จอมใจสีหราช

อย่าคิดมาก

“กับคนบางคนเท่านั้นค่ะ” เธอสวนคำพูดกลับไปทันที

สีหราชเหลือบมองใบหน้าที่กำลังตั้งใจมองเส้นทางอย่างจริงจัง หญิงสาวสวยขึ้น โตขึ้น หน้าตายังมีเค้าของความน่ารักในวัยเด็กอยู่บ้าง แต่ตอนนี้โตเต็มสาวน่ามองไม่ใช่น้อย

‘มิน่าหมวดโมทย์มองตาวาว’ เขาคิดในใจ

“เลี้ยวตรงข้างหน้าเข้าไปจอดใต้อาคารเลย เดี๋ยวพี่พาไปซื้อมือถือ แล้วค่อยกลับ” คำพูดที่อ่อนโยนลง ทำให้เธอหันมายิ้มให้เขาปากกว้าง

“พี่ข้าวโพดน่ารักที่สุดเลยค่ะ” เธอทำปากหวาน ข้าวโพดยิ้มตอบน้องสาวคนสวยไปสองพี่น้องเลือกซื้อของกันจนเพลิน ผิงผิงจับมือบ้าง สอดแขนคล้องเอาไว้กับเขาบ้าง ทำท่าทางสนิทสนม

“เล็กแกว่าผู้ชายที่ควงผู้หญิงอยู่ตรงนั้นคือสารวัตรสีหราชแฟนยายหลิวใช่ไหม”

“ไหน ๆ” หญิงสาวที่ถูกเรียกว่าเล็กหันมองซ้ายมองขวา

“ว้าย...ใช่ ๆ จริง ๆ ด้วย ยายไพร ถ่ายรูปสิคะ รออะไร”

เล็กหยิบมือถือของเธอเก็บภาพของทั้งสองคนที่กำลังหยอกล้อกันอยู่

“จะดีหรือยายเล็ก”

“ทำไม” เล็กทำหน้าไม่พอใจใส่เพื่อน

“ฉันละหมั่นไส้ยายหลิวนัก ทำหน้าเชิดว่าได้แฟนหล่อดูดี เป็นถึงสารวัตร เหมือนที่ปากฉันเคยพูดไหม เขาไม่ได้มีนางคนเดียวหรอก ฮา ๆ ... จะดูน้ำหน้าสิ ว่าเห็นรูปนี้แล้วจะตอบมาว่ายังไง” เล็กหัวเราะเยาะหยัน พร้อมกับส่งรูปภาพไปทางไลน์ให้กับมนัสวีย์ในทันที

ไลน์... เสียงบอกว่ามีข้อความเข้ามา

มนัสวีย์รีบยกมือถือของตัวเองขึ้นมาดู ภาพความสนิทสนมและท่าทางของทั้งคู่ทำให้เธอเจ็บปวดขึ้นมาในหัวใจทันที

‘หลิวให้พี่สิงห์ไปจัดการเคลียร์ตัวเองนะคะ แต่พี่สิงห์กลับทำอย่างนี้หรือคะ’ เธอมีคำถามเกิดขึ้นมาในใจทันที ตอนนี้ในหัวใจหวั่นไหวไปกับภาพที่เห็น ใบหน้าของเธอร้อนออกผ่าว ๆ เจ็บในหัวใจอย่างมาก

“ครูหลิวครับ น้ำครับ” เสียงครูอาร์ตทำให้เธอกะพริบตาไล่น้ำตาปริบ ๆ ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าหันไปยิ้มให้กับเขา

“ขอบคุณค่ะพี่อาร์ต” เธอกล่าวขอบคุณเขาเบา ๆ

“พวกพี่ ๆ เขาไปกันหมดแล้วเหรอคะ” เธอถาม เพราะหันมองไปรอบ ๆ เหลือเธอกับอาร์ตอยู่กันแค่สองคน โรงเรียนของครูหลิว ส่งหลิวกับอาร์ตมากันแค่สองคนเท่านั้น นอกนั้นเป็นครูมาจากโรงเรียนอื่น ๆ ซึ่งไม่ได้สนิทสนมเท่าไหร่

