My Girl is Nasty (Nasty Series #3)

Chapter 7

sieben

"Anak, Blanca, gising na. Malilate ka na sa school..." pukaw ni mommy sa akin.

I only groan. I want more sleep, napuyat ako kagabi sa kaka-aral e. Yes, himala na nag-aral ako. I’m not the most studious person in the world but hey I’m not lazy. Hindi ako umaasa minsan sa stock knowledge dahil wala naman ako no’n. I’m not genius, genius!

"Sige na. Levi is almost done preparing. Aalis na 'yon pagkatapos kumain." Patuloy ni mommy sa paggigising sa akin.

Moly crap! Ayaw kong mag-jeep papunta sa school. Napabangon ako sa wala sa oras at lumipad patungo sa shower room. Bakit ba kasi masyadong punctual 'tong si kuya e. Puyat pa ako. Gusto ko pang matulog,e. It's a struggle to get up everday. Why? Ugh!

Nope, he's not punctual, may pasok siya 7:00 am. It's already ten past six in the morning.

Nagising ang diwa ko. Mabilis akong nakapag-shower, at nakapag-bihis. Pagkalabas ko ng kwarto'y kumakain na si kuya Levi. Itong baklang 'to! Walang hiya, nang-iiwan.

"Dalian mo. Maaga ako ngayon..." anito, sumusubo ng hotdog.

Hotdog...

I want hotdog, too. Pahingi ako!

"Ito na nga, 'di na nga ako nakapagblow dry ng buhok." Sabi ko.

Mabilis akong kumain. Halos sabay kami ni kuya Levi matapos. At halos 'di ako ngumuya para matapos agad. Nakakairita talaga kapag ganito. Kung wala nga lang quiz today, e 'di sana maaga akong nakatulog. Gusto ko pang matulog! Naku, 'wag akong guguluhin ng mga kaklase ko dahil wala ako sa mood ngayon.

"Come on. Your hair will be blown dry later." He meant while riding his motor. That means my hair will be tangled.

My everyday misery.

Urgh! Mabilis akong uminom ng tubig at pumunta sa toilet para magmumog ng mouthwash.

I hate rushing.

"Blanca!" Tawag ni kuya bakla.

"Ito na po!" Sigaw ko.

Hinatid niya ako sa school at pumanhik. Parang naghulog lang ng bagay sa iskinita. Talagang nagmamadali siya maging ang speed niya sa pagpapatakbo. Nakakainis siya! Mas dumagdag sa pagkairita ko.

Does he even remember what day is today? Sa sobrang rush ko sa pagligo, kain at pagpunta sa school, may nakaligtaan ako.

Umirap ako sa pumasok na sa school. Walang may alam kung ano ang okasyon ngayong araw, maging ang aming adviser ay tahimik lang.

Which is good. Baka imbis na araw ko ngayon, maging mitya pa ng pagkabaliw ko. Paniguradong pag-uusapan lang nila ang edad ko. Not maybe bully but tease me. I'm kinda regretting now why I stopped studying.

Buong araw, tahimik lang. Walang paramdam si kuya o si mommy sa akin. Nakalimutan ba nila? It's my birthday today!

Mommy has been really, really busy these days. Kuya Levi too. Busy sa mga school requirements dahil college na siya. Mukhang nakaligtaan nga nila na birthday ko ngayon. I'm quite upset but I don't wanna be emotional.

Dismissal. Lahat nang napapatingin sa akin ay nilalakihan ko ng mata. Hindi ko trip mang-away pero hindi ko gusto 'tong nangyayari. Kahit na medyo hectic ang schedule ni kuya, may araw like today na masusundo niya ako. But there are other days na uuwi akong mag-isa o dadaanan ni mommy kung maaga siya.

Nasa labas na siya. Lagi kang highblood, Blanca. Kalma ka lang. H'wag mo nalang ipaalam na birthday mo. You don't need to celebrate anyway. Gaya kaninang umaga, mabilis na nagmaneho si kuya pauwi.

I felt the rush. Hindi ko gusto ang nangyayaring ito.

I tried to supress my emotion until we went inside the unit.

Mukhang nandito na si mommy. The kitchen is dark so I guess no one really remembered my birthday. Wala akong naaamoy na may nagluto or something. I will understand if they're too busy.

But...

It's my birthday. Wala bang nakakaalala talaga? Hindi naman ako nanghingi ng surprise o mamahaling regalo, a. At least a greet. Pwede namang sabihing busy at hindi mag-ce-celebrate. I'm getting mad right now. Hindi na nakakatuwa sa totoo lang.

"Magbihis ka na." Sambit ni kuya.

Tears pooled in my eyes so I stopped myself from looking at him. I hurried to my room to throw a pit but as I open my door...

"HAPPY BIRTHDAY BLANCA!" A loud cheer from my mommy.

May hawak itong cake.

"Happy birthday, Blanca!" She sings.

My jaw dropped. Surprised and speechless.

"Akala mo nakalimutan namin 'no?" Tumatawa si mommy sa harap ko. Lumalapit na siya sa akin at nilalahad ang cake na hawak. "Make a wish and blow the candle."

I forgot everything. Lahat. Tampo, inis at lungkot. Is this true? I'm so happy!

"T-thank you... po." sabay lingon sa likuran ko, kuya Levi is smiling like an idiot.

I blow the candle. Mom and kuya Levi sing the song again. Then, mom excused herself because she's gonna prepare the table to eat. Apparently, nagluto siya ng pagkain. She didn't go to work for this day.

Hindi pa rin ako makapaniwala.

May banner sa kwarto ko. May mga mukha kong nakadikit at may malaking fonts na HAPPY BIRTHDAY BLANCA!

Nawala na ang urge sa akin na umiyak. I'm just too happy to cry.

I turned around. Kuya Levi! I hate you! You kinda trick me!

"For you..." sabay abot ng bouquet.

He smiled at me. I'm amused and still shocked. They remembered my birthday and I'm almost upset that no one greeted in my family. Hindi ko alam na pinagkaisahan pala nila ako para isurprise. Tears pooled in my eyes.

Ito na, maiiyak na ako.

Happy, glad, surprised, amused, overwhelmed. Lahat ng positive adjectives ay kaya kong banggitin to best descibe my feelings right now.

Kinuha ko ang bulaklak na bigay niya. May bulaklak na para sa altar namin. Sigurong inipon 'to ni kuya galing sa allowance niya. Nakakatouch talaga. Hindi ako makapaniwala. Hindi ko na mapigilan ang pagngiti. Lumalapad na ito kahit na pinipigilan ko pa kanina.

My heart is full... of love. My childhood history is very dark... pitched black. And when he came back to my life, I saw a light.

"T-thank y-you..." my voice even croaked.

I cleared my throat and then looks at him joyfully. Masaya pala ang ma-surprise. Ito pala ang feeling no'n. Hindi ko pa nararanasan dati.

I pouted. Matagal na siya rito sa amin bakit ngayon pa niya ito ginawa? I could've experienced this in my early life, why only now?

Nevermind that, Blanca. You can't be upset. Masaya ka ngayon... at umaapaw pa. You should be grateful. Ngayon lang siguro niya napaghandaan.

"Na surprise ka ba?"

Hindi ba niya nakikita sa mga mata at reaksyon ko? Kulang ba ang pasasalamat ko?

Lumapit ako para bigyan siya ng yakap. Mahigpit na mahigpit na yakap. I felt him stiffened. I felt his heart beats fast.

"Thank you, kuya Levi. Ang saya saya ko. Best birthday ever!" I said against his chest.

Matangkad siya na kahit nakatiptoe ako, hanggang dibdib niya lang ang abot ko. Nakakapit ako sa leeg niya kaya mahigpit pa rin ang yakap ko. I extended my arms so much to reach him.

