[11]
ร่องรอยความทรงจำ
รดาใช้เวลาในห้องน้ำพอสมควร เธออยากให้น้ำเย็นๆ ช่วยปลุกสติให้ฟื้นตื่น และหวังว่ามันจะช่วยให้เธอสร่างเมาโดยง่าย เธอเช็ดตัวด้วยผ้าเช็ดตัวของโตมร กลิ่นของเขายังติดอยู่ มันรู้สึกประหลาดมาก กลิ่นบนผ้าเหมือนกลิ่นตัวเขาเมื่อคืนเลย เฮ้อ...ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว เธอรู้สึกคล้ายๆ ว่าฝัน แต่ก็รู้นั่นแหละว่ามันไม่ได้ฝัน แต่กลับไม่อยากหยุดทุกอย่างในตอนนั้น บทรักของเขาทำให้เธอเผลอไผล ทำให้เธอยอมดำดิ่งลงไปในห้วงเหวแห่งความสุข และมัน...ก็กำลังมาทำให้เธอเป็นทุกข์ในตอนนี้
“ตั้งสติหน่อยรดา ก็แค่เรื่องธรรมดาของผู้หญิงผู้ชาย อย่าอินให้มันมากนัก” บอกตัวเองแล้วเปิดประตูห้องน้ำออกมา โตมรเก็บห้องเสร็จแล้ว เธอแลหาเสื้อผ้าของตัวเอง และมันไม่ได้วางอยู่บนเตียง
“ฉันเอาเสื้อผ้าไปลงเครื่องน่ะ”
“อือ...แล้ว...ฉันจะใส่อะไร”
“ของฉันมี” เขาหยิบเสื้อยืดกับกางเกงที่เอวเป็นแบบหูรูดไปยื่นให้ หัวใจเต้นถี่ระร
