บทที่ 18

1430 Words

"สวัสดีขอรับท่านลุงกู้" เย่หรงทักทายบิดาของเพื่อนสนิทด้วยรอยยิ้มเขานั่งพิงหัวเตียงเพราะพึ่งจะดื่มยาเสร็จ หลังจากกินข้าวต้มปลาของภรรยาจนอิ่มแปล้นางทำได้อร่อยมากและไม่มีกลิ่นคาวเลยจนข้าวต้มหมดไปถ้วยใหญ่ "เจ้าเป็นเยี่ยงไรบ้านเย่หรงข้าได้ฟังจากจางเหว่ยแล้วก็เป็นห่วงเจ้ามาก พาคนที่ไว้ใจได้ขึ้นไปนำหมูป่าลงมาจากเขาแล้วขายให้กับชาวบ้านได้ข้าวกับถั่วแป้งมากมายหลายอย่างตามที่พวกเขามีในบ้านนั้นละ นี้ตำลึงได้มาข้ากับจางเหว่ยเลยคิดว่าจะมอบให้เจ้าทั้งหมดเพราะเจ้าเจ็บตัวมากกว่าจางเหว่ย" ลุงกู้บอกก่อนจะยื่นถุงตำลึงที่ชาวบ้านมาซื้อหมูนั้นได้มาสิบตำลึงเงิน ข้าวของข้านำมาให้เจ้าแล้ว จางเหว่ยขอแบ่งแค่ข้าวแป้งเท่านั้นละส่วนตำลึงยกให้เจ้ารักษาตัวจะได้หายไวเยี่ยงไรเล่าเพราะขายของป่าที่ไปหาในครั้งนี้ก็ทำตำลึงให้พวกเจ้าพอสมควรแล้ว" "ได้เยี่ยงไรเล่าขอรับท่านลุงต้องแบ่งเท่ากันนั้นละถูกต้องแล้วขอรับข้าคงไม่กลั

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD