บทที่ 1 ลูกอยากเจอพ่อ (3)
1335 Words
หลังจากเข้ามาอยู่กันตามลำพังสามคนพ่อแม่ลูกในห้องทำงาน เด็กน้อยช่างเจรจาเป็นฝ่ายเข้าไปแนะนำตัวกับพ่ออย่างกล้าหาญ ส่วนมารดานั่งตัวลีบหลุบตามองพื้นกลัวสายตาพ่อของลูกที่กำลังมองมา
ใครๆ ต่างก็รู้กันดีว่า สายฟ้า มหาดำรงวัฒนา เป็นเจ้านายสายดุ พูดน้อยต่อยหนัก ใช้สายตาเก่ง ดุลูกน้องแต่ละครั้งทำเอาหัวใจแทบวาย เธอเจอมานับครั้งไม่ถ้วนสมัยยังทำงานที่นี้
“สวัสดีคับป๊ะป๋า ผมชื่อเด็กชายสุขนำพา พันดาลาฉาย อายุสามขวบชื่อเล่น พาสุข แต่หม่าม้าชอบเลียก พี่หมูอ้วน ยินดีที่ได้ลู้จักป๊ะป๋าคับ”
คนเพิ่งเจอพ่อพูดจาฉะฉาน ยกเว้น ร เรือที่ยังออกเสียงไม่ชัดแจ๋วทำให้สายฟ้ารู้สึกชอบใจ ไอ้เด็กคนนี้ฉลาดใช้ได้
“สวัสดีครับ ลุงชื่อสายฟ้า มหาดำรงวัฒนาอายุใกล้จะสี่สิบ ยินดีที่ได้รู้จักน้องพาสุข ลูกชายของคุณแม่ม่านหยก”
ชายหนุ่มแนะนำตัวเองเต็มยศ ก่อนยื่นมือไปข้างหน้าเพื่อทำความรู้จักกับเด็กแก่แดดที่มีความกล้าเกินวัย หากแต่คำว่าลุงทำให้เจ้าหนูต้องรีบแก้ไขความเข้าใจผิด
“ไม่ใช่ลุงคับ ป๊ะป๋าต่างหาก”
“...” สายฟ้านิ่งอึ้งพูดไม่ออก ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร ตอนนี้จะให้แทนตัวเองแบบนั้นมันก็กระดากปาก ตราบใดที่ยังไม่มีผลตรวจทางวิทยาศาสตร์มายืนยัน เขาจะไม่เรียกตัวเองว่าป๊ะป๋าตามเจ้าหมูอ้วนเด็ดขาด
“ป๊ะป๋าของพี่หมูอ้วน” เด็กขาดพ่อมานานถึงสามปีไม่รอช้ารีบกระโดดขึ้นไปนั่งบนโซฟาข้างสายฟ้า และกอดแขนเอาไว้แน่นทำเหมือนป๊ะป๋าจะหายวับไปกับตาถ้าตัวเองปล่อยมือ
ภาพตรงหน้าทำให้คุณแม่แอบสงสารลูกชาย รู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจผิดพลาด ที่ไม่ยอมบอกเรื่องลูกให้สายฟ้ารับรู้ตั้งแต่ตอนตั้งท้อง ไม่อย่างนั้นเด็กชายสุขนำพาคงไม่โหยหาความรักของพ่อขนาดนี้
“ลุงยังแทนตัวเองแบบนั้นไม่ได้หรอกครับ”
“ทำไมคับ ป๊ะป๋าไม่ลักพี่หมูอ้วนเหลอ”
“ไม่ใช่แบบนั้นครับลูก”
ม่านหยกรีบค้านกลัวลูกน้อยจะเข้าใจบิดาผิดพานทำให้เกิดรอยแผลในใจ แค่ลูกถูกล้อว่าเป็นเด็กไม่มีพ่อก็น่าสงสารจับใจ อย่าให้มีเรื่องอื่นมาทำร้ายจิตใจลูกอีกเลย
