จอมใจสีหราช

เด็กดื้อ

สีหราชมีความไม่พอใจอย่างรุนแรงที่เห็นหมวดปราโมทย์จับลูบมือของเธอ และที่สำคัญเธอก็ปล่อยให้ปราโมทย์ทำแบบนั้น

“ที่นี่เมืองไทยนะ จะมาทำตัวเหมือนกับที่อยู่เมืองนอกไม่ได้ ไปนั่งให้ผู้ชายลูบไล้หลังมืออยู่ น่าเกลียด” เขาต่อว่าเธอ

“ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรนี่ค่ะ แค่จับมือ อีกอย่างก็เป็นเฟรนด์” เธอทำยักไหล่ จริง ๆ ก็แค่อยากจะยั่วโมโหพี่ข้าวโพดเท่านั้นเอง แค่เห็นปฏิกิริยาของเขา เธอก็มีอาการลิงโลดดีใจจนเนื้อเต้น

“หึงหรือคะ” เธอยื่นหน้าไปถามเขาใกล้ ๆ พี่ข้าวโพดถึงกับตกใจ ยกมือขึ้นผลักใบหน้าของเธอที่ลอยเด่นอยู่ใกล้ ๆ ออกในทันที

“ทำไมชอบทำแบบนี้ ฮึ...” เขาทำเสียงเข้มใส่เธอ

“เฮ้อ...” เธอแกล้งถอนหายใจ แล้วกลับมานั่งประจำที่

“หมวดปราโมทย์น่ารักจังค่ะ ใจดี แล้วก็ยังไม่มีแฟน”

“อย่าไปไว้ใจใครง่าย ๆ นะผิงผิง ที่นี่ประเทศไทย... รู้หน้าไม่รู้ใจหรอก” ข้าวโพดสวนกลับมาทันควัน

“อ้อ... แปลว่าพี่หมวดเป็นคนที่คบไม่ได้เหรอคะ” เธอทำท่าครุ่นคิด

“ว้า... แล้วผิงผิงจะหาใครเป็นเพื่อนดีเนอะ”

“ไม่มีเพื่อนไม่ตายหรอกน่า”

“พี่ข้าวโพดก็พูดได้สิคะ ตัวเองมีแฟน แล้วก็กำลังจะแต่งงาน จะเหมือนผิงผิงที่ตัวคนเดียวได้ยังไง เชอะ...” เธอทำเสียงขึ้นจมูกใส่เขา

“เต็มใจไหมคะที่จะไปส่งผิงผิงที่บ้านน่ะ ถ้าไม่เต็มใจจะได้หาวิธีกลับบ้านแบบใหม่” เธอยังยอกย้อนเขากลับไปอีกครั้ง

“นั่งให้นิ่ง ๆ เลย” เขาพูดแค่นั้นแล้วเหยียบทะยานรถคันนั้นให้แล่นเร็วขึ้น

“ว้าย...” เธออุทานด้วยความตกใจหลังจากนั้นก็จำต้องเงียบเสียงลงไป ในตอนนี้แอบอมยิ้มอยู่คนเดียว

แต่สีหราชยังคงอารมณ์ขุ่นมัว ภาพของหมวดปราโมทย์ที่จับมือน้องสาวคนสวยพร้อมสายตาเจ้าชู้ทำให้เขาขุ่นใจ ตอนนี้กำลังคิดหาทางจัดการแม่ตัวดีคนนี้อยู่ด้วย

“กลับมาแล้วค่ะ” เธอเดินยิ้มร่าเข้าไปข้างใน

“มาแล้วเหรอลูก ป้าไก่กับพี่ข้าวผัดจัดห้องนอนเดิมของพี่ข้าวผัดเอาไว้ให้เราแล้ว จะได้สะดวกหน่อย อยู่นาน ๆ ได้ อีกอย่างบ้านนู้นก็คับแคบ ไหนจะตาพอร์ช ตาเพชร เสียงก็ดัง ผิงผิงนอนบ้านใหญ่กับป้านี่แหละ”

“ยังไงก็ได้ค่ะป้าไก่” เธอหันไปกอดนางแบบเอาใจ

“ผิงผิงเป็นไงบ้าง ที่โรงเรียน” ข้าวผัดเดินเข้ามาถามน้องสาว

“ดีค่ะพี่ข้าวผัด ทุกคนน่ารักมาก เป็นกันเองมาก ๆ” หญิงสาวหันไปคุยกับพี่สาว

“ดีแล้ว โล่งอก โรงพักของข้าวโพดก็อยู่ใกล้ ๆ มีอะไรก็ได้สะดวก วิ่งข้ามถนนไปแป๊บเดียว” ป้าไก่เสริม

“เออ... สอนน้องขับรถด้วยสิข้าวโพด ไหน ๆ ก็มาแล้ว คืนนี้ค้างนี่นะ จะได้ไปส่งน้องไปโรงเรียนด้วยพรุ่งนี้”

“แม่พรุ่งนี้ผมทำงานแล้วนะครับ” เขาปฏิเสธเหมือนเคย ไม่อยากจะทำตัวใกล้ชิดกับแม่น้องสาว ปัญหาระหว่างเขากับแฟนสาวยังไม่ได้รับการแก้ไขเลย

“แกก็ออกให้มันเช้าหน่อยสิ ใช่ไหม...?” ไก่สวนคำกลับทันที

“โหย... เล่นบังคับกันอย่างนี้” เขาโอดครวญ

“ไม่เป็นไรค่ะป้าไก่ วันนี้ถ้าผิงผิงขับรถคล่อง ผิงผิงไปเองดีกว่า” เธอทำท่าทีน่าสงสารต่อหน้าป้าไก่ แต่อีกหน้าหันไปมองพี่ข้าวโพดทำยิ้มเจ้าเล่ห์

“ไม่ได้... แล้วยังไง ฮึ... ข้าวโพด หลิวก็ไม่อยู่ แกจะไปนอนในเมืองทำไม นอนบ้านนี่แหละ อีกอย่างผิงผิงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าลูก เดี๋ยวให้พี่เขาสอนขับรถ” ป้าไก่หันไปไล่เธอผลักดันหลังหญิงสาวให้ขึ้นเรือน

“ค่ะ” เธอรีบเดินขึ้นไปที่ด้านบนทันทีโดยที่ไม่ต้องให้คุณป้าพูดซ้ำ

“น้องมีใบขับขี่อะไรหมดแล้ว แต่อยากให้ชินทางกับคุ้นมือ ไปไหนมาไหนเองจะสะดวกให้น้องขับรถไปเอง” ไก่บอกข้าวโพด

เขานั่งลงแบบเสียอารมณ์ ทำไมพักนี้หงุดหงิดพิกล แต่ก็พยายามฝืนยิ้มให้กับแม่ไม่อย่างนั้นจะโดนบ่นอีกยาว

“ครับ ๆ” ข้าวโพดรีบรับปาก

“มาแล้วค่ะ” ผิงผิงลงมาจากบนบ้าน เธอใส่เสื้อสายเดี่ยวสีขาว จงใจโชว์เนื้อหนังมังสาให้พี่ข้าวโพดเห็น พร้อมกับกางเกงยีนขาสั้น โชว์ขาขาว ๆ ยาว ๆ

ชายหนุ่มถึงกับกลืนน้ำลายพอนั่งรถด้วยกัน เขาให้เธอนั่งประจำที่นั่งคนขับ

“วันหลังห้ามแต่งตัวแบบนี้นะ” เขาใช้สายตามองสำรวจไปทั่ว พร้อมสีหน้าไม่พอใจ

“ทำไมคะ” เธอทำเอียงคอถามเขาแบบฉงน

“เมืองไทยร้อนขนาดนี้จะให้ใส่คลุมยาวเหมือนแฟนพี่ไม่ได้หรอกค่ะ ผิงผิงไม่ชิน เนี่ยผิงผิงไม่ใส่ชุดบิกินีลงมาก็ดีแค่ไหนแล้ว” คำตอบของเธอทำให้เขาไม่พอใจรุนแรงขึ้น

