ซือเหม่ยหลันภรรยาของชายอาภัพแห่งหมู่บ้านป่าท้อ

บทที่ 20

"พี่ว่าเราไปตอนที่พี่ใหญ่ของพวกเจ้าตื่นกินข้าวดื่มยากันก่อนดีกว่านะ วันนี้พี่ทำโจ็กก็จะเสร็จแล้ว ทอดหมูกับปลาผัดผัก อีกจานมีต้มจืดซี่โครงหน่อไม้สดก็พอกินกับโจ๊กมื้อเช้าแล้วละ เผื่อพี่ใหญ่ของพวกเจ้าอยากลุกมาเข้าห้องน้ำตงเอ๋อร์เข้าไปส่องดูพี่ใหญ่ในห้องรอพี่ก็ได้นะจ๊ะวันนี้เราไปสายก็ไม่เป็นไรเราต้องดูแลพี่ใหญ่ด้วย" นางบอกสองแฝด

"ได้ขอรับข้าจะไปดูพี่ใหญ่เองน้องเล็กอยู่เป็นเพื่อนพี่เหม่ยหลันในครัวนะ" เย่ตงบอกน้องสาวแล้วจึงเดินไปในห้องหาพี่ชายที่ห้องนอน เพราะได้ยาที่ซือเหม่ยหลันบดผสมลงไปในถ้วยยาด้วยทำให้ชายหนุ่มไม่ปวดขาเท่าไร ยาของนางก็ดีเหมือนกันคงไม่ต้องเข้าไปหาหมอในเมืองแล้วกระมังเขาคิดในใจก่อนจะลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง

เย่ตงเดินเข้าไปเปิดประตูเบาๆส่องดูพี่ชายว่าตื่นหรือยังเขาจะยังไม่ปลุกพี่ใหญ่เพราะอยากให้พี่ชายนอนพักเยอะๆ เพราะเหนื่อยมาหลายวันแล้วจากการขึ้นเขาล่าสัตว์หาเลี้ยงครอบครัวมาโดยตลอดหัวเล็กจึงโผล่เข้าไปดูในห้องนอนของพี่ชาย

"น้องรองหรือพี่ใหญ่ตื่นแล้วมาช่วยพี่ประคองพี่ไปห้องน้ำหน่อย" เขาบอกน้องชายเบาๆ

"พี่ใหญ่ตื่นแล้วหรือขอรับมาข้าจะประคองพี่ใหญ่เองยังปวดขาไหมขอรับพี่ใหญ่" เย่ตงถามพี่ชายด้วยความเป็นห่วง

"พี่รู้สึกว่ายาของพี่สะใภ้ของเจ้าดีมากๆเลยละพี่ไม่ได้รู้สึกปวดขาอะไรมากมาย เมื่อคืนนางเอายาให้พี่ดื่มอีกรอบตอนก่อนนอนแล้วทำให้พี่ใหญ่ไม่มีไข้และไม่ปวดขาสักเท่าไรอีกสองสามวันคงจะหายดีแล้วกระมังพี่ใหญ่ว่า"

"จริงหรือขอรับพี่สะใภ้นั้นเก่งทุกอย่างเลยจริงๆหาปลาก็เก่งทำอาหารก็อร่อย" เขาคุยจ้อให้พี่ชายฟังตามทางเข้าห้องน้ำที่อยู่นอกบ้าน ซือเหม่ยหลันมองเห็นสามีที่มีน้องชายประคองมานางจึงรีบเดินไปช่วยทั้งสองคนทันที

"ท่านพี่ตื่นแล้วหรือเจ้าคะทำไมไม่ให้น้องรองมาเรียกข้าละเจ้าคะดูสิน้องรองตัวนิดเดียวเองพยุงท่านพี่เก้ๆกังๆน่าดู" นางมองดูทั้งสองคนตลกมากกับท่าทางกับการประคองพี่ชาย

"พี่พอจะเดินไหวและไม่ปวดมากเท่าไรแล้วละน้องหญิงยาของน้องได้ผลดีทีเดียวพี่คิดว่าสามวันคงจะหายแล้วละ" เขาตอบภรรยา

"ท่านพี่ไม่ต้องลงน้ำหนักมากหรอกเจ้าค่ะข้างที่เจ็บรอดูอาการไปก่อน ทานข้าวกับยาที่ข้าต้มให้ติดต่อกันสามสี่วันก็น่าจะหายดี ถ้าไม่ดีอย่างไรท่านต้องรีบบอกข้านะเจ้าคะจะได้ไปตามพี่ชายจางเหว่ยมาพาไปหาหมอในเมือง " นางบอกสามี

"แต่ถ้าให้ดีข้าเองก็อยากกพาท่านไปให้หมอตรวจดูให้มั่นใจเหมือนกันนะเจ้าคะ" นางบอกสามี

"อืมได้สิน้องหญิง" ชายหนุ่มตอบภรรยาก่อนที่จะเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวคนเดียวนางจึงแยกไปที่ห้องครัวการที่นางทำกระบองจุดเอาไว้แต่ละที่ทำให้มองเห็น เพราะตอนนี้มันยังไม่สว่างดีจึงต้องจุดไฟเอาไว้สะดวกต่อการมองเห็นของทุกคน เฉิงเย่หรงเองยังทึ่งกับสิ่งที่นางทำเลยพอน้องชายบอก แต่เขาจะไม่ถามซอกแซกกับนางอะไรที่นางจะบอกเขารอได้ไม่ต้องบังคับเอาคำถามจากนาง