“ไปกันหมดแล้วนะสิ อาหารของเขาใช้ได้นะพี่ว่า อร่อยทีเดียว” อาร์ตชวนคุย เธอพยักหน้าให้งึก ๆ

“กินข้าวเสร็จไปนั่งดื่มต่อกันที่บาร์ไหม พี่ไปถามพนักงานมาแล้วเขาบอกว่ามีบาร์อยู่ด้านหน้าหาด สวยด้วย วิวดี เงียบ ๆ พรุ่งนี้ยังไม่มีอะไรมาก นั่งแป๊บ ๆ เป็นเพื่อนพี่หน่อย” อาร์ตเอ่ยชักชวน

มนัสวีย์ถอนหายใจขึ้นมาเบา ๆ เธอก็รู้สึกเครียด ๆ เพิ่งทะเลาะกันกับ          สีหราชก่อนจะเดินทางมาเที่ยว วันนี้ทั้งวันเธอรอคอยข้อความของเขาแต่กลับเงียบ และตอนนี้ได้รับรูปภาพคลอเคลียระหว่างสีหราชกับดาริกาทำให้เธอเสียใจมาก

“ไปสิคะพี่อาร์ต หลิวก็เบื่อ ๆ เซ็ง ๆ เหมือนกัน” เธอตอบตกลง

เสียงเพลงที่เปิดคลอเบา ๆ รับกับบรรยากาศแห่งท้องทะเลสีครามที่กว้างไกลสุดลูกหูลูกตา

มนัสวีย์นั่งจิบเบียร์เย็น ๆ เป็นเพื่อนกับอาร์ต รุ่นพี่ที่สอนศิลปะในโรงเรียนเดียวกัน

“สวยนะ” อาร์ตเอ่ยขึ้น

หลิวไม่ตอบแต่กลับนั่งถอนหายใจ ตอนนี้ในหัวใจสั่นไหวไปหมดกับภาพคู่ของพี่สิงห์และน้องสาวนอกไส้ที่แสดงออกถึงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของคนรักของเธอ

“พี่สังเกตแล้ว หลิวสีหน้าไม่ค่อยดีมาตั้งแต่เมื่อวาน มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า” อาร์ตถามด้วยความเป็นห่วง

เขารู้สึกชอบเธอเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่ด้วยความไม่กล้า เพราะเห็นว่าเธอดูเรียบร้อยและค่อนข้างวางตัวดีจึงทำให้เขาได้แต่ชื่นชอบอยู่ห่าง ๆ จนวันหนึ่งสารวัตรสีหราชก็เข้ามาจีบและคว้าหัวใจของเธอไปครอบครอง

“เฮ้อ...” เธอพ่นลมหายใจออกมาอย่างช้า ๆ ก่อนจะเลี้ยวหน้ามามองใบหน้าของเมธี

“พี่อาร์ตเคยรักใครสักคนหรือยังคะ” เธอถามออกไป ก่อนจะกระดกแก้วน้ำสีเหลืองอำพันนั้นเข้าไปในปากอีกครั้ง

เขาหันมามองใบหน้าหวาน ๆ ของเธอแบบเต็มตา

“รักสิ ตอนนี้ก็ยังรักอยู่ แต่ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่มีเจ้าของแล้ว” คำตอบของเขาทำให้เธอหันมามองใบหน้าของอาร์ตในทันที

“รักข้างเดียวหรือคะ ทำไมพี่อาร์ตไม่บอกเธอคนนั้นไปว่าพี่อาร์ตชอบเธอ”

เขาคลี่ยิ้มออกมา ส่งสายตาที่จริงใจสุด ๆ มาให้ด้วย

“เธอคนนั้นกำลังจะแต่งงาน”

