Kirsten POV
Napatitig ako sa mga mata niya and from there I saw his pain. Hindi lang naman siya ang nahihirapan, hindi lang rin siya ang nasasaktan kaya nga ako lalayo diba.
Ako ang unang nagbawi ng tingin sa aming dalawa. Hinawakan ko ang palapulsuhan niya, dahan-dahan ko itong inilayo at iniwas sa mukha kong hawak niya. Bumangon ako mula sa pagkakahiga ko sa hospital bed niya. Binaba ko ang mga paa at patalon na bumaba ng kanyang kama. Ramdam ko ang pagsunod ng tingin sa mga kilos ko, katulad ko'y nakikiramdam rin ito. Sinuot ko ang school shoes, inayos ko ang sarili bago ko siya tinignan muli. Sinalubong ko ang mga titig niya. "Simple lang naman Kier, tanggapin mo na magkapatid tayo. Accept then move on, ganun lang ka simple. Mas lalo ka lang masasaktan kung ipipilit mo ang kamalian
