แม้ว่าเรือนร่างเปลือยเปล่าของผู้หญิงตรงหน้าจะงดงามแค่ไหนก็ตาม
ไม่น่าเชื่อ...
ไม่น่าเชื่อเลยว่าภายในเรือนร่างเล็กบอบบางของดอกแก้ว จะซ่อนสัดส่วนอวบอัดเอาไว้ได้มิดชิดถึงขนาดนี้
ผิวกายของขาวเนียนทุกจุด สองปทุมถันเต่งตึงอวบใหญ่ หัวนมของหล่อนสีแดงระเรื่อ มันคือสีเดียวกับสีปากของหล่อนไม่มีผิด
ลมหายใจของเขาเหมือนถูกสูบออกไปจากปอดจนหมดเกลี้ยง
นี่เขากำลังต่อสู้อยู่กับอะไรนะ...
นางฟ้าใช่ไหม...?
ภูวดลกัดฟันกรอด ควบคุมตัวเองเอาไว้อย่างสุดกำลัง ใบหน้าของเขาเริ่มแดงเข้ม ขณะบอกตัวเองให้เลื่อนสายตาขึ้นมาจ้องที่ใบหน้านวลของดอกแก้วแทน
“ถอดอีกสิ จะได้รีบทำรีบเสร็จ”
ดวงตาของคนที่กำลังจะถอดกางเกงนอนออกจากตัวมีแต่หยาดน้ำตา แม้จะพยายามบอกให้ตัวเองอดทนแต่น้ำตาก็ไหลออกมาประจานความอับอายอยู่ดี
“ไหนว่าอยากนอนกับฉันนักไง ทำไมต้องร้องไห้ด้วยล่ะ”
ดอกแก้วช้อนตาขึ้นมองภูวดล ก่อนจะฝืนยิ้มให้กับเขา
“แก้วไม่ได้ร้
