Nagising ako na masakit ang ulo. Sa pagbangon ko naman ay nakaramdam ako ng pagkahilo. Masyadong masakit na kinailangan ko pang humingi ng gamot kay Manang. Napapadalas na ang pagkakasakit ko mula nang nanirahan ako dito. Two months had passed, ganoon na pala katagal?
Pababa ako ng hagdan para mag-almusal nang makarinig ako ng sigawan galing sa kusina. Agad kong nakilala ang pinanggagalingan ng boses. Galit na galit si Emmanuel habang nakatingin kay Leon. Pinapagalitan nito ang bata.
"Alam mo bang kaliligo ko lang?!" pagtataas ni Emman ng boses.
"Sorry..." paghingi ng paunmanhin ni Leon. "Hindi ko sinasadya."
"Ang aga-agang bwisit naman oh!" pagdadabog nito. Nakita ko siyang lumabas ng dining area.
Dinaluhan ko si Leon na iyak nang iyak. Pansin ko naman ang paika-ikang lakad ni Emmanu