คำบอกเล่าของเขาทำให้หัวใจของมนัสวีย์กระตุก เธอเคยเห็นสายตาแบบนี้ของเมธีแล้ว แต่พยายามจะปฏิเสธว่ามันไม่ใช่ เขาไม่ได้ชอบเธอหรอก เพราะผู้ชายอะไรไม่มีเสน่ห์เอาเสียเลย แล้วมนัสวีย์เกลียดนักกับไอ้ทรงผมยุ่งเหยิงของเขาเนี่ย

“แต่เธอก็ยังไม่ได้แต่งไม่ใช่หรือคะ และอาจจะไม่แต่งด้วย”

“หื้อ... หลิวเป็นอะไรหรือเปล่า ทะเลาะกันกับสารวัตรหรือ” อาร์ตถามออกไปทันที ในหัวใจเต้นโครมครามกับสิ่งที่เพิ่งจะได้ยิน

“พี่อาร์ตคะ ถ้าพี่เห็นคนรักของพี่กำลังกอดจูบอยู่กับคนอื่น พี่คิดยังไงคะ” เธอโพล่งความอึดอัดออกไปในทันที

“เอ่อ...” เขาอ้ำอึ้ง อย่าว่าแต่กอดจูบแล้ว แค่เห็นครูหลิวจับมือกันเดินควงกับสารวัตรสิงห์หัวใจของเขาก็ย่อยยับแล้ว เขาพ่นลมหายใจออกมาอย่างช้า ๆ

“อย่าคิดมากเลย ดื่มดีกว่า” เขายกแก้วเบียร์ของตัวเองขึ้นชนกับเธอ หญิงสาวก้มมองแก้วเบียร์ในมือ ก่อนจะยกมันขึ้นชนกับเขา สองคนสบสายตากัน

“ไม่คิดมากค่ะ” เธอบอกกับเขา แต่พฤติกรรมมันไม่ใช่ หญิงสาวยกมือเรียกบริกรให้มารับออร์เดอร์เธอได้สั่งเบียร์เย็น ๆ ให้กับตัวเองและกับอาร์ตอีกคนละแก้ว

มนัสวีย์ยกมือถือขึ้นมาดูว่ามีข้อความหรือสายเรียกเข้าจากสีหราชหรือเปล่า แต่ทุกอย่างก็ว่างเปล่า

“โทรไปสิหลิว ง้อก่อนก็ไม่ผิดนี่ และอีกอย่างจะแต่งงานกันอยู่แล้ว ไม่ควรมีอะไรมาทำให้ขุ่นเคืองใจ”

“พี่อาร์ตคะ เขาไม่สนใจกับคำขอของหลิวด้วยซ้ำไปค่ะ” เธอเริ่มระบายด้วยสีหน้าที่แดงก่ำไปด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ เขามองเธอแบบปลอบประโลม

“เขายังเห็นความสำคัญของหลิวอยู่ไหมคะ คิดดูสิคะพี่อาร์ต วันนี้ทั้งวันเขายังไม่โทรมาหาหลิวเลย ไม่ง้อหลิวด้วยซ้ำไป” เธอตัดพ้อคนที่อยู่ไกล และกำลังเดินควงอย่างมีความสุขอยู่ที่เชียงใหม่

อาร์ตเลื่อนมือของตัวเองไปปะวางเอาไว้ที่หลังมือของหลิว พลันน้ำตาของมนัสวีย์ก็ไหลริน

อาร์ตเอื้อมมือขึ้นไปแตะที่ใบหน้าของเธอแล้วเช็ดน้ำตาให้

“ขอโทษค่ะ หลิวไม่น่าทำให้พี่อาร์ตไม่สบายใจ แต่หลิวรู้สึกดีนะคะที่พี่อาร์ตรับฟังหลิว” เธอยิ้มให้กับเขาทั้งน้ำตา อาร์ตยิ้มตอบ