"I'm glad then." He said, but I heard it inside his body. It's like an echo inside his chest. Parang nasa loob ang boses niya.

"Kaya pala maaga kayo ni mommy kanina. Nagmamadali para 'di ko mahalata na may plano kayo." Marahan ko siyang sinapak sa dibdib tapos balik sa pagkakayakap.

"You got it, baby." he chuckled hoarsely.

Now, I'm 12 years old. Magdadalaga na ako. That means...

Well, it's not like I'm thirsty for boys. It's just that... baka lang naman. Well, also a joke. Sa lahat ba naman ng pwedeng sabihin after the surprise is pagboboyfriend lang ang nasa isip ko. Of course not. I just want to see his reaction.

Bumitaw ako sa yakap at umatras para matingala siya. At least, I have to ask.

"Hmm..."

"Mmm?" He responded.

I twitched my nose and gave him a silly smile. "So, pwede na akong magboyfriend?"

His reaction suddenly turned dark.

Nagtitigan kami. Napapawi ang ngiti ko dahil sa reaksyon niya.

"No. Let's go eat. Nagluto si Tita ng mga pagkain para sa 'yo." Then he left.

Suplada! Ang sabihin mo, ayaw mo lang na maunahan kita! If you come out discreetly, at least to well trusted friends of yours, malay mo may lalaki palang may lihim na pagtingin sa 'yo.

Bitter! Che!

Grade 6 ako nang makilala ko sina Rafaela at Winona. I'm way older than them but they acted more mature than I am. Si Winona, maagang nagboyfriend, palibhasa malaking ang boobs. Minsan ko silang nakitang naghahalikan at ang lalaki tuwang-tuwa sa paghihimas sa dibdib niya. Alam ko na agad kung ano ang pakay niya sa kaibigan ko. Si Rafaela naman ay tahimik pero baliw din. At this age na rin, nagkakaroon na ako ng crush pero puro higher levels nga lang. Nandoon ang mga kaedad ko, e.

Sa aming tatlo, ako ang naunang magkaboyfriend. Last year, two months after my birthday, may nanligaw na isang High School student sa akin. Sinagot ko naman agad. We lasted a week, nalaman ni kuya Levi at sabi niya masyado pa akong bata para mag boyfriend.

I was so detailed about keeping it a secret to him but he still found out. Akala ko kasi magiging busy siya dahil graduating siya kaya patago akong nagbo-boyfriend. Still, he found out. Nahuli niya kami. Paano? Aba! Ang galing niya masyado.

"B, bata ka pa. Marami ka pang pagdadaanan." Sabi niya sa akin minsan.

"Alright, kuya. Chill..."

Nagkatitigan kaming dalawa. Nakita niya kaming naghahalikan sa labas ng school. Hindi naman niya ako isusumbong kay mommy 'di ba? I'm sure, he wont.

"Where else did he touched you?" Madilim niyang tanong.

Shocks! Nakita niya rin?

Napaiwas ako agad ng tingin. "Uhm... sa boobs lang... naman."

Mas lalong dumilim ang tingin niya sa akin. What? I'm being honest here. Bakit ba? Mali ba 'yon.

"Break up with that fucker. Hindi ka nirerespeto." He said.

So, I did broke up with him. Kapag si kuya na ang nagsabi, hindi ko na matatanggihan. Ayokong isumbong niya ako kay mommy o baka masuntok niya ang lalaki. Naku! Baka ikulong siya. Kasalanan ko pa.

I'm at the cafeteria with Winona. Pinatawag kasi si Rafaela sa faculty kaya nauna kami rito para makakuha ng mauupuan. Bata pa si Winona, well I am too, pero ang laki na ng dibdib niya. Mukhang pinagpala. At kita ko ang bakat ng n*****s niya dahil ang babaeng ito ay hindi nagsusuot ng bra.

She still thinks she's a kid. Lagi niyang nakakalimutan.

