บ่ายแก่ๆ วันเดียวกัน
ณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง กลางเมืองกรุงฯ วันหยุดแท้ๆ แต่แทนที่เขาจะได้สนุกกับซีรีส์เรื่องโปรด กลับโดนมารดาเรียกไปบ่นเรื่องณิชาไม่หยุด เขาเลยต้องหาเรื่องออกนอกบ้าน ธุระเดียวที่ควรทำในตอนนี้ก็คือการไปติดต่อธนาคาร การยืนยันตัวตนอะไรนั่นแหละ ถ้าไม่ทำ เขาจะโอนเงินทีละมากๆ ไม่ได้ แน่นอนว่ามันไม่สะดวก เขาเลยกะว่าจะเดินสายเข้าออกธนาคารให้ครบทุกบัญชีที่มีเลย
เตชิณใช้เวลาไปเกือบสามชั่วโมง กับการเดินเข้าออกธนาคารต่างๆ สมุดบัญชีที่ไม่เคยเอามาอัปเดต บางเล่มเขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเคยเปิดไว้
เวลานี้เขานั่งอยู่ในธนาคารแห่งหนึ่ง กำลังส่งสมุดบัญชีให้เจ้าหน้าที่เมื่อถึงคิว นานแล้วที่ไม่ได้เปิดสมุดเล่มนี้ อาจจะตั้งแต่ก่อนไปเมืองนอกแล้วกระมัง
“ยืนยันตัวตนใช่ไหมคะ” เจ้าหน้าที่ถามอีกครั้ง
“ครับ”
“เอ...บัตรเครดิตหมดอายุแล้ว ออกบัตรใหม่วันนี้เลยไหมคะ”
เจ้าหน้าที่คนงาม ถามพร้อมรอย
