ซือเหม่ยหลันภรรยาของชายอาภัพแห่งหมู่บ้านป่าท้อ

บทที่ 12

ซือเหม่ยหลันเดินออกทางหลังบ้านหลังจากปิดประตูเรียบร้อยนางก็มุ่งหน้าขึ้นเขาไปทันที จุดมุ่งหมายคือเห็ดโคนกับมันเทศป่าใหญ่แต่นางจะเก็บทุกอย่างที่เจอเพื่อจะนำมาเก็บเอาไว้ทำอาหารให้ได้เยอะที่สุดนางเจอต้นอ่อนของพริกขี้หนูต้นอ่อนของมะกรูดมะมาว ข่าแก่ตะไคร้นางขุดใส่มิติเอาไว้ก่อน ผักหวานป่าที่แทกยอดอ่อนยาวเท่าฝ่ามือรวมทั้งต้นที่พอจะเพาะปลูกได้ของนางเก็บห่อใส่ใบตองกล้วยป่า ห่อแยกเอาไว้ผักกูดใบยักที่นางจำได้ในยุคที่นางจากมามากมาย เห็ดบนเขามันดีตรงที่ว่าออกเป็นหมู่ใหญ่เก็บแบบเมามันของแต่ละชนิดนั้นเป็นกองๆ แต่นางเก็บทีละตระกร้าแล้วนำไปเทใส่ไว้ในมิติแยกกองๆกันเอาไว้ก่อน

เก็บเห็ดจนพอใจก็ไปตัดหน่อไม้อีกหลายตระกร้าก่อนจะมุ่งไปป่ามันเทศหลังจากดื่มน้ำเย็นจนชื่นใจเครื่องดื่มที่นางชื่นชอบในมิติ แล้วจึงลงมือขุดมันเทศให้ได้เยอะที่สุดเถาของมันเทศนางใช้มีดตัดเข้ามิติจะนำไปปลูกที่ดินหลังบ้านของสามี หอมป่า กระเทียมป่าที่นางขุดมาได้ไม่น้อย พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่นางมองดูเวลาเด็กคงจะตื่นกันแล้วบ่ายคล้อยก็เดินลงเขาแบบสบายใกล้ถึงบ้านแล้วค่อยนำตระกร้าออกมาสะพายเข้าบ้าน ตบตาเด็กแฝดทั้งสองคนว่าแต่แวะดูที่เราดักปลาเอาไว้อีกครั้งดีกว่าเพราะเมื่อเช้าปลาติดเยอะมาก เอาไปเลี้ยงในมิติที่ลำธารคงจะได้ปลาที่มีรสชาติหวานกว่าเดิมอีกเมื่อเช้านางก็นำเข้ามิติไปไม่น้อยเหมือนกัน

ต้องมาคนเดียวจึงจะเอาของเข้ามิติได้มันดีแบบนี้นี้เองการที่มีตัวช่วยที่เทพทรูดีกว่ามาแบบลำบากลำบนพ่อแม่สามีที่เห็นแก่ตัวรักลูกไม่เท่ากันแบบนั้นกว่าจะแยกบ้านได้หืดคงขึ้นคอก่อน แถมยังอดตีคนไม่ได้นางคงจะได้ฆ่าคนเพราะความโมโหก็เป็นไปได้ แต่ก็ได้แต่คิดละนะมโนไปทั่วตามประสาคนโสดเพี้ยนๆอย่างเราอิอิ

ซือเหม่ยหลันหัวเราะคนเดียวด้วยความสนุก ที่ในที่ดักปลาไม่ทำให้นางผิดหวังเลยนางเทลงลำธารไปทั้งหมดกับปลารอบ่ายแก่ๆในวันนี้ใส่ถังปลาสักยี่สิบตัวก็พอ จากนั้นนางก็เดินกลับบ้านไปพร้อมตระกร้าผักกับถังที่ใส่ปลา

พอมาถึงประตูหลังบ้านนางรีบเอาไม้ไผ่สามสี่ลำออกมาวางไว้ก่อนจะเปิดประตูเข้าบ้านไปเห็นสองแฝดที่กำลังเดินมาจากบ้านเพื่อจะไปรอรับนางตามที่คุยกัน ว่าถ้าตื่นให้มารอนางที่หลังบ้านหรือท่าน้ำแต่ห้ามลงเล่นน้ำตอนที่นางยังไม่มาถึงบ้าน

