“นายจะยืนจ้องฉันอีกนานมั้ย มีอะไรก็พูดมา ฉันจะกลับเพนต์เฮาส์”
ผู้เป็นนายถามเสียงห้วน ดวงตาคมวาบที่จ้องมองมาอย่างเอาเรื่องแทบทำให้กายอกสั่นขวัญแขวน แต่วลีว่า ‘กลับเพนต์เฮาส์’ ยิ่งเร่งเร้าให้เขาต้องพูด
“บอสลืมอะไรไว้ที่เพนต์เฮาส์เหรอครับ เดี๋ยวผมไปเอาให้เอง ช่วงบ่ายบอสต้องไปร่วมงานเปิดร้านเพชรของคุณร่วมฤดีที่เปิดสาขาใหม่ในห้างของเรานะครับ ช่วงหัวค่ำก็มีงานแกรนด์โอเพนนิงน้ำดื่มที่โรงแรมในเครือ”
กายพูดพร้อมสังเกตอากัปกิริยาของเจ้านาย และหัวคิ้วที่ขมวดพร้อมดวงตาที่มองเขาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ก็ทำให้เขาต้องน้อมรับคำสั่งอย่างสุภาพที่สุด
“ยกเลิกทั้งหมด ฉันมีธุระ ไม่ว่างไป พรุ่งนี้ มะรืนนี้ด้วย ยกเลิกให้หมด”
“แต่บอสครับ งานวันศุกร์ยกเลิกไม่ได้นะครับ อันนั้นงานเปิดตัวสินค้าใหม่ของเรา”
“เชื่อสิ ไม่มีฉัน สินค้าก็เปิดตัวได้” อ
