ซือเหม่ยหลันภรรยาของชายอาภัพแห่งหมู่บ้านป่าท้อ

บทที่ 21

สามพี่น้องขนปลากลับบ้านสองรอบก็หมดนำมาเทลงถังให้เฉิงเย่หรงถึงกับอึ้งกับการหาปลาของภรรยาที่หาได้ในแต่ละวัน ขนาดนางแอบเอาใส่มิติไปตอนลงไปเก็บในที่ดักปลาที่นางใส่ทิ้งไว้สี่อันให้สองแฝดเก็บจากหลุมของพวกเขาไป

"นี้พวกเจ้าหาปลาได้เยอะแบบนี้ทุกวันเลยหรือน้องหญิง" เย่หรงถามภรรยาออย่างเหม่อลอย

"เจ้าค่ะท่านพี่ข้าหมักเอาไว้ทำปลาร้าด้วยนะเจ้าคะทำน้ำปลากินเองก็ได้ข้าทดลองไปอย่างละห้าใหเองเจ้าค่ะ ยังไม่ได้สั่งใหเพิ่มมาอีกรอท่านพี่ก่อนเจ้าค่ะ " นางตอบสามีไปยิ้มๆ

"พี่จะให้จางเหว่ยไปเสนอขายในเหล่าที่รับซื้อของป่าเจ้าประจำให้ลองดู พี่จะไปด้วยมันเยอะมากและตัวใหญ่สดทุกตัวน่าจะได้ราคาดี" ชายหนุ่มบอกภรรยา

"ได้สิเจ้าคะข้าเองก็อยากไปด้วยเหมือนกันพวกเราลองเข้าเมืองไปเสนอขายดูก็ไม่เลวมีทั้งแบบแห้งด้วยข้าจะลองเอาผักดองไปเสนอด้วยน่าจะขายได้นะเจ้าคะ" นางบอกสามี

พอดีกับเสียงตะโกนเรียกที่หน้าบ้าน

"เย่ตงเปิดประตูให้พี่ชายจางหน่อย"

"สงสัยพี่จางเหว่ยจะมาถึงแล้วน้องรองไปเปิดประตูให้พี่ชายจางเร็วเข้าพี่เหม่ยหลันจะพาไปเที่ยวในเมืองกันดีไหม"

"ขอรับข้าจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยขอรับ " พูดจบเย่ตงก็รีบวิ่งไปที่หน้าบ้านอย่างเร็ว

"มาแล้วขอรับพี่ชายจางข้ากำลังจะเปิดประตูแล้วขอรับ"

"สวัสดีตอนเช้าขอรับพี่ชายจางเหว่ย" เย่ตงทักทายเพื่อนสนิทของพี่ใหญ่พอเห็นหน้า

"สวัสดีขอบใจมาเย่ตงพี่จะเอาเกวียนเข้าบ้านจะพาพี่ใหญ่ของเจ้าไปหาหมอด้วยวันนี้"

"ขอรับพี่ใหญ่รอท่านอยู่ในบ้าน" เย่ตงตอบ

พอบังคับเกวียนมาหยุดลงหน้าบ้านกู้จางเหว่ยก็รีบเข้าไปหาเพื่อนทันทีด้วยความเป็นห่วงและไม่ลืมหยิบหม้อที่ใส่ข้าวต้มปลาแสนอร่อยมาคืนด้วย

"เย่หรงเจ้าเป็นอย่างไรบ้างวันนี้ข้ามารับไปหาหมอมาไปกันเถอะ" เขาพูดทันที่พอเดินมาถึงแคร่ที่เพื่อนนั่งอยู่

"อืมเจ้ามาก็ดีแล้วพอดีเลยภรรยาของข้าอยากไปในเมืองด้วยเพราะพวกเขาไปจับปลามาจากที่ดักเอาไว้มาได้มากเลยทีเดียวละ นั้นถังที่ตั้งเรียงกันนั้นละใช่ปลาหมดเลยเจ้าไปดูสิข้าว่าน่าจะขายให้เหลาประจำที่พวกเราขายของป่าได้นะ" เขาบอกเพื่อนไปดูปลาที่น้องๆกับภรรยาหามาได้ในเช้าของวันนี้

"นี้คือหาแค่เช้าเดียวหรือเย่หรงทำไมมันได้เยอะถึงเพียงนี้ ภรรยาของเจ้าไม่ธรรมดาจริงข้าวต้มปลาเมื่อคืนอร่อยมากกว่าเหลาที่เราขายของป่าให้เสียพ่อกับแม่ของข้าทานข้าวได้เยอะมากเราสามคนกินจนหมดหม้อเลยละเย่หรง" จางเหว่ยบอกเพื่อน

"อือใช่แล้วละแค่ตอนเช้าที่นางกับน้องของข้าพึ่งจะไปเก็บมาเมื่อสักครู่คงนี้เอง" เย่หรงตอบเพื่อนสนิท

"พี่ชายจางคิดว่าปลาของพวกข้าจะขายได้หรือไม่ขอรับ" เย่ตงถามเพื่อนพี่ชาย

"ต้องได้สิพี่ยังไม่เห็นใครจับปลาได้เยอะแบบนี้เลยนะพวกเจ้าเก่งกันเสียจริง ข้าจะไม่ได้คาราวะพี่สะใภ้ของเจ้าเป็นอาจารย์แล้วหรือเย่ตงได้ไหมต้องถามฮูหยินดูแล้วละ"