"พี่เหม่ยหลันมาแล้วพี่รอง" เฉิงเย่ซิงรีบวิ่งมาช่วยนางถือของกับพี่ชายคือถังใส่ปลาพี่สะใภ้จับมาเท่านี้เอง ละให้พวกมันนอนเล่นในหลุมไปก่อนจะได้หลอกเพื่อนตกลงหลุมไปด้วยนางให้บอกสองแฝดฟัง

"เจ้าค่ะพี่สะใภ้ว่าดีพวกข้าก็ไม่ขัด" เฉิงเย่ซิงตอบตอนนี้สองพี่น้องหิ้วถังปลาคนละข้าง เดินนำหน้าพี่สะใภ้ด้วยรอยยิ้มที่ได้ปลาตัวใหญ่มาทำอาหารเสียงหัวเราะเสียงถามไถ่พูดคุยกันดังขึ้นที่บ้านหลังน้อยที่ตีนเขา เจื่อยแจ๋วและได้คำตอบทุกครั้งที่ถามพี่สะใภ้ด้วยถ่อยทีถ่อยอาศัยกัน ทำอาหารมื้อค่ำช่วยกันกินจนอิ่มแปล้แยกย้ายกันเข้าห้องนอนหลังจากจัดการของป่าที่พี่สะใภ้เก็บลงมาจากบนเขาจนหมดเมื่อตอนหัวค่ำ

แต่ตอนหัวค่ำที่นางมาถึงบ้านท่านลุงกู้จางเถียนได้นำใหกับข้าวสารผ้าห่มสามผืนเสื้อผ้าคนละชุดรวมถึงซาลาเปามีแป้งมาด้วย เที่ยวนี้ชายหนุ่มคนนี้นับว่าซื้อของเข้าบ้านได้ครบแถมบะหมี่มาให้กินอีกด้วยที่

"ข้าเลือกมาตอนนี้เพราะกลัวว่าพวกเจ้าจะขึ้นเขายังไม่กลับลงมาจึงมาตอนใกล้ค่ำดีกว่าจะได้ไม่เสียเที่ยวถ้ามาไม่เจอพวกเจ้าทั้งสามคน"

ท่านลุงกู้บอกว่า

"วันนี้ได้เจอกับเฉิงเย่หรงที่ตลาดพวกเขาโชคดีได้หมูป่ากับกวางลงมาขายได้หลายตำลึงจึงได้ซื้อข้าวของมาให้พวกเจ้าหลายอย่างนี้ละ ใหนี้ข้าใส่เกวียนมาด้วยห้าสิบใบที่เหลือเขาจะมาส่งในอีกห้าวันเพราะต้องปั้นเผาก่อนจะมาส่งข้าได้ให้ที่อยู่บ้านของพวกเจ้าไปแล้วละ" ลุงกูบอกให้นางรู้

"ขอบคุณเจ้าค่ะท่านลุงวันนี้ข้าก็ขึ้นเขาพึ่งจะลงมาถึงบ้านไม่นานแต่ให้สองแฝดนอนพักช่วงบ่ายเจ้าค่ะ ท่านลุงกู้ค่าเกวียนเท่าไรเจ้าคะท่านลุงข้าจะนำมาให้ท่านลุงตอนนี้เลยเจ้าค่ะ"

ซือเหม่ยหลันให้แต่ค่าซื้อใหไปหนึ่งตำลึงพอดีนางลืมค่าเดินทางตายแล้วน่าอายมาก นางคิดพร้อมทั้งจะไปหาค่าเกวียนมาให้ท่านลุงกู้ที่มีน้ำใจมาส่งใหให้นางถึงบ้านอีกทั้งข้าวของที่สามีนั้นส่งมาพร้อมเกวียนจนเต็ม

"ไม่ต้องหรอกนางหนูสามีของเจ้านั้นจ่ายให้ข้าไปแล้วและวันนี้ข้านั้นไปทำธุระนัดสามีของเจ้ากับลูกชายของข้าอยู่แล้ว เมื่อวานพวกเจ้ายังนำปลาไปให้ข้าตัวใหญ่ตั้งสามตัวจะมาคิดอะไรแค่ค่าเกวียนไม่กี่อีแปะ ถ้าเจ้าให้ข้าจะโกรธเลยละมันเทียบไม่ได้กับสามีของเจ้าช่วยชีวิตข้ากับลูกชายเอาไว้เมื่อสองปีที่แล้วหรอกนางหนู" ลุงกู้บอกนางเสียงเข้มเชียว