Winona is a transferee. Rafaela is from the second section when we were Grade 5 kaya hindi ko siya nakilala agad. She's already gifted even before but she transfered to this school last year so sa second section siya nilagay.

"Baliw! Nangseseduce ka ba ng mga boys? Magsuot ka naman ng bra." Sabi ko.

"Opo, Ate. Pangalawa mo na 'yang sabi sa akin ngayong araw." Sarkasmo niyang sagot.

Ate? Ew. I don't like to be called, Ate. That's too old.

"Just call me, Blanca. Paulit-ulit tayo?" Umirap ako at kinuha ang baong hinanda ni mommy sa akin today.

My level of open-mindedness is getting higher. I'm feeling all sorts of emotions that I think I never felt before. Nag-iiba na rin ang mood ko pagkatapos kong magdalaga. I became more sensitive. I felt weird at first but mommy told me that it's normal. At marami pa raw akong pagbabago na mararamdaman o makikita sa paligid sa mga susunod na mga buwan o taon.

I have a very long hair, I tucked my hair behind my ears. I surveyed the noisiest place in this school. I saw Rafaela by the entrance, she currently looking around. Looking for us!

I raised my hand for her to see.

Gladly, she did.

"Another school competition?" I asked.

She pout her lips and nodded.

"Ganiyan talaga ang mag gen...ni...ius..." kumindat si Winona.

Kinuha na niya ang baon niya at nilagay sa lamesa. Nagsimula na ring kumain kalaunan.

We start talking about fashion, Rafaela's brother, Rafael and a lot of more. I can't believe after being used to be alone, I have two freaking friends who almost have the same interest as mine. Well, we are still different but the thing here is we clicked. Hindi ko inaasahan pero napili nila akong kaibiganin. I'm still confuse how we became friends.

"Nga pala, B. I saw your mum yesterday." Ngumunguya pa si Rafa nang sinabi 'yon.

"Please don't talk when your mouth is full." Disgusted with her. I can see how she chew her food. "Saan mo nakita si mommy?"

Hindi nagsalita si Rafaela ng ilang saglit parang nanunuya. Tumaas ang kilay ko. Is she mocking me? Well, Blanca you told her not to talk when her mouth is full.

Logic please.

Ngumisi siya pagkatapos tila alam na nairita nga ako sa kaniya.

"Daddy and I went to a restaurant. And I saw your mum there with..." pa-suspense siyang tumigil. She wiggled her eyebrows. Nanunuya nga talaga ito.

Natigil ako sa pagkain. With who? What the! Bakit may pa suspense?

"With who?" Halos mabigat kong tanong.

With kuya Levi? They dined out without me? No, kuya Levi went home with me. Nagluto siya ng ulam at sabay kaming kumain.

"With a man..."

Buong hapon 'yon bumagabag sa isipan ko. I eyed on Rafaela who spilt the report. I felt my mind is blowing up. With a man? Who could it be?

Is she dating somebody? Gusto ko mang itanong ulit kay Rafaela kung naaalala pa niya ang mukha ng lalaki pero wala siyang kakayahang magdescribe ng mukha. Nakalimutan na niya agad. Ang sabi niya lang ay malaking lalaki, mukhang mas matanda pa kay mommy.

Seryoso raw na nag-uusap ang dalawa. Mas nauna pang umalis sina Rafaela at ng daddy niya kaysa sa mommy.

That's true. Late na umuwi si mommy kagabi.

I can still remember the man whom I share blood with but that's too long time ago. Hindi ko na siya nakita pa kailanman. Never nang binanggit ni mommy sa akin. Ang alam ko ay buhay pa at nagbibigay ng sustento sa amin. That's all I need. That's his responsibility.

It's impossible right? Mom can't see my father by blood again. He is a monster. He's not a person. Mommy won't betray me. Hindi niya ito magagawa sa akin.

Until thinking stays in my head until dismissal. It troubled me so much.

"B, halika na." Anyaya ni Rafaela.