สายฟ้าเห็นว่าสถานการณ์ตอนนี้ไม่เหมาะกับเด็กจึงตัดสินใจจะคุยกับม่านหยกเพียงลำพัง ใช่ลูกหรือไม่อีกไม่นานก็รู้ สมัยนี้มีวิธีตรวจสอบเยอะแยะ ถ้าใช่แล้วเธอปกปิดเราจะได้เห็นดีกัน แต่ถ้าไม่ใช่แล้วมาพูดแบบนี้เธอจะได้เจอคำว่านรกของจริง
“เดี๋ยวหนูไปเล่นกับอาพัฒน์ก่อนนะ ลุงขอคุยกับแม่ของหนูสองคน ได้ไหมครับ”
“...” เด็กน้อยหันไปมองหน้าแม่ก่อนจะตัดสินใจ
“พี่หมูอ้วนไปเล่นกับคุณอาเลขาก่อน หม่าม้าขอคุยกับป๊ะป๋าสองคน”
“เด็กลู้ไม่ได้ใช่ไหมคับ”
“ใช่ครับลูก เรื่องสำคัญมาก”
“ความลับ คนอื่นห้ามลู้ พี่หมูอ้วนจำได้”
“ฉลาดมากเลยครับ ไปเล่นกับคุณอาก่อนนะครับ”
“คับ พี่หมูอ้วนเชื่อฟังหม่าม้า”
“เด็กดี เดี๋ยวหม่าม้าพาไปกินชาบู”
“เย่ๆ พี่หมูอ้วนลักหม่าม้าที่สุด”
“หม่าม้าก็รักลูกครับตัวแสบ”
“พี่หมูอ้วนฝากดูแลหม่าม้าด้วยคับป๊ะป๋า” ยังไม่วายเป็นห่วงแม่ เด็กน้อยเงยหน้ามองบิดาสีหน้าจริงจัง แววตามีความลังเลจะออกไปดีไหมกลัวแม่จะไม่มีคนปกป้อง
สายฟ้ายิ้มมุมปากรู้สึกชอบ ในความรักแม่ของเจ้าหมูอ้วน แสดงว่าม่านหยกเลี้ยงลูกได้ดี ไม่อย่างนั้นเด็กชายสุขนำพาจะไม่มองเขาด้วยสายตาอย่างนี้
“หม่าม้าโตแล้วไม่ต้องให้ใครดูแล เราดูแลตัวเองให้ได้ก่อนเถอะ อย่าดื้อกับคุณอาเลขาเข้าใจไหมครับ”
“เข้าใจคับ พี่หมูอ้วนจะไม่ดื้อไม่ซนแน่นอน” คำว่าแน่นอนไม่มีอยู่จริงกับเด็กชายสุขนำพา ทั้งที่สัญญากันไว้แล้วจะไม่ปรากฏตัวให้พ่อเห็นแต่เจ้าหมูอ้วนกลับทำไม่ได้
สุดท้าย...ความแตก
“เชื่อได้ไหมเนี่ย ก่อนมายังสัญญากันดิบดี เห็นหน้าป๊ะป๋าเท่านั้นแหละผิดสัญญาทันที”
“เชื่อได้คับ ใช่ไหมคับป๊ะป๋า” เด็กน้อยหันไปหาพรรคพวกพร้อมกับยิ้มหวาน สายฟ้าเหมือนโดนเด็กตกรีบพยักหน้ารับ ก่อนจะเอามือไปยีหัวเจ้าหมูอ้วนตัวกลมด้วยความเอ็นดู
“ครับ ห้ามดื้อกับอาพัฒน์นะ”
“คับ สัญญาลูกผู้ชาย”
ความน่ารักและความฉลาดของเจ้าหนูน้อยพลอยทำให้คนหน้านิ่งอย่างสายฟ้าหลุดยิ้ม ว่าไปเด็กชายสุขนำพาก็มีความคล้ายตัวเองไม่น้อย หากจะบอกว่าเป็นลูกหลานก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
ครู่เดียวเลขาคนสนิทของชายหนุ่ม ก็เดินมารับตัวพี่หมูอ้วนของหม่าม้าออกไปเล่นด้วยกัน ทำให้ในห้องเหลือแค่ผู้ใหญ่ที่ต้องเคลียร์ปัญหาให้จบ ม่านหยกรู้สึกกลัวไม่น้อยแต่มาถึงขั้นนี้แล้ว ยังไงก็ต้องพูดมันออกไป
