MAKASALANANG HAPLOS

KABANATA 1

Labag man sa loob ko, napilitan akong magpakasal sa lalaking hindi ko naman mahal, ni sa panaginip hindi ko inisip na mapangasawa ang katulad ni Rossini.

Ngunit dahil sa malaking pagkakautang ng pamilya ko sa kanya, ako ang ginawa nilang pambayad utang. Ipinakasal ako kay Rossini Salvatore, isang mayamang binata noon na maraming negosyo at ari-arian at mas lalo pang tumanyag ngayong naikasal kami.

Noong una, mabait at maayos ang pakita niya sa akin ngunit nang tumagal lumabas na rin ang tunay niyang kulay.

Lahat ng galaw ko, bantay niya at alam niya pa dapat lahat ng ginagawa ko, bawal din ako lumabas ng walang pahintulot niya.

Ang hindi ko lang alam bakit pa kailangan niya akong paghigpitan, hindi naman ako tatakas? Masiyado siyang mahigpit, para akong araw-araw na sinasakal.

Pero kung may pagkakataon nga naman akong tumakas, ay bakit hindi? Ayoko na magtagal sa bahay na ito wala lang ako magawa dahil nakakulong ako.

May pagkakataon na oo, gusto ko umalis, tumakas dahil malupit siya kung madalas, nananakit din... Kaya hindi ko maiwasang maka-isip na umalis, marahil alam niya at ramdam din niyang iyon ang gagawin ko kaya todo seguridad siya h'wag lang ako mawala sa paningin niya sa dami ng mga mata niya sa paligid.

Mahahanap at mahahanap niya rin ako saan man lupalop ako pumunta, ganoon kalawak ang nasasakupan niya na ni kahit nga nawawalang tuta ay kaya niya tuntunin, ako pa kaya?

May isang taon na rin kaming kasal, isang taon na rin ako nakakulong sa nakasasakal niyang pagmamahal... gustuhin ko man na umalis, makipaghiwalay, pero alam kong hindi siya makakapayag.

Humugot ako ng isa na namang malalim na panaghoy, hindi ko na mabilang kung pang-ilang beses ko na ito.

Nakatanaw lang ako sa malawak na hardin sa ibaba habang yakap ang sarili mula rito sa balkonahe ng aming silid.

Kung tumalon na lang kaya ako? Minsan naiisip ko na lang gumawa ng hindi tama makaalis lang sa lugar na ito... lugar na kailan man 'di ko naranasan sumaya.

Ang tagal na naming nagsasama pero hindi ko alam kung kailan ba noong huli akong ngumiti? 'Di ko na tanda.

Napapikit ako nang umihip ang malakas na hangin na tumama sa aking mukha. Sana'y tulad na lang din ako ng hangin, malayang mapapadpad kung saan ko man gustuhin, hindi tulad nito na para akong isang preso, preso ng makasarili niyang pag-ibig.

Napasinghap ako bigla nang maramdaman ko ang kamay ni Ross sa tiyan ko na ipinaikot niya sa baywang mula sa likod ko. Hindi ko siya naramdaman o napansing pumasok.

Sinikap kong h'wag magpakita ng reaksyon kahit bahagyang nanginig ang kamay ko. Sa tuwing nasa paligid siya, tanging takot lang ang hatid niya sa akin... wala nang iba.

"What are you thinking, huh? You seem like in a deep thought?" he asked in a whisper and his embrace tightened and he placed his chin on my left shoulder.

Lihim akong napalunok. "A-Ano... w-wala..."

Kung sasabihin ko ang nasa isip ko siguradong hindi niya magugustuhan.

"You uttered your words. You're not being honest with your husband," he said in his deep voice this time.

Napapikit ako. Salita at boses niya pa lang para nang may pumipilipit sa tiyan ko dahil sa takot na hatid niya sa akin. Alam niya pag nagsisinungaling ako.

Nagulat ako nang iharap niya akong bigla sa kanya hawak niya ng mahigpit ang braso ko. Wala pa pero ramdam ko na ang panginginit ng mga mata ko nang salubungin ko ang mga mata niyang parati na lang malamig kung tumingin.

"I'm going to ask you again, what are you thinking, my wife? Are you planning to get out of here? Planning to escape? Hmm?" His voice is now deep but calm and he pulled me closer to him.

Ngayon lang nanuot sa ilong ko ang pinaghalong amoy alak at mabango niyang pabango... nakainom na naman siya kaya mas lalo akong kinabahan.

Maagap akong umiling. "H-Hindi... k-kung iniisip k-ko iyan s-sana noon ko pa ginawa... h'wag m-mong isipin iyan," sagot ko at kahit anong pilit ko na h'wag mautal ay nauutal ako sa kaba kahit alam kong wala naman akong masamang ginagawa.

Ngumiti siya. "Good." He cupped and touched my cheek. "At h'wag mo nang planuhin dahil alam mo namang hindi ka makakatakas sa 'kin. Asawa kita at ang gagawin mo lang paligayahin ako."

Napasinghap ako nang hawakan niya ako sa batok at siniil ng marahas na halik. Napapikit ako sa sakit niyang humalik dahil masiyado siyang garapal, walang pag-iingat.

Sinubukan ko siyang itulak ngunit hinawakan niya lang ng mahigpit ang magkabila kong pulsuhan gamit lang ang isang malaki niyang kamay.

"Hmmp!" I tried to fight but he's so strong.

Naipasok niya ako agad sa silid nang walang kahirap-hirap at itinulak niya ako sa kama na kamuntikan ko nang ikatili.

Naitukod ko na lang ang magkabila kong siko at tiningnan siya, habang isa-isa niya nang tinatanggal ang butones ng kanyang polo dress.

Naging mabilis ang paghinga ko dahil na rin sa ginawa niya at nagulo na aking buhok.

Ayaw na ayaw ko nakakainom siya kapag gusto niya akong sipingan dahil nananakit siya, may pagka-sadista ito nakainom man o hindi rin ngunit mas malala kapag may tama siya ng alak.

"R-Ross... please not now... I'm still sore..." pakiusap ko at umayos ako ng upo sabay pinagdaop ang dalawa kong palad upang mas makiusap.

Masakit pa ang katawan ko sa ginawa niya sa akin kagabi, kaya hindi ko alam kung kaya ko siya ngayon at nakainom pa.

Tiningnan niya lang ako saka ngumisi batid niyang wala siyang pakialam sa pakiusap ko hanggang ganap na nga niyang nahubad ang pang-itaas kaya humantad ang matipuno niyang katawan.

Napaatras ako kahit alam kong wala akong takas at mabilis siyang nakalapit sa akin at muli niya akong itulak sa kama upang ihiga.

Hinawakan niya ng mahigpit ang dalawa kong kamay at hinila ang buhok ko para itingala ako at bigyan ang sarili niya ng access sa aking leeg.

Alam niyang wala akong laban pero inilagay niya pa rin ang mga kamay ko sa itaas ng ulunan ko saka niya ako marahas na hinalikan sa leeg hila ang buhok ko.

I whimped in pain.

He licked, bit and sucked my skin. It will surely leave bruises of his kiss mark again. Hindi pa siya nakuntento nang pati balikat ko ay pinagigilan niya.

All I can feel is pain, I don't feel any pleasure from what his doing. Iniiyak ko na lang ang mga pinaggagawa niya hanggang sa magsawa siya sa paulit-ulit niyang pag-angkin sa akin.

"Ah! F*ck!" He continued thrusting his length inside me though my behind. Mas idiniin niya ako sa kama habang nakadapa ako at ang mukha ko halos bumaon sa unan mahigpit niyang hila pa rin ang buhok ko.

Ligayang-ligaya siya sa ginagawa habang ako panay na lang sa pag-luha dahil masakit na sa katawan, masakit pa sa dibdib. My heart is aching in each of his thrusts.