Lately, sumasakay ako kina Rafaela pauwi KUNG hindi busy ang kuya niya o ang daddy niya. I texted kuya Levi na hindi na ako magpapasundo.

Kuya is now a college student, 3rd year college na siya. He's taking Engineeing. This year lang pinatupad sa buong bansa ang K to 12 program. Agad kaming naapektuhan doon dahil Grade 6 na kami, next year, I will be Grade 7. Kuya Levi got away with the misery. Ang swerte niya!

Kuya ?: Alright. Pasensya na magulo pa ang schedule ko ngayon.

Me: Okay lang po ?.

Kuya ?: Please be safe going home. I'll be home late.

Me: Got you :)

Hindi ko binanggit ang narinig kay Rafaela. The best way to know everything is to ask mommy first. I can't conclude anything yet.

I'm troubled and deeply bothered by Rafaela's news but 'kilig' didn't skip its chances when Rafael sents us home. Nagkaroon pa talaga ako ng oras para kiligin.

Rising actor.

Gwapo.

Marami pang iba. Mapera, galante, may Expedition pa.

Si Bossing feel ko...

Oops, kanta na pala ng Sexbomb Dancers 'yon.

Nang makauwi sa unit, mommy was already home. Nakaupo siya sa sofa at nanonood ng paboritong news sa GMA. Nakabihis pangbahay na ito pero mukhang kakarating lang niya, she hasn't take off her make-up yet.

"I'm home, mommy." I hurried to her and bless.

"How's your day, dear?" Pagod na ngumiti sa akin.

"Great." Pilit akong ngumiti.

"Magbihis ka na. I'll cook dinner."

Tumango at ginawa na nga ang utos niya. I'm uncomfortable. Lalong lalo na't may gusto talaga akong malaman. Magaling naman akong magtago ng emosyon dati, a. Bakit ngayon parang masasakal ako? Hindi ako makahinga ng maluwang. Parang may nambabara sa lalamunan ko.

Imbis na gawin ang usual na bagay pag-uwi ko ay lumabas ako ng kwarto. Pagkarating ko sa living room ay wala na si mommy. Naririnig ko ang pagtunog ng mga pinggan at kaldero kaya sa kusina ako napalingon. She's preparing to cook.

It's not true mommy, right? Hindi ko alam kung ano ang maganda sa dalawa. Makahanap ng bagong mamahalin o magkabalikan sila ng tinatawag niyang daddy ko.

There's no good option.

Tahimik lang kami ni mommy. Nagluto siya ng pansit. The whole time, no one dared to talk. Para kaming nakikiramdaman. She might be troubled too. I'm deeply bothered as well. Until dinner time.

Magkaharap kami ni mommy sa table. Namalayan ko na bago ang cover ng mesa namin. Mukhang bagong bili. Should I ask? Kinakabahan ako masyado. I can't even open a topic.

"Mali-late si Levi ng uwi. You know... he's college now."

Ngumunguya ako kaya tumatango lang ako.

"I know matagal pa pero may naisip ka ng course sa college?" Si mommy.

Try harder mommy. I can see in your eyes that you're trying not to be nervous. Kitang kita ko na may gusto kang pag-usapan pero hindi ito.

"I wanna be a teacher just like you mommy." Simple kong sagot.

Sa totoo lang wala pa akong ideya. Even teaching is not what I think about.

Ngumiti lang siya.

Silence stretched as we continued eating. I couldn't chew my food as I normally do. The tension keeps growing and I'm not comfortable anymore.

"Hmm... dear?" Mom trailed.

"Y-yes po?" Tumigil ako sa pagkain.

She nervously sighed. She started biting her lower lips and lick her upper one.

"Hmm..."

"What is it, mom?" I'm impatient but she's my mother. I have to calm down.

She looks worried as she stared directly into the my eyes. I could feel it. As if she will break me anytime. Again, she sighed.

"B, your dad wants us back." Malumanay na sabi ni mommy.