“เถียงคำไม่ตกฟากนะเราเนี่ย” เขาตีมือไปบนแขนเธอแรง ๆ

“โอ๊ย... ทำไมต้องตีผิงผิงด้วยคะ”

“ดื้อ... ไม่น่ารักเหมือนตอนเป็นเด็ก ๆ เลย”

“ชิ... ใครจะน่ารักเหมือนพี่หลิวของพี่ละคะ ไม่เอาแล้วไม่ต้องสอนแล้ว ไว้ผิงผิงหาครูคนใหม่มาสอนดีกว่า ตินู่น ห้ามนี่ ขนาดยังไม่ได้สตาร์ตรถเลย” เธอทำท่าจะเปิดประตูลงไป

สีหราชดึงเธอเข้าหากระชากแขนร่างอรชรกลับเข้ามาอย่างแรง ร่างเธอปลิวเข้ามากระแทกไปที่ตัวเขาเพราะด้วยความไม่ทันตั้งตัว ใบหน้าสวย ๆ ชนเข้าไปกับใบหน้าคมเข้มของพี่ข้าวโพด

“ว้าย...” เธอส่งเสียงอุทานบอกว่าตกใจ ผวากอดเขาเอาไว้แน่น พอได้โอกาสจึงรัดร่างของพี่ข้าวโพดเอาไว้ จงใจเบียดหน้าอกที่ไม่เล็กของตัวเองไปกับแผงอกกว้างของพี่ข้าวโพด พร้อมกับจรดปลายจมูกสูดดมกลิ่นกายหอมของพี่ชายที่ตอนนี้ทำหน้าเหวอออกมาเช่นกัน

“ชื่นใจจังค่ะ อยากกอดน้องก็ไม่บอก” เธอแกล้งพูด

 เขารีบผลักตัวเธอออกแทบทันที ตอนนี้ร่างกายของตัวเขาเองเหมือนถูกไฟช็อต ใจเต้นตึก ๆ ขึ้นมาอย่างแรง

“ผิงผิง” เขาทำตาเขียวใส่เธออีกครั้ง แต่หญิงสาวกลับทำท่าทางไม่ยี่หระ

“ผิงผิงไม่ได้ตั้งใจค่ะ” เธอรีบแก้ตัวเป็นพัลวัน

“เฮ้อ... สรุปพี่ข้าวโพดจะสอนไหมคะ” เธอแกล้งกลบเกลื่อนกิริยาเขินอายที่เกิดขึ้นมาเช่นกัน รู้สึกตัวเองว่าร้อนออกตามใบหน้าผ่าว ๆ เธอรีบกดปุ่มสตาร์ตเครื่องยนต์ ก่อนจะใส่เกียร์แล้วออกเดินหน้าทันที

“ขับเป็นแล้วนี่” เขาหันไปทำตาโตเข้าใส่เธอ เพราะท่าทางที่คล่องแคล่วไม่ใช่คนที่กำลังหัดขับรถ

“ค่ะ ก็... ผิงผิงไม่ได้บอกว่าขับไม่เป็นสักหน่อย แค่ไม่ชินทางเท่านั้นเอง ไหน ๆ ก็ขับออกถนนมาแล้ว ไปส่งผิงผิงซื้อมือถือใหม่เลยนะคะ” เธอยักไหล่เล็กน้อย ก่อนจะตามจีพีเอสที่เปิดเอาไว้บอกเส้นทางที่เธอต้องการจะเดินทางไป

“เจ้าเล่ห์นะเราน่ะ” เขาว่าให้