จึงได้รับสายตาพิฆาตจากเพื่อนสนิทแทน

"แหะๆเย่หรงเจ้ากับข้าจะได้ทำแทนพวกเขาอย่างไรภรรยาเจ้าจะะได้ไม่เหนื่อยเยี่ยงไรเล่า" จางเหว่ยบอกเพื่อนยิ้มจืดๆ

ซือเหม่ยหลันพาน้องสามีไปล้างมือที่หลังบ้านเพราะจับปลานางจึงต้องล้างกลิ่นคาวปลาให้สะอาดจึงเดินออกมาได้ยินเพื่อนสามีคุยกันพอดี

"สวัสดีเจ้าค่ะพี่ชายจางเหว่ย" นางทักทาย "

สวัสดีเจ้าค่ะพี่ชายจาง" เย่ซิงเองก็ทักทายเพื่อนพี่ชายเช่นเดียวกัน

"สวัสดีฮูหยินและซิงเอ๋อร์พวกเจ้าอยากไปขายปลาในเมืองหรือ" จางเหว่ยถาม

"เจ้าค่ะพี่ชายจางข้าอยากไปขายปลากับผักดองเจ้าค่ะมีปลาแดดเดียวด้วยเจ้าค่ะ มีทั้งแบบแห้งสนิทและตากแดดเดียวเจ้าค่ะ วันนี้ข้าแบ่งใส่ตระกร้าเอาไว้ว่าจะฝากท่านลุงกู้กับท่านป้ากู้ตอนพี่ชายจางมาพอดี มีผักดองไปให้ชิมด้วยใหหนึ่งข้าทำเอาไว้เยอะเลยทีเดียวเจ้าค่ะ"

"อือขอบใจเจ้ามากนะข้าวต้มปลาเมื่อคืนอร่อยมากข้ากับท่านพ่อท่านแม่ชอบมากปลานี้ใช่ไหมที่จะให้ข้านำไปขายที่เหลาด้วย" จางเหว่ยถามก่อนจะไปยกถังปลาขึ้นเกวียน

"เจ้าค่ะข้าหาเสื่อมาปูให้พวกเราได้นั่งก่อนดีกว่า" พอพยุงเฉิงเย่ตรงขึ้นเกวียนพร้อมกับของที่จะไปเสนอขายเรียบร้อยเกวียนก็ออกไปรอนางที่ประตูหน้าบ้าน ซือเหม่ยหลันล็อกประตูเรียบร้อยก็เดินขึ้นเกวียนเป็นคนสุดท้ายมีสองแฝดที่ตื่นเต้นที่จะได้เข้าเมืองคุยกันกระหนุ่งกระหนิงไปตลอดทาง พอมาถึงบ้านของจางเหว่ยเขาขนของที่ซือเหม่ยหลันเตรียมมาให้บิดามารดาลงไปให้พวกท่านที่ยืนรอที่หน้าบ้านพอเห็นลูกชายบังคับเกวียนมาถึงหน้าบ้าน

"เย่หรงเป็นเยี่ยงไรบ้างขาเจ้ายังเจ็บมากไหม" ท่านป้ากู้ถามด้วยความเป็นห่วงเด็กหนุ่มที่ต้องเจ็บตัวแล้วยังกังวนเรื่องขาของเขา ที่อาจจะเป็นหนักจนพากันปรึกษาให้บุตรของนางพาไปหาหมอในเมืองจะดีที่สุดเมื่อวานเย่หรงบอกยังไม่ไปขอเป็นตอนเช้าดีกว่า

"ขาข้าดีขึ้นมากขอรับท่านป้าได้ยาต้มของภรรยาข้าไม่เจ็บปวดเท่าไรขอรับและวันนี้ภรรยาของข้าอยากเข้าไปในเมืองเพื่อขายปลาที่นางหาได้เมื่อเช้าด้วยจึงไปพร้อมกันเลยขอรับท่านป้า"

"ดีๆข้าดีใจกับเจ้ามากที่ได้ภรรยาที่ดีอย่างนังหนูซือเหม่ยหลัน นี้เอาอะไรลงมาจากเกวียนเข้าบ้านไปอีกละจางเหว่ย" นางหันไปถามบุตรที่นำของไปวางไว้ที่แคร่หน้าบ้าน

"ท่านแม่ภรรยาของเย่หรงนำปลามาฝากท่านรวมถึงผักดองด้วยขอรับมีปลาที่ยังไม่ตายอีกสามตัวท่านรีบนำไปขังใส่ถังก่อนที่ปลาจะตาย มีปลาแดดเดียวด้วยนะท่านแม่ ข้าจะรีบพาเย่หรงเข้าเมืองเดี๋ยวมันจะมืดค่ำตอนขากลับเอาไว้ข้าจะมาเล่าให้ท่านแม่ฟังนะขอรับ"

"ได้ๆแม่จะรอฟังข่าวที่บ้านนี้ละเจ้ารีบพาเย่หรงกับภรรยาและเด็กๆไปเถอะ ขอบใจเจ้ามากนะนางหนูเหม่ยหลันที่นำของมาฝากป้า" นางตะโกนบอกตามเกวียนที่ออกตัวไปตามทาง ก่อนจะเดินไปดูที่ของฝากหลายอย่างที่ลูกชายนำลงมาให้เมื่อสักครู่

"ไม่เป็นไรเจ้าค่ะท่านป้ากู้ข้าทำเอาไว้เยอะที่บ้านท่านป้าทำอาหารให้ท่านลุงกับพี่ชายจางกินให้อร่อยนะเจ้าคะ" ซือเหม่ยหลันตะโกนบอกป้ากู้ด้วยรอยยิ้ม