MAKASALANANG HAPLOS

KABANATA 6

"Ma'am, nakahanda na po ang pagkain sa lamesa," si Ate Linda na pumasok ng aming silid kagaya ng bilin ko kanina na tawagin na lang ako kapag kakain na.

Nag-angat ako ng tingin mula sa librong binabasa ko. "Sige, susunod na," tugon ko sabay tumayo na at ibinalik sa bookshelves ang aking binabasa.

I look at my book collections, since I can't get out of this house, nakahiligan ko na lang din ang magbasa dahil wala naman ako ibang mapaglilibangan.

Lumabas na ako ng silid kasabay na si Ate Linda na hinintay pala ako at sabay na rin kami sa paglalakad hanggang pagbaba.

"Ma'am, si Ser Silas, mukang mabait," bigla nitong nasabi habang naglalakad kami.

Wala naman akong problema sa binata kung mabait man o hindi, ayaw ko lang talagang makipagpalagayan ng loob kahit pagiging casual lang, ayoko.

"Yes, it seems but I can't be friends with him," I said with my stoic face even how much I want to talk to other humans.

Sa tagal kong hindi na halos nakakaharap sa ibang tao, gugustuhin ko talaga makakausap ng iba. Carvings sa kausap, iyung magaang kasama.

But in my case, mas pipiliin kong h'wag na lang. Iniisip ko palang ang asawa ko para na akong nababahag ang buntot.

"Bakit naman Ma'am? Friends lang naman eh. Saka isang buwan din siya maglalagi rito alangan tuwing gusto niya makipag-usap sa inyo palagi kayong papasok sa silid niyo?" saad niya kaya tumigil ako sandali sa paglalakad.

Hinarap ko siya. "Ate Linda... wala naman problema sa akin. Pero sa asawa ko meron. You know how dirty his mind is, ayoko makita ng kabigan niyang si Silas kung paano akong gulpihin ng sarili kong asawa nang dahil lang makikita nitong palagi ko siyang makakausap."

Lumambot naman ang mukha ni Ate Linda. "Hindi namin alam Ma'am kung paano niyo kinakaya makisama kay Sir," malungkot niyang komento.

Mapait akong ngumiti. "Because I don't have a choice, wala akong pagpipilian kundi ang mag-tiis. That's all."

Nagpatuloy na ako sa paglalakad at narinig ko ang pagbuntong hininga na lang nito sa likod ko at sumunod na lang sa akin pababa patungong dinning room.

"Why did you take so long?" Rossini asked impatiently when he saw me but his voice calm to hide his irritation.

Natagalan lang ako sandali bumaba, galit na siya agad. Dumako ang tingin ko kay Silas na tahimik lang din nakatingin sa akin at ibinalik ko rin ang tingin sa asawa ko.

"Sorry," I just apologized and I sat beside him while his gaze remained on me as if I did something wrong.

Here he is, making things big akala mo naman isang oras ko sila napaghintay. Hindi ako nagpakita ng anumang reaksyon dahil may ibang taong kaharap.

"Ross, it's okay ilang munuto lang naman natagalan si Antice wala tayo sa military," pabirong sabat ni Silas nang mapansin niyang mainit ang ulo ng kaibigan.

Silas sits on the chair in front of us on the other side of the table and our maids start to serve our food. Hindi na lang umimik si Ross habang si Silas tahimik na lang din na nakatingin lang sa amin o... sa akin.

Napa-inom na lang ako ng tubig dahil bigla akong inuhaw, I feel thirsty suddenly and we started to eat but I still feel Silas gaze on me, watching me very carefully but at the same time it's not noticeable because Ross seems not bothered by it.

"So, Silas are you sure about expanding your bussiness here in the Philippines? Malaki-laki rin ang magiging costings, hindi rin biro ang magpatayo ng bagong kumpanya, lalo na't hindi mo pa gamay ang kalakaran ng lugar," si Ross na inungkat ang sadya nito sa Pilipinas.

Ngumiti si Silas. "Bago ako sumabak, napag-aralan ko na iyan, hindi naman ako para sumugal kung wala akong mapapala. I know what I'm doing, and it's all planned."

Tahimik lang akong nakikinig sa pinaguusapan nila, ang negosyo pala ni Silas ay gumagawa ng mga piyesa ng sasakyan at sila rin mismo ang gumagawa ng mga sasakyang kilala... so he loves cars pala.

Hindi naman niya ito magiging negosyo kung hindi niya hilig. At ang kumpanya naman ni Ross ay pharmaceutical and... other related to illegal substances that I don't wanna elaborate.

"Pero nakakatuwa dahil naisipan mong mag-expand hindi iyung sa US ka lang nakabase, at least may pagkakataon ka pang makapag-palawak."

"Dahil may opportunity. That's bussinesses all about, ang mapalawak at mapalago ito for better opportunities not just for me, but also to my subordinates."

I don't know but while I'm hearing how he talks and how he responds to Rossini I'm just amazed in him because he knows what he's doing and what he's talking about despite Rossini's opinions that's not accountable.

Dumako naman muli ang tingin sa akin ni Silas. "How about, Antice? Anong ginagawa niya madalas?" he indirectly asked me. Para kay Ross ang tanong pero nasa akin ang mga mata.

"Dito lang siya sa bahay, a housewife. I'm not letting her work because I can provide all for her," Ross answered not giving me a chance to talk.

"Sa bahay ka lang?" Sa pagkakataong ito diretso na ako tinanong ni Silas. "As in... full time housewife? You must have been bored here," he commented which makes Rossini's jaw clenched a bit but he didn't make it obvious.

"She's not bored here," si Ross ang sumagot. "It's dangerous outside so I'm not letting her out."

It's more dangerous here in your home with you. Gusto ko sana ibara sa sinabi niya pero kinagat ko na lang ang ibabang labi ko para pigilan makapagsalita.

Silas face seems he does not agree with Rossini's way of how he treats me nakitaan ko rin siya ng awa para sa akin nang tingnan niya ako. Maybe he feels me, ngayon siguro nakikita niya na asawa ko nasusunod dito.

"Sinabi ko naman na sa iyo dati pa hindi ba? Mag-focus ka lang sa legal, hindi sa illegal," malamang sinabi niya bilang payo na rin bilang kaibigan.

He knows what my husband's doing. Tama naman siya, maraming kilala si Rossini na mga delikadong tao, isa na rin ito sa mga dahilan kung bakit ang daming securities, kaya hindi rin ako basta-bastang p'wedeng lumabas, bukod sa pagiging seloso niya ay iyon din ang dahilan.

Rossini chuckled. "I don't need your f*cking advices, my friend. Wala pa ako sa mundo, negosyo na ng pamilya ko ito. Minana ko lang, itinuloy ko lang ang negosyo ng pamilya."

Napailing na lang si Silas. Ito kaya? May illegal din ginagawa? Pero base naman sa narinig ko hindi niya kinunsinti ang gawain ni Ross, kaya nasisiguro ko na matino naman siyang negosyante.

"I just feel bad for your wife, you are not allowing her to enjoy her life outside," he said which makes me stunned and he is not minding my husband's will think.

Siya lang ang nakilala kong nakakapagsalita ng diretso dito kung anong maisipan niyang sabihin.

"It's all for her safety," tipid lang na sagot ni Rossini at nagpatuloy lang sa pagkain. "And don't tell me what to do with my wife." But irritation is now visible to him.

Natawa si Silas sabay kinuha ang isang baso ng tubig at nilaro-laro muna sa kamay bago uminom saka nagsalita matapos ng isang lagok at inilapag muli sa lamesa katabi ng kanyang plato..

"Kung ako magkakaroon ng asawa... talagang ibibigay ko sa kanya ang lahat, lahat ng bagay na makakapagpasaya sa kanya hindi ko siya para pagbawalan," malaman niyang sinabi batid niya ganoon dapat ang gawin ng asawa ko sa akin sa simpleng pahaging. Iyon ang palagay ko.

Napangisi si Rossini at unti-unti natawa. "Ni wala ka pa ngang ipinakilalang girlfriend, asawa agad? Saka ano bang akala mo? Hindi masaya ang asawa ko sa akin?" patuyang tugon niya sa sinabi nito.

Bakit? Hindi nga ba? Gustong-gusto ko sumabat pinipigilan ko lang ang sarili ko.

Bumaling siya sa akin at inakbayan ako saka ibinalik ang tingin kay Silas. "My wife is happy with me, she's very spoiled, wala akong hindi ibinibigay sa kanya kaya naman nasisiguro ko masaya ito sa akin," puno lang ito ng kasinungalingan.

Napakurap na lang ako kasabay nang pag-yuko ni wala silang tugon na narinig mula sa akin, ni ngiti hindi nila ako nakitaan kaya pinisil bigla ni Rossini ang braso ko halos ikangiwi ko batid niyang sumagot ako upang patunay sa mga pinagsasabi niya.

Napilitan akong ngumiti. "Y-Yes... I'm happy."

Napataas naman ng dalawang kilay si Silas habang pinagmamasdan ako matapos ko iyon sabihin.

Gusto ko nang tumayo at umalis dito sa hapag kainan. Mas gusto ko na lang na mapag-isa kaysa napipilitan ako rito na humarap at umakto ng labag sa loob ko.

Hindi ko naman hangad na maintindihan ako o malaman nitong taong ito na kaharap namin ang sitwasyon ko dahil malinaw na sa akin na sino man ay walang magagawa na matulungan ako makaalis dito...

Even how much I want to ask for his help, hindi ko na lang din ginawa dahil ganoon ako katakot, ganito ako kaduwag na sa puntong ayoko na lang mandamay...

I chose to be my husband's pet and endured it all, bahala na lang kung ano nang susunod na mangyayari sa akin, kung anong magiging kapalaran ko sa kamay ng lalaking ito.