หลังจากที่สามีทำธุระเสร็จนางให้น้องชายคอยดูแลพี่ชายที่หน้าห้องน้ำก่อนจะไปพาเขามานั่งที่แคร่ไม้เพื่อจะกินมื้อเช้านอกห้องด้วยกัน เพราะสามีของนางอยากจะทานร่วมกันกับทุกคนนางเองก็ไม่ขัดใจเขา พานั่งแล้วก็ไปทำอาหารต่อก่อนจะยกออกมาทานพร้อมกันด้วยความอร่อย

"โจ๊กหมูป่าเจ้าค่ะทานพี่ข้าสับเอาแต่เนื้อแดงมาหมักแล้วปั้นเป็นก้อนเจ้าค่ะ ได้เนื้อหมูกระดูกซี่โครงมาด้วยข้าเลยต้มจืดหน่อไม้สดเสียเลยจะได้ซดน้ำได้คล่องคอ ผัดผัก หมูทอดที่เหลือข้าหมักเกลือเอาไว้ตากแดดไว้ทอดขาหมูข้าจะรมควันเอาเก็บไว้กินได้นานตอนสายหน่อยค่อยไปตัดใบสนลงมาทำเจ้าค่ะท่านพี่" นางบอกสามี

"ลำบากเจ้าแล้วน้องหญิงที่ต้องไปตัดใบสนเองถ้าจางเหว่ยมาพี่จะขอให้เขาไปตัดใบสนมาให้ ต้มจืดของน้องอร่อยมากข้าไม่เคยรู้นะว่าหน่อไม้มันนำมาทำอาหารได้อร่อยมากและไม่ขมด้วย" ชายหนุ่มบอกภรรยา

"เราแค่ต้มน้ำขมมันออกให้จืดก็นำไปทำอาหารได้หลายอย่างเลยละเจ้าค่ะ ทั้งยังสามารถทำได้หลากหลายอย่างอีกด้วยข้าทำใส่ใหเอาไว้ไม่น้อยเลยละเจ้าค่ะ" นางบอกสามีสี่คนนั่งทานมื้อเช้าด้วยความอร่อย

หลังจากจบมื้อเช้าสองแฝดไปล้างถ้วยที่หลังบ้านนางบอกให้สามีนั่งเล่นหรือทำลูกธนูเอาไว้ก็ได้จะได้ไม่เบื่อหรือสานทำที่ตากปลาให้นางเพิ่มอีกก็ได้ยังมีไม้ไผ่ที่นางตัดลงมาหลายลำและ

"วันนี้ข้าจะทำหมูแดดเดียวด้วยต้องรบกวนท่านพี่ทำให้แล้วละเจ้าค่ะจะได้ไม่บ่นว่าไม่มีอะไรทำข้าจะไปเก็บปลาขึ้นจากหลุมมาก่อนจะทำอะไรค่อยว่ากันต่อใครจะอยู่เป็นเพื่อนพี่ใหญ่ละวันนี้เด็กๆ" นางถามสองแฝดที่ตอนนี้เตรียมจะไปกับนางทั้งสองคนเลย

"พวกเราไปไม่นานให้พี่ใหญ่นั่งสานที่ตากหมูรอแป๊ปเดียวก็ได้กระมังเจ้าคะ" เย่ซิงตอบเสียงอ่อยเพราะนางอยากไปลุ้มหลุมปลาใหม่ของนางนั้นเอง

"พวกเจ้าไปช่วยพี่สะใภ้ใหญ่เถอะพี่อยู่ได้มันไม่ไกลไม่ใช่หรือเลยหลังบ้านพวกเราไปหน่อยเดียวเอง" เฉิงเย่ตงบอกน้องทั้งสองคนที่มองมาที่เขาตาละห้อยเชียว

"ถ้าเช่นนั้นพวกข้าจะรีบไปรีบกลับนะเจ้าคะเผื่อพี่ชายจางเหว่ยมาข้าให้เขาไปขายปลาในเมืองให้ท่านพี่ว่าดีไหม และพาท่านพี่ไปหาหมอด้วยน่าจะดีท่านพี่ว่าเยี่ยงไรเห็นด้วยกับข้าหรือไม่เจ้าคะ" ถ้าไม่ไปวันนี้ข้าจะทำตากแดดทั้งหมดเลยวันต่อไปค่อยไปก็ได้ นางถามความคิดเห็นของสามีให้เขาช่วยตัดสินใจ

"พี่คิดว่าให้จางเหว่ยมาก่อนแต่พี่คิดว่าขาพี่น่าจะหายเพราะยาของเจ้าแล้วนะเอาไว้ถ้ามันแย่ลงพี่จะรีบไปหาหมอในเมืองเลยดีไหมเจ้าจะได้ไม่เป็นห่วงพี่" ชายหนุ่มตอบภรรยา

"ก็ได้เจ้าค่ะเราไปกันเถอะน้องรองน้องเล็กจะได้ไม่สายเผื่อพี่ชายจางเหว่ยมาจะได้ไปเปิดประตูให้"

ขาท่านจะไม่หายได้เยี่ยงไรข้าใส่ยาแก้ปวดแก้อักเสพในมิติให้ท่านไปนางคิดในใจแต่พูดออกมาไม่ได้

"เจ้าค่ะ/ขอรับ"

"พวกข้าจะรีบไปรีบกลับนะขอรับ" เด็กทั้งสองบอกพี่ชายก่อนจะรีบเดินตามหลังพี่สะใภ้ไปเฉิงเย่หรงจึงนำไม้ไผ่ที่นางตัดไว้เป็นท่อนแล้วมาผ่าทำที่ตากปลาไว้รอภรรยากับน้องๆของเขาที่ไปเก็บปลาหลังบ้าน