He c*ms countless times, me too yes even I don't want to but I didn't enjoy this. He's just good at hitting the right spot but I have no feelings at all, mas lamang ang sakit ng katawan sa pagiging sadista niya.

He holds my neck and he forces me to bend over for him, I feel I'm choking but he still continues to thrust until he c*m again.

Pagod na lang ang tanging nararamdaman ko, namimigat na ang talukap ko at patulak niya na nga akong binitiwan kaya muli ako napadapa sa kama. He took away all my strengths, dito naman siya magaling.

Nakuyom ko na lang ang dalawang palad ko at ang mabilis niyang paghinga ang tanging maririnig sa buong silid dahil sa pagod niya habang ako pigil na lamang ang pag-iyak.

Hanggang kailan ako magtitiis? Hanggang kailan kaya ako magsisilbing pamparaos niya lang? Ni ang pag-trato sa akin ng tama, hindi niya magawa.

He just stopped because he's now tired, pero kung hindi pa, malamang sa malamang hindi niya ako para tigilan kahit pa mag-umaga.

Kumuha ako ng kumot at ibinalot sa hubad kong katawan habang siya ay nanatili ang mga tuhod sa kama habang nakatingala dinadama ang pagod.

Tagaktak ang pawis sa kanyang mala-adonis na katawan, kung maganda lang sana ang ugali niya nasa kanya na ang lahat, ngunit hindi, hindi siya pinagpala sa lahat.

Tumagilid ako ng higa sabay baba naman tingin niya sa akin. Yumuko siya para titigan ako. Umibabaw siya sa akin at inilapat niya ang dalawang kamay sa magkabilang gilid ko. Kita niya ang bawat pagluha ko.

"You still cry every time I f*cked you," he said and he held my right cheek and wiped my tears.

Sinong hindi iiyak kung may kasamang pamimisikal? I don't know if it's his hobby or hindi ko lang ba talaga siya masabayan sa kama kaya ako nasasaktan?

Hindi ako nagsalita, nanatili akong tahimik.

"I know I'm being harsh on you since we got into this marriage, pero bakit ba hindi ka pa rin masanay-sanay na wild ang asawa mo pagdating sa kama?" Iniayos niya ako ng higa at pilit iniharap sa kanya.

Nasa ibabaw ko siya habang ang mga mata niya'y kalmado na ngayon at mainit pa kung tumingin, 'di ako sanay na ganito siya kung tumitig, sanay na ako sa malamig niyang tingin, kasing lamig ng pag-trato niya.

"I already told you, I'm still sore but you still did it," I reasoned out trying my best not to sob.

"Kasalanan ko bang nakakagigil ka, Antice?" tanong niya na parang ako pa ang dapat na sisisihin.

Hinawakan niya ang mukha ko. "You are so beautiful that's why I can't help it... and even if you have lots of bruises on your flawless skin, flawless body you are still gorgeous."

He's crazy... he doesn't know what he's talking about! Hindi ko alam na bukod pa pala sa pagiging abusive husband niya ay pagka-physcopath din siya dahil pansin ko madalas sa pananalita niya.

Mas lalo na lang akong naluha dahil naninikip ang dibdib ko sa tuwing kausap ko siya. Nakapangasawa ako ng isang baliw na lalaki, siya ang magpapa-iksi ng buhay ko.

Hinawakan niya ang dalawa kong kamay at pinagtig-isahan niya at muli niyang inilagay sa magkabilang gilid ng ulo ko at saka niya inilagay ang kanyang mukha sa leeg ko.

"I'm sorry, don't cry," his voice becomes soft. Nakalimutan niya ata na siya ang may gawa nito sa akin.

Hindi ako nagsalita. Ganito naman ang gawain niya matapos makasakit pero bukas balik din naman siya sa normal niyang ugali. Magagalit kaunting pagkakamali ko lang.

Hindi ko siya maintindihan, hindi kailan man. Sa loob ng isang taon pagsasama namin ni katiting na pagmamahal ay wala akong maramdaman.