon and Kyro while the second car was occupied by Glenn and Leonardo. Ocean was seated on the first car.

Tumigil muna sila sa isang mall kung saan ito ay isa sa mga pagmamay-ari ng dalaga. They park underground.

Kyro opened the door for Ocean and the woman stepped outside. She was wearing a cream trench coat, a white t-shirt inside and cream high waist wide pants paired with four inch white high heels. Suot din niya ang isang gold necklace that her grandpa gifted to her.

Naunang pumasok sina Brandon at Kyro sa elevator at pumagitna sa kanila si Ocean ngunit hindi sa tabi nila, a distance in front. Sa unahan naman pumwesto sina Glenn at Leonardo.

The elevator dings and they stepped out. May mga tao na nag-aabang doon, mga taong namamasyal at nagsha-shopping. They looked at them with curiosity and awe. VIP na VIP kasi ang dating at parang anak ng presidente dahil sa bantay nito. What’s more the lady that hey guarding was so gorgeous. She looks like a flower that is always fresh and bloom.

“Sino kaya iyon?”

“Bigatin? Baka anak ng isang presidente?”

“Pa-importante naman.”

“Nagdala pa talaga ng guards. Papansin naman masyado.”

Glenn raised his left brow and looked at the woman who commented disdainful from head to toe. The woman shrunk back.

“‘Di mo na need ng guards, mukha mo palang aatrasan ka na.”

“Savage, dude!” Nag-apir sina Kyro at Glenn. Leonardo smirked and Brandons stayed calm. Childish!

“Dapat lang. Hindi siya kasing importante ng Young Miss natin.”

Hindi iyon pinansin ng dalaga at tumuloy sa isang jewelry shop. Nagpaiwan sa entrance ang tatlong guards at si Brandon ang sumama sa dalaga sa loob.

A saleslady greeted her and she nodded.

“Where’s your manager?”

Nabigla naman ang sales lady sa tanong ng dalaga. Manager kasi ang hinahanap nito.

“I will call him right away, Ma’am,” the sales lady respectfully said before going to the back door of the shop. Ilang sandali lang au lumabas ito kasabay ng manager.

Lumaki ang mata ng manager nang makita si Ocean. Narito ang may-ari!

“Ma’am Ocean, mabuti po at napasyal kayo. May ipaglikingkod ba kami sa iyo?” tanong ng manager na nakangiti. Of course impression is a must!

“I’m just here to visit the shops. How is the business going?”

“Okay po, Ma’am. Actually there was an increase in stocks kaya maganda ang flow ng pera ngayon,” paliwanag ng manager. Mabuti na lang at naglinis sila at nag-check ng performance ngayon.

“Okay. Send me the details tonight pati na rin ang financial statement for the past six months.”

“Got it, Ma’am.”

Pagkatapos umalis ni Ocean ay nakahinga ng maluwag ang manager.

“Sino ‘yon, manager?" the sales lady asked.

“Kapag nakita mo siya be respectful and always greet with a smile, okay? She’s the owner of this mall.”

“Ano?" Nanlaki ang mata ng sales lady sa sinabi ng manager. Ang magandang dilag na ‘yon ang may-ari ng mall na ‘to! Wow.

-----

Sa ‘di kalayuan isang babae ang nasa loob ng isang cafe shop. She was wearing a sunglasses and an off shoulder dress drinking together with her friends.

Her eyes darted towards the second floor and unexpectedly saw someone familiar to her. She narrowed her eyes dahil hindi niya malaman kung totoo nga ang hinala niya. She can’t see her from here clearly hanggang sa mawala ito kasunod ng mga lalaking naka-itim

‘What the hell? Did she see that wrench?’