บ่ายสองโมงกว่า ๆ พิมพ์มาดาเดินลงมาจากตึกคณะหลังจากที่จบคลาสสุดท้าย เธอต้องรีบกลับบ้านอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็ต้องรีบไปคฤหาสน์ของอาร์เดนต่อเพื่อทำงาน
เมื่อเดินลงมาถึงข้างล่าง พิมพ์มาดาก็รู้สึกว่าที่คณะของเธอดูจะครึกครื้นเป็นพิเศษ เหมือนมีกิจกรรมอะไรบางอย่างอยู่ตรงหน้าตึก เพราะเธอเห็นนักศึกษามากมายไปยืนอออยู่รวมกันบริเวณที่จอดรถด้านหน้าคณะ
“รถแม่งเท่ชิบเป๋งเลยว่ะ”
“คนอะไร ทำไมหล่อขนาดนี้”
“ถ้าฉันอยากได้เขาต้องทำไงวะแก”
เสียงของนักศึกษาทั้งชายหญิงต่างคุยกันระงม และสายตาทุกคนกำลังจับจ้องไปยังที่เดียวกัน เมื่อพิมพ์มาดาหันไปดูตามที่นักศึกษาคนอื่นสนใจ เธอถึงได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“คุณท่าน” พิมพ์มาดาเอ่ยเรียกเบา ๆ อยู่ในลำคอ ชายหนุ่มที่เธอจำได้ดีว่าเป็นเจ้านายของตัวเองยืนพิงรถอยู่ เขาอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำแบบที่ไม่เป็นทางการนัก ใส่คู่กับกางเกงขายาวสีครีม ทรงผมที่จัดแต่งเป็นอย่างดี บวกกั