"ถ้าท่านลุงไม่คิดค่าเกวียนขอให้ข้าตอบแทนด้วยของป่านะเจ้าคะ วันนี้ข้าได้มันเทศมาเยอะเลยทีเดียวอีกทั้งปลาที่ข้าทำตากแห้งเมื่อวานให้ท่านป้ากู้ทอดหรือย่างกินกับข้าวต้มร้อนอร่อยมากนะเจ้าคะท่านลุง ตอนเช้าข้าทำให้เด็กสองคนกินมื้อเช้านี้เองท่านลุงรอข้าสักครู่นะเจ้าคะนั่งดื่มน้ำก่อนพึ่งจะขนของลงให้ข้าเหนื่อยๆ"

นางรีบไปจัดของใส่ใบตองแยกเป็นห่ออย่างดีใส่ตระกร้ามาให้ท่านลุงกู้รวมถึงเห็ดโคนที่นางเจอคิดว่าท่านลุงกู้ต้องเคยกิน มันเทศสิบหัวใหญ่ผักหวานป่าให้สองผู้เฒ่าได้กินให้อร่อยปลาตากแห้งสิบตัว นางไม่หวงของหน่อไม้ที่นางต้มจิ้มน้ำพริกเห็ดห่อใส่ใบตองเรียบร้อยก่อนจะยกออกมาใส่เกวียนให้ลุงกู้

"ไม่ทราบว่าท่านลุงกินหน่อไม้หรือไม่เจ้าคะข้าต้มกินกับน้ำพริกมันไม่ขมและอร่อยมากถามเจ้าแฝดดูก็ได้ข้าให้ไปกินลองดูก่อนไม่มีพิษแน่นอนเจ้าค่ะถ้ารู้วิธีทำกิน" นางบอกกับลุงกู้

"โอ้นังหนูทำไมให้ลุงเยอะแบบนี้ละเก็บเอาไว้ให้น้องสามีของเจ้าได้กินเถอะลุงคงรับไม่ได้หรอกมันเยอะเกินไปจริงๆ" ลุงกู้บอกอย่างไม่สบายใจกับของที่นางให้เขานำออกจากตระกร้าของนางใส่ให้ตระกร้าของท่านเองที่เกวียนอยู่แล้ว

"ท่านลุงกู้ไม่ต้องเกรงใจของป่านี้ข้าหามาเองไม่ได้ซื้อสักอีแปะเจ้าค่ะ ข้าจึงเต็มใจตอบใจน้ำใจของท่านลุงที่ดีกับครอบครัวของสามีข้าเจ้าค่ะและข้ายังหาได้ทุกวันท่านลุงนำไปให้ท่านป้าทำอาหารกินให้ให้อร่อยเถอะเจ้าค่ะ กว่าลูกชายของท่านลุงกับสามีของข้าจะลงเขาก็อีกตั้งห้าวัน และข้ายังจะรบกวนยืมเกวียนของท่านลุงสักวันเพื่อจะพาเด็กๆไปในเมืองอีกด้วยเจ้าค่ะ"

ซือเหม่ยหลันบอกลุงกู้ไป

"แต่ถ้าท่านลุงไม่รับข้าจะกล้าไปหาท่านที่บ้านให้ท่านลุงกู้ช่วยหรือเจ้าคะ" นางทำสีหน้าเศร้าสร้อยใส่ลุงกู้ไปซึ่งมันก็ได้ผล

"อือเอาละๆข้ารับก็ได้ถ้าเช่นนั้นพวกเจ้ามีอะไรให้ข้าช่วยก็ไปหาข้าที่บ้านนะ เดี๋ยวมันจะมืดค่ำเสียก่อนข้าจะกลับบ้านก่อนละพวกเจ้ารีบไปปิดประตูบ้านล็อกให้เรียบร้อยละ หมู่บ้านป่าท้อนี้มันดีที่ไม่มีคนที่ขี้ขโมยหรือมั่วสุมข้าจึงไม่ต้องกลัวเรื่องโจรผู้ร้ายในหมู่บ้านที่ข้าปกครอง"

ท่านลุงกู้บอกกับซือเหม่ยหลันก่อนจะบังคับเกวียนออกจากหน้าบ้านของนางกลับเข้าไปในหมู่บ้านป่าท้อ