“ผมต้องการความจริง ผมให้โอกาสคุณอีกครั้ง เด็กเป็นลูกของใคร”
“พาสุขเป็นลูกของคุณสายฟ้าจริงๆ ม่านท้องหลังจากลาออกได้หนึ่งเดือน”
“คุณบอกผมว่ากินยาคุมฉุกเฉินไปแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงยังท้องได้อีก”
“ม่านกินจริง แต่ม่านอ้วกออกมาไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้”
“แล้วทำไมคุณถึงไม่มาบอกผมว่าท้อง เห็นผมเป็นผู้ชายไร้ความรับผิดชอบงั้นเหรอ”
“ม่านกลัวคุณสายจะไล่ให้ไปทำแท้ง ม่านคิดน้อยเองค่ะ”
“คุณคิดแบบนั้นได้ยังไง เรารู้จักกันมานานแค่ไหน นิสัยผมเป็นยังไงคุณเองก็รู้ ผมใจร้ายขนาดนั้นเชียว”
“ตอนนั้นม่านสับสน ม่านคิดน้อย ม่านกลัวไปหมด ม่านก็เลยไม่กล้าบอกคุณสายค่ะ”
“ถ้าเด็กคนนี้เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของผมจริง ยังไงผมก็ต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว ผมไม่ใช่พวกไข่แล้วทิ้ง”
“พาสุขเป็นลูกของคุณสายแน่นอน ม่านไม่เคยมีอะไรกับใครนอกจากคุณสายคนเดียว ถ้าไม่เชื่อตรวจดีเอ็นเอก็ได้”
“คุณไม่ต้องห่วงหรอก ผมตรวจแน่”
“ม่านขออธิบายหน่อยนะคะ จริงๆ ที่ม่านพาลูกมาวันนี้ไม่ได้จะมาเรียกร้องอะไร แค่อยากให้พี่หมูอ้วนแน่ใจว่าตัวเองเป็นลูกมีพ่อ ไม่ได้เป็นอย่างที่เด็กข้างห้องล้อเลียน”
“ล้อเลียนยังไง”
“ไอ้ลูกไม่มีพ่อ”
“ถ้าลูกมีปมเรื่องพ่อ ผมโทษคุณแน่ม่านหยก”
“คุณสายจะให้ม่านพาลูกไปตรวจวันไหนคะ”
“วันนี้เลยตอนบ่าย ถ้าเด็กไม่ใช่ลูกผม คุณตายแน่”
“ม่านสาบาน พาสุขเป็นลูกของคุณสายล้านเปอร์เซ็นต์”
สองหนุ่มสาวจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร ตอนแรกม่านหยกไม่คิดเรื่องตรวจดีเอ็นเอ แต่มาคิดได้หลังจากเข้ามาในห้องทำงานของอดีตเจ้านาย แล้วหันไปมองความสะดวกสบายรอบตัว
ถ้าเธออยากเห็นแก่ตัวเพื่อลูกมันก็ไม่ผิดไม่ใช่เหรอ ความจริงก็คือความจริง อย่างไรเด็กชายสุขนำพาก็คือลูกของสายฟ้าเป็นทายาทของ MDV กรุ๊ปเหมือนกัน เจ้าหมูอ้วนควรมีชีวิตที่ดีกว่านี้
ความเงียบทำให้ม่านหยกหวนกลับไปในอดีต ตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอสายฟ้าในงานแต่งงานของแสงเหนือกับประดับดาว จนมาถึงวันที่เธอเผลอตัวไปมีอะไรกับเจ้านาย
เพียงเพราะคำว่าแอบรัก